ΑΥΛΑΙΑ . . . .

14 Γενάρη 2008 - 14 Γενάρη 2010 = 2 χρόνια


Δυο χρόνα ενοικιοστασίου σ αυτό το σπιτικό που στην είσοδο λέει " Ανομολόγητα " και που μέσα του ΔΕΝ κρύβει τα μυστικά του ενοίκου του , μα αντίθετα , ανοίγει διάπλατα τις πόρτες κι  "ομολογεί" τ ανομολόγητα της ψυχής του...


Περάσαν το κατώφλι του πολλοί.... Πολλοί από εκείνους τους καθημερινούς ανθρώπους, που μπορούν να αισθανθούν ένα βλέμμα, εναν στοχασμό, μια κουβέντα... Και έχουν την δύναμη να διαβάσουν πίσω από όλα αυτά την ανθρώπινη επαφή...


Διστακτικά, λίγοι βέβαια στην αρχή αλλα με την πάροδο του καιρού  ολο και πιο πολλοί ... 130 φτάσανε να παρακολουθούν τα τεκτενόμενα του... σπιτικού.


Και αυτα τα τεκτενόμενα δεν ειναι τίποτε άλλο παρα σκέψεις αραδιασμένες, κάτι σαν ημερολόγιο.

Ειτε αυτα ηταν προσωπικά βιώματα, ειτε γεγονότα που συντύχαινα και έκρινα ενδιαφέροντα, ειτε άλλοτε πάλι στιχάκια (τα οποία δεν θα είχα το θάρρος να τα χαρακτηρίσω ποιήματα) που κάποτε σε ώρες μοναξιάς και περισυλλογής μεσοπέλαγα ειχα αραδιάσει στο χαρτί και τωρα μοιραζόμουν εδω μαζί σας. Πάντα σε όλη μου την ζωή κάτι έγραφα.


Πολλές φορές αναρωτήθηκα πως και γιατί το κάνω αυτό, όμως απάντηση ακόμη δε μου ΄δωσε κανείς, μήτε ο εαυτός μου.


Στο ερώτημα,   '' Για ποιον γράφεις '', 
η απάντησή μου παραμένει αυτη που ηταν πάντα.

'' Μα, για μένα φυσικά. Εσύ, για ποιον διαβάζεις; ''

Αυτή η απάντηση, παρότι μπορεί να θεωρηθεί εγωιστική, εντούτοις είναι αδιαμφισβήτητη.


Ισως προσπαθώ να πιάσω τις ιδέες μου, που πότε τις βρίσκω πότε τις χάνω, να τις ταχτοποιήσω, να τις διαβάσω. Δεν αποκλείεται σαν τις ξαναδιαβάσω κάποτε να μου φανούνε ξένες. Ωστόσο, ποτε δεν θα πάψουνε να ‘ναι δικές μου. Πολλές φορές, οι άλλοι αναγνωρίζουν ευκολώτερα από μας αυτό που είναι δικό μας…


Μπορεί ν ακούγεται λίγο ιδιότροπο αλλά έτσι είναι. Τα διαβάζω ξανά από την αρχή και πολλές φορές αναρωτιέμαι αν είναι δικά μου. Τότε όμως κοιτω βαθειά μεσα μου και νιώθω ανακούφιση γιατι εκει σ αυτα τα γραφόμενα αναγνωρίζω τον εαυτό μου !!!


Δεν είναι βέβαια λίγες οι φορές που εγώ ο ίδιος πατάω το μαγικό κουμπί “ανανέωση” στον φυλλομετρητή μου και καμαρώνω για οσα αυτό το σπιτικό εδω μέσα κρύβει.

Ποιος άλλωστε δεν καμαρώνει για κάτι που εχει κάνει ο ίδιος και φέρει την σφραγίδα του.


Μα εδω και αρκετό καιρό νιώθω στείρος... νιώθω πως δεν εχω τίποτε άλλο να " δωσω " και πιάνω τον εαυτόν μου να επαναλαμβάνεται. Κι αυτό κυρίως ειναι που με τρομάζει... το οτι επαναλαμβάνομαι, και ειναι δείγμα πως εχω τελματώσει και καταφεύγω σε στερεότυπα ! ! !


Τις στιγμές εκείνες είναι που σκέφτομαι κι αναρωτιέμαι αν αυτό θελω...


Και η απάντηση, η μόνη ειλικρινής απάντηση απέναντι στον εαυτόν μου και σε όλους εσας που περνοδιαβαίνετε το κατώφλι αυτου του σπιτικού μου, ειναι ενα βροντερό ΟΧΙ .


Δεν μου αρέσει να δίνω αποσπασματικά τον εαυτό μου με οτι καταπιάνομαι.. Ποσο μάλλον σε μια αμφίδρομη σχέση εστω κι αν αυτή ειναι πανω απο ενα πληκτρολόγιο και πίσω απο μιαν άψυχη οθόνη.

Γιατί για μένα αυτη η οθόνη παίρνει σάρκα και οστά , αποκτά οντότητα μπροστά σε κάθε "όνομα χρήστη".

Παύουν να ειναι η "Γλαρένια" , ο "Osiris", η "καλη παρεα", η "Αμάλθεια" , η "Jacki",  ο "Issallos" , η "Χειμωνίατικη Λιακάδα", η "Ελίτσα", η "ανεμώνη", το "καραβάκι"...  κλπ...


Ειναι η Γιάννα, η Μαρία, η Ειρήνη, ο Απόστολος, ο Δημητρός, η Ευα, ο Νίκος, η Νατάσα,  τόσοι και τοσοι αξιόλογοι άνθρωποι που ειχα την τύχη μεσα απο εδω να γνωρίσω, με πολλόυς απο τους οποίους ανέπτυξα μια πιο κοντινή και φιλική σχέση.

Και αυτό ειναι το κέρδος μου 2 χρόνια σ αυτό το σπιτικό μου, μα και σε όλα τα δικά σας που τόσο εγκάρδια με καλοδέχτηκαν και σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.


Μέχρις ότου όμως βγω απο το τέλμα αυτο που νιώθω οτι εχω βυθιστεί για να μπορέσω πάλι ν ανοίξω τον καθρέφτη της ψυχής μου, θα πω πως ηρθε η ωρα να πέσει η αυλαία.

Για λίγο θέλω να ελπίζω... κυρίως για μένα μέχρι να μπορέσω να την ξανανοίξω..

Υ.Γ  Δεν θα πάψω να περνώ απο τα σπιτικά σας. Απλά το δικό μου δεν θα έχει κατι να σας φιλέψει...

Ας ειναι καλοτάξιδη...

Για τους ναυτικούς και γενικά για όλους τους ανθρώπους της θάλασσας , 2 ειναι οι κυριώτερες εορτές που τους "αγγίζουν" περισσότερο και τις θεωρούν "αποκλειστικά" δικές τους.

Η μία ειναι η εορτή του προστάτη τους , του Αγίου Νικολάου , και η άλλη ο «Αγιασμός των υδάτων» την ημέρα των Θεοφανίων .

Σήμερα λοιπόν των Θεοφανίων , σαν απόμαχος κι εγω της θάλασσας , θα παραθέσω κατι απο την ποιητική συλλογή "Αποδημίες" του Κώστα Ουράνη, γι αυτούς που νοσταλγούν τα χρόνια και την ζωή της θάλασσας....

Τους ναυτικούς τους γέρους συλλογίζουμαι,
που πια να ταξιδέψουν δεν μπορούνε

κι άραξαν στο νησί τους

και τις μέρες τους

ανώφελα και άνεργοι περνούνε.

Που ειναι σαν ξένοι

στη ζωή τη γύρω τους,
και στο νησί τους σα φυλακισμένοι,
που σέρνονται σκυφτοί

και λιγομίλητοι,

κι ο νους τους στα ταξίδια
τους πηγαίνει.

Που πάντα τη φανέλλα
με την αγκυρα στο στήθος τους φοράνε,
και που όταν περπατάν
σκαμπανεβάζουνε
σα μέσα σε καράβι ακόμα νάναι.

Που αν και στεριανοί
δεν παύουνε να γνοιάζονται
για τον καιρό
στη θάλασσα που κάνει,
που κι ούτε μιάν ημέρα
δεν αφήνουνε χωρίς
να κατεβούνε στο λιμάνι.

Και που οταν ο χειμώνας
μεσ΄στο σπίτι τους τους κλείνει,

μπρός στο τζάκι τους τα βράδυα
μ' υπομονή κι αγάπη
για τ' αγγόνια τους
-ειτε γι αυτούς-
μικρά φτιάχνουν καράβια.

Καλοτάξιδες ας ειναι λοιπόν οι θάλασσες  τους.


(Πηγή: Ελληνική Θαλάσσια Ενωση)

Παει ο παλιός ο χρόνος

Παει λοιπον ο παλιός ο χρόνος .


Ας γεμίσουμε τις καρδιές μας
Αγάπη , Αισιοδοξία , Ελπίδα
να αντιμετωπίσουμε τον

" Νεο "

με χαμόγελο στα χείλη
και ν' αγκαλιάσουμε τον συνάνθρωπό μας
για να πορευτούμε ολοι μαζι
οσο πιο δημιουργικά
και ΕΙΡΗΝΙΚΑ
γίνεται . . .



Και για να τον υποδεχτούμε
με καλη διάθεση , κέφι και αρκετό χιούμορ
ακούστε τα
παραδοσιακά κάλαντα απο την Ικαρία. . .


τα οποία αντίθετα με όλη την Ελλάδα
εκει τα λένε ανήμερα Πρωτοχρονιάς...


Ξεκινάνε την ώρα που σουρουπώνει
και καταλήγουν
στο τελευταίο σπίτι του χωριού
ξημερώματα της επομένης 2 Γενάρη. . .


( Οι Ικαριώτες άλλωστε φημίζονται
για τον χαλαρό και ξέγνοιαστο τρόπο
που αντιμετωπίζουν την ζωή )









Αγιος Βασίλης έρχεται 'πο πίσω απ το καμάρι

βαστάει μυζήθρες και τυριά

βαστάει κι ενα κινάρι,

Φέρτε μας κρασί να πιούμε

και του χρόνου να σας πούμε

Σ αυτο το σπίτι πούρθαμε

τα ράφια ειν ασημένια,

του χρόνου σαν και σήμερα

νάναι μαλαματένια,

Φέρτε μας κρασί να πιούμε

και του χρόνου να σας πούμε

Σένα πρέπει σου αφέντη μου

καρέκλα καρυδένια,

για ν' ακουμπάει η μέση σου

η μαργαριταρένια.

Βάλτε μας κρασί να πιούμε

και του χρόνου να σας πούμε

Πολλά 'παμε τ΄αφέντη μας

ας πούμε της κυράς μας

Κυρά ψηλή, κυρα λιγνή

κυρα μαυροματούσα

Δώστε μας κρασί να πιούμε

και του χρόνου να σας πούμε,

Αν εχεις κόρη έμορφη

βάλτην να μας κεράσει

να ευχηθούμε όλοι μας

να ζήσει, να γεράσει

Δώστε μας κρασί να πιούμε

και του χρόνου να σας πούμε,

Κι αν εχεις γιό στα γράμματα

βάλτονε στο ψαλτήρι,

και ν αξιώσει ο Θεός

να βάλει πετραχίλι.

Δώστε μας κρασί να πιούμε

και του χρόνου να σας πούμε,

Σ αυτό το σπίτι πούρθαμε

πέτρα να μη ραγίσει

κι ο νοικοκύρης του σπιτιού

χίλια χρόνια να ζήσει.

Δώστε μας κρασί να πιούμε

και του χρόνου να σας πούμε.

Άγιε Βασίλη ,

Εχω ανάγκη να  υπάρχεις ,

οχι  τόσο  σαν  Άγιος  Βασίλης

μα  κυρίως  σαν  Ελπίδα

και  προσδοκία . . .

Κ Α Λ Η     Χ Ρ Ο Ν Ι Α


Σ Ε    Ο Λ Ο Υ Σ     Σ Α Σ


Μ Ε     Υ Γ Ε Ι Α ,


ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ     ΕΥΤΥΧΙΑ ,


Κ Α Ι     Α Γ Α Π Η

Καλά Χριστούγεννα

Χαρούμενα  Χριστούγεννα   σε  όλους  εσάς

και  τις  οικογένειές  σας

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

ΑΠΟΧΗ

Νάμαι παλι εδω κοντά σας μετά απο μια ολιγοήμερη απουσία λόγω ενος έκτακτου προβλήματος υγείας.

Αυτο που κατάλαβα αυτες τις λίγες μέρες ειναι οτι τόσον καιρό ειχα "ταυτιστεί" και ειχα μια σχέση εξάρτησης με τον υπολογιστή και τα Blog.

Η πλήρης αποκοπή μου απο τον Η/Υ ολες αυτες τις μέρες ειχε σαν αποτέλεσμα τωρα να τον βλέπω να "κάθεται" μονος του στο γραφείο , κι εγώ να μην εχω διάθεση να ασχοληθώ μαζί του, αλλα ουτε καν την περιέργεια να μπω στο Blog μου να δω τα τυχόν σχόλιά σας... μα και να κανω την καθιερωμένη "βόλτα" απο τα φιλόξενα σπιτικά σας για να δω και να διαβάσω τις αναρτήσεις σας.

Ελπίζω να μην με παρεξηγήσετε γιατι κι εσεις πιστεύω οτι μια κάποια στιγμή θα εχετε βρεθεί σε παρόμοια με εμένα διάθεση.

Πιστεύω οτι σύντομα πάλι θα βρω την διάθεση και το κέφι μου ωστε να ειμαι πιο ενεργά και έμπρακτα κοντά σας.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ να τον προσφωνείτε

Σε δυο μέρες συμπληρώνεται 1 χρόνος απο την ημέρα που ενας ασυνείδητος αστυφύλακας αφαίρεσαι ετσι αναίτια την ζωή απο ενα αμούστακο 15 χρονο αγόρι.

Καταλαβαίνετε ασφαλώς οτι αναφέρομαι στον άδικο χαμό του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Δεν θα προσπαθήσω να γράψω τίποτε αλλο εδω για να μην σπιλώσω την μνήμη του Αλέξανδρου, μα μόνο θα παραθέσω την έκκληση ενος φίλου και συμμαθητή του, του  "Εφηβου"


Σας παρακαλώ όλους σας,


αν γράψετε κάτι για αυτόν, οτιδήποτε,
ή μιλήσετε με την παρέα σας για αυτόν,
να γνωρίζετε οτι το όνομά του είναι ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Γρηγορόπουλος και όχι Αλέξης Γρηγορόπουλος.


ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ τον φωνάζανε οι φίλοι του, η μητέρα του, οι συγγενείς του. Οι συμμαθητές του αν δεν τον φωνάζαμε Gregory, παραφράζοντας το επώνυμό του, πάντα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ τον φωνάζαμε. Κανένας, μα κανένας και ποτέ , δεν τον αποκαλούσε Αλέξη.


Μόνο μετά τον θάνατό του κάποιοι δημοσιογράφοι που δεν κάνουν καλά την δουλειά τους και μας παραπληροφορούν καθημερινά και κάποιοι πολιτικοί που ποτέ δεν είναι καλά ενημερωμένοι και συνήθως παίρνουν αποφάσεις μέσα στην άγνοιά τους, κατάφεραν τελικά να του αλλάξουν το όνομα. Μην τους αφήσετε να σας κάνουν, για μια ακόμη φορά, ο,τι αυτοί θέλουν.


ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΟΛΟΥΣ, ΟΣΟΥΣ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ :


- Αν μιλήσετε με τους φίλους σας για αυτόν, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ να τον προσφωνήσετε.


- Αν κάποιος από την παρέα σας τον ονομάζει με άλλο όνομα, διορθώστε τον, πες τε του οτι το σωστό είναι ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.


- Αν κάποιος δημοσιογράφος τον προσφωνεί αλλιώς, στείλτε του e-mail και πες τε του ότι κάνει λάθος και ότι το σωστό είναι ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.


- Αν ακούσετε κάποιο πολιτικό σε κάποιο μέσο να τον προσφωνεί αλλιώς, τηλεφωνήστε στο μέσο και πείτε ότι ο φιλοξενούμενός τους κάνει λάθος και ότι το σωστό είναι ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.


Αυτό που του έχει μείνει πλέον είναι η μνήμη των κοντινών του στο ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ που είναι
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ,

ας μην αφήσουμε να του το πάρουν και αυτό!!!

Εγω θα του αφιερώσω ενα τραγούδι .....

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν

και πώς σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,

κλείσε την πόρτα με κλειδί

ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,

λογάδες και γραμματικοί

για να σε πείσουν

Έχε το νου σου στο παιδί

κλείσε την πόρτα με κλειδί,

θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί

που θα 'χει σβήσει το κερί

στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί

γιατί αν γλιτώσει το παιδί

υπάρχει ελπίδα....

Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ..... FACEBOOK ! ! !

Το Ελληνικό Facebook ειναι γεγονός και το όνομά του

HellenicSpace


Δυο Ελληνες, ο Ανδρέας Δημητριάδης και ο Ανδρέας Κοσμάτος είναι παιδιά Ελλήνων μεταναστών και είναι οι δημιουργοί του. Δουλεύουν στη Γερμανία με εξειδίκευση στο internet.


 Φιλοδοξούν να ενώσουν τους 18 εκατομμύρια Ελληνες, αξιοποιώντας τις δυνατότητες του Internet. Δημιουργούν τη μεγαλύτερη ελληνική κοινότητα στο διαδίκτυο και θέλουν να φέρουν τους όπου Γης Έλληνες και φιλέλληνες σε επικοινωνία.


Η ιδέα ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια. Πέρυσι το Νοέμβριο στο πρώτο συνέδριο των Ελλήνων της Ευρώπης, που έγινε στη Γερμανία από το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ), παρουσιάστηκε επίσημα η ιστοσελίδα. Τον Απρίλιο του 2009 άρχισε και η κανονική του λειτουργία.


Μέχρι σήμερα έχει περίπου 10.000 μέλη από περίπου 90 χώρες του κόσμου και κυρίως από τη Γερμανία, την Ολλανδία και την Ελλάδα.

«Στη λειτουργία του είναι παρόμοιο με αυτή του Facebook. Υπάρχουν τα προφίλ, ανταλλάσουμε κείμενα, φωτογραφίες και βίντεο, δημιουργούνται εξειδικευμένες κοινότητες (Group) και γίνονται συζητήσεις (Forum) όπου συμμετέχουν Ελληνες από όλο τον κόσμο.

Σε ένα ξεχωριστό χώρο μπορούν να συλλέγουν πληροφορίες και τίτλους ειδήσεων από άλλες ιστοσελίδες προκειμένου να έχουν καθημερινή ενημέρωση όπως ακριβώς την επιθυμούν», διευκρίνισε ο Ανδρέας Δημητριάδης.

«Στόχος μας είναι μέσα από το Hellenic Space να μπορέσουμε να βοηθήσουμε να έρθουν σε επικοινωνία οι Ελληνες της διασποράς μαζί με τους Ελληνες στην πατρίδα. Διαπιστώσαμε όμως ότι είχαμε και πολλά μέλη που δήλωναν φιλέλληνες. Αυτό ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μας», είπε ο Ανδρέας Κοσμάτος.


Οικονομικά η όλη προσπάθεια ακόμη δεν έχει καμία υποστήριξη.

«Δεν δημιουργήσαμε το Hellenic Space για να κερδίσουμε χρήματα. Βάλαμε τις γνώσεις μας και ακολουθούμε το πάθος μας. Και είναι πολύ όμορφο που βλέπουμε να έχει ανταπόκριση. Κάθε μέρα γινόμαστε περισσότεροι. Για όσο αντέχουμε, θα το συνεχίσουμε», δήλωσε ο Ανδρέας Δημητριάδης.


Επιτέλους λοιπόν και κατι να .... " αντιταχθεί " στο Facebook και κυρίως οταν αυτο ειναι δημιούργημα απο δικούς μας Ελληνες.

Προσωπικά πιστεύω ότι τέτοιες προσπάθειες θα έπρεπε να υποστηριχτούν. Γι αυτό ας βοηθήσουμε κι εμεις με την συμμετοχή μας.

Ηδη εγω εκανα εγγραφή , δημιούργησα σελίδα , αλλα και ενα Group για την συλλογή υπογραφών των Γλυπτων του Παρθενώνα (να μην ξεχνιόμαστε).


Γίνετε κι εσεις λοιπόν μέλη στο


www.hellenicspace.com 


Προωθήστε και κάντε το γνωστό μεσα στο Facebook, αλλά και στις άλλες ιστοσελίδες που χρησιμοποιείτε, ή στα e-mail των δικών σας ανθρώπων.

Νομίζω οτι αξίζει ολοι να συμμετέχουμε και να στηρίξουμε το ΕΛΛΗΝΙΚΟ FACEBOOK.

Logicomix

Εντυπωσιακή επιτυχία σημειώνει στο εξωτερικό και μάλιστα σε δύσκολες αγορές το βιβλίο του Απόστολου Δοξιάδη, το οποίο μεταφράστηκε και κυκλοφορεί στα Αγγλικά , Ολλανδικά , Γαλλικά.

Το «Logicomix» είναι το έβδομο βιβλίο σε προπωλήσεις στο Αμαζόν, με πρώτο το «Χαμένο σύμβολο» του Νταν Μπράουν. Μέχρι χθες βρισκόταν στη δεύτερη θέση των μπεστ σέλερ για τα γκράφικ νουβέλ στο αγγλικό Αμαζόν, οπου παραμένει συνεχώς επί 33 ημέρες. Αλλά και η 24η θέση στα μπεστ σέλερ όλων των κατηγοριών είναι αξιομνημόνευτη.

Η κριτική, επίσης, υποδέχεται με ενθουσιασμό το «Logicomix». Ο κριτικός των Κυριακάτικων Times έγραψε ότι το βιβλίο «είναι πολύ πιθανώς το καλύτερο γκράφικ νουβέλ που έχει διαβάσει ποτέ»

Ο αρχαίος Αθηναίος Ευβουλίδης είχε πει: «Συμπολίτες μου, τώρα σας λέω ψέματα». Και δημιούργησε θέμα: Αν όντως λέει ψέματα, λέει την αλήθεια. Αλλά αν λέει την αλήθεια, λέει ψέματα.

Με αυτό το παράδειγμα Λογικής στην αρχή του βιβλίου του Logicomix, ο Απόστολος Δοξιάδης βάλθηκε πέρυσι να μας τρελάνει- ή να μας λογικέψει- μέσα από την εξιστόρηση της ζωής του Μπέρτραντ Ράσελ, του «σταρ της Αναζήτησης», ενός ανθρώπου που ερωτεύτηκε, παντρεύτηκε τέσσερις φορές, φυλακίστηκε, παραφρόνησε, και το μόνο που τον κρατούσε από την αυτοκτονία ήταν η αγάπη του για τα μαθηματικά. 

Παρ ότι το Logicomix γράφηκε αρχικά στα αγγλικά από τον εμπνευστή του, σε συνεργασία με τον γνωστό θεωρητικό της Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας Χρίστο Χ. Παπαδημητρίου και τους καλλιτέχνες του κινούμενου σχεδίου Αλέκο Παπαδάτο και Αννι ντι Ντόνα- απαίτησε επτά χρόνια σχεδιασμού και συγγραφής -, η Ελληνίδα εκδότρια του Ικαρου κυρία Κατερίνα Καρύδη ειχε μία φαεινή ιδέα: να πρωτοβγεί το βιβλίο στην Ελλάδα.
Ο Δοξιάδης ανταποκρίθηκε, έκανε ο ίδιος τη μετάφραση στα ελληνικά, το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ πρώτα στην Ελλάδα και τον Σεπτέμβριο του 2009 ήρθε η ώρα να κυκλοφορήσει πια στην Αγγλία και στην Αμερική από τον βρετανικό οίκο Βloomsbury, τον περίφημο εκδότη τού Χάρι Πότερ.

Το βιβλίο Logicomix, που υπογράφει μαζί με τον Χρίστο Παπαδημητρίου και το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ικαρος τον Σεπτέμβριο του 2008, εξάντλησε την πρώτη έκδοση των 10.000 αντιτύπων, έκανε άλλες δύο εκδόσεις των 15.000 αντιτύπων και ετοιμάζεται τώρα για τέταρτη έκδοση. Αυτό ήταν μόνο μια παγκόσμια πρώτη, όπως είχε ανακοινωθεί εξ αρχής. Η συνέχεια ηταν ακόμη καλύτερη.

Ετσι έχουμε το φαινόμενο του εφετινού εκδοτικού φθινοπώρου: ένα Ελληνικό βιβλίο ξεπούλησε την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας του στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Μεγάλη Βρετανία, περιελήφθη στις προτάσεις των καλύτερων βιβλίων της χρονιάς από τοΝew Statesman, ακολούθησε εμφάνισή του στις κριτικές του «Sunday Βook Review» των Νew Υork Τimes, βρέθηκε στην πρώτη θέση της graphic novel λίστας των Νew Υork Τimes, στην τέταρτη θέση στον κατάλογο των graphic novel του Βρετανικού ηλεκτρονικού βιβλιοπωλίου.

Στην Ολλανδία, όπου κυκλοφόρησε στις αρχές Οκτωβρίου, πούλησε 12.000 αντίτυπα στις πρώτες πέντε ημέρες. Στην Εκθεση Βιβλίου της Φραγκφούρτης που ακολούθησε πωλήθηκαν τα δικαιώματα του βιβλίου σε πολλές άλλες χώρες, από την Κίνα ως την Τουρκία και από το Ισραήλ ως την Ιταλία.

Η ξέφρενη πορεία του βιβλίου στη διεθνή εκδοτική αγορά έκανε τον διευθυντή μεγάλου βιβλιοπωλείου στην Αθήνα να πει «κανένα ελληνικό βιβλίο δεν έκανε τόσες πωλήσεις τα τελευταία 30 χρόνια», και η φράση αυτή πέρασε στο wikipedia όπου το Logicomix κατέχει ήδη ξεχωριστό λήμμα.

Στη λίστα με τα καλύτερα βιβλία του 2009 της έγκυρης αμερικανικής έκδοσης των επαγγελματιών του εκδοτικού χώρου Ρublishers Weekly υπάρχει η αγγλική έκδοση των ποιημάτων του Καβάφη Τhe Collected Ρoems of C.Ρ. Cavafy σε μετάφραση του Ντάνιελ Μέντελσον και το Logicomix των Απόστολου Δοξιάδη και Χρίστου Παπαδημητρίου.

Η πλοκή του Logicomix, θυμίζει ρωσική κούκλα ματριόσκα: τρεις ιστορίες βγαίνουν η μία μέσα από την άλλη.

Πρώτα παρακολουθούμε τον Απόστολο Δοξιάδη και τους συνεργάτες του να κινούνται σαν σύγχρονοι μυθιστορηματικοί ήρωες στη σημερινή Αθήνα και να διαφωνούν όσον αφορά το νόημα της ιστορίας τους, προβάλλοντας ως πρωταρχικό το αίτημα της εποχής μας, την αναζήτηση βεβαιοτήτων. Επειτα ο Μπέρτραντ Ράσελ γίνεται ο ήρωας αλλά και ο αφηγητής της ιστορίας του καθώς εξιστορεί την περιπέτεια της αναζήτησης των Θεμελίων των Μαθηματικών και τη δική του πολύχρονη και αγωνιώδη προσπάθεια να εντοπίσει στη Λογική την απάντηση στα βαθύτερα ερωτήματα της ανθρώπινης σκέψης. Και στο τρίτο μέρος παρακολουθούμε τη συνάντηση του Ράσελ με τους μεγάλους διανοητές που πρωταγωνίστησαν σε αυτή την αναζήτηση, τον Φρέγκε, τον Χίλμπερτ, τον Πουανκαρέ, τον Βιτγκενστάιν, τον Γκέντελ και τον Τούρινγκ. Οι περισσότεροι πλήρωσαν βαρύ τίμημα για τη γνώση τους, την τρέλα. Ωστόσο ο Δοξιάδης- άξιος επίγονός τους - μοιάζει να βγήκε αλώβητος από τη διαδικασία.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρειτε στην ιστοσελίδα των δημιουργών εδω.



( Πηγή :  LOGICOMIX  ,ΤΟ ΒΗΜΑ )

Απάντηση Μίκη Θεοδωράκη

Με ανοιχτή επιστολή απάντησε ο Μίκης Θεοδωράκης στην επίθεση και τις απειλές που εκτόξευσαν εναντίον του οι τρομοκράτες της οργάνωσης "Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς" στην σημερινή προκήρυξη με την οποία ανέλαβαν την ευθύνη για το βομβιστικό χτύπημα στο σπίτι του Μίμη Ανδρουλάκη.


Ο κορυφαίος μουσικοσυνθέτης απαντά με πολύ αιχμηρό τρόπο, ανακοινώνοντας στους τρομοκράτες τη διεύθυνσή του σπιτιού του και καλώντας τους να πάνε να τον... κάψουν ζωντανό.

"Λεβέντες μου σας καμαρώνω! Είστε οι συνεχιστές του Κολοκοτρώνη, του Ανδρούτσου και του Άρη σε σύγχρονη εκδοχή. Και γι' αυτό η τελευταία ελπίδα του προδομένου λαού μας. Με τη γενναία σας δημόσια αποκήρυξη μου, μου ανοίξατε τα μάτια. Ομολογώ, έστω και καθυστερημένα, ότι υπήρξα ένας ελεεινός και σιχαμερός προδότης-συνεργάτης της χούντας και της αντιλαϊκής δεξιάς και τώρα μετανοιωμένος αποζητώ τη δίκαιη τιμωρία μου".

"Το σπίτι μου βρίσκεται σε μικρή πάροδο της οδού *******(Τους αστερίσκους τους εβαλα εγω αντί για την διεύθυνσή του),  και καθώς είμαι ξαπλωμένος έχω απέναντί μου την πλαγιά του Φιλοπάππου, απ' όπου σας είναι πανεύκολο να με κάψετε ζωντανό, για να με λυτρώσετε από τις τύψεις που με ζώνουν. Προς τούτο, έχω ορθάνοιχτα τα παράθυρα μου για να σας διευκολύνω με κίνδυνο να πάθω γρίπη".


"Όμως, ποιος λογαριάζει τέτοιες λεπτομέριεες όταν έχει να κάνει με terroristes-τιμωρούς όπως εσείς;... Je vous remercie"

και προσθέτει το υστερόγραφο

Υ.Γ

" Καημένε Παπαδόπουλε, που εισαι να καμαρώσεις τη σπορά σου... "



( Πηγη: MEGA )