ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ

Τελευταία μερα του χρόνου ...
Ολοι λίγο ή πολύ αυτές τις ημέρες πλησιάζουμε
περισσότερο τον εαυτό μας
και σίγουρα κάνουμε τον απολογισμό μας.

Ετσι κι εγω....
Δύσκολος κι αυτός ο χρόνος ! ! !
Εχασα ενα πολυ αγαπημένο μου πρόσωπο...
μα ειμαι βέβαιος πως ειναι πολυ καλύτερα
εκει που βρίσκεται τωρα,
παρά σ αυτόν τον κόσμο μας
όπως τον εχουμε καταντήσει...


Αλλος ενας χρόνος λοιπόν πέρασε
κι εγω είμαι εδω ακόμη.

Δεν εχω σκοπό να το βάλω κάτω ,

ουτε να τον αφήσω να με νικήσει τοσο εύκολα..

Μπαίνω αισιώς στον 7o χρόνο παρέα του
και του έχω πάρει πλέον τον αέρα...


Εδω λοιπόν θα ειμαι και φέτος μαζί σας
να πορευτούμε παρεούλα,
να μοιραστούμε τις χαρές και τις λύπες μας ,
τις σκέψεις, τις ανησυχίες, τα όνειρά μας, τις προσδοκίες μας.

Να γκρινιάξουμε , να γελάσουμε ,
και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί ,
ο καθένας ανάλογα τις δυνατότητές του
να βάλουμε ένα λιθαράκι
για να κάνουμε κάπως πιο ανθρώπινο
τούτο τον κόσμο
που θα παραδώσουμε στην νέα μας γενιά.

Ας ευχηθούμε λοιπόν


ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ...

ΜΕ ΑΓΑΠΗ , ΥΓΕΙΑ

ΚΑΙ ΛΙΓΩΤΕΡΑ ΛΑΘΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ

ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ.


Δεν θα σας πω τα κάλαντα ,
μα θα σας αφιερώσω ενα τραγούδι
που σίγουρα αγγίζει τις ψυχές ολων μας...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ

Κεμάλ . . .

Ολοι ξέρετε
και ειμαι σίγουρος πως έχετε σιγοτραγουδήσει
ενα απο τα ωραιότερα τραγούδια

τον Κεμάλ

με την καταπληκτική μελωδία του Χατζιδάκι
και τους κορυφαίους στίχους του Ν.Γκάτσου
(ειναι το τελευταίο τραγούδι
που εγραψε ο Γκάτσος)...

Τους στιχους θα τους χαρακτήριζα
Ενα Ποίημα
πάντα επίκαιρο
που κρύβει τόσες πολλές αλήθειες...

Σας παραθέτω
την Αγγλική έκδοσή του
που (για οσους δεν το ξέρουν)
η πρωτη και αυθεντική εκδοση του ταγουδιού
ειναι όταν ο Μάνος
-στη Ν.Υ. το 1968-
συνεργάστηκε με τους Rock 'n' Roll Ensemble,
στο αλμπουμ "Reflections".


Αυτη την εκτέλεση και το video
το βρήκα απο την Kirkh70
και την ευχαριστώ
για την υπέροχη δουλειά της με τα video...









Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Λέκκας
Άλλες ερμηνείες: Αλίκη Καγιαλόγλου Μάριος Φραγκούλης Αλκίνοος Ιωαννίδης



Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα,
της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,

που νόμισε ότι μπορέι να αλλάξει τον κόσμο.

αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.


Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό

Στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ενας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί...

Τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει,
πως θ' αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά

Απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη,
απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη,
σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά

Μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ

που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:

«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ

Καληνύχτα...

Καλα Χριστούγεννα

Καλά Χριστούγεννα σε ολους εσας

και τις οικογένειές σας....

Ακούστε εδω τα
ΚΑΛΑΝΤΑ

. . . ...

Μια πολυ ενδιαφέρουσα και πλήρως κατατοπιστική αναρτηση της Edelweiss σχετικά με τα έθιμα των Χριστουγέννων μου εφερε στον νου την αγανάκτηση που ειχα νιώσει πέρσι με την νέα μόδα που ειχε τοτε " ξεφυτρώσει " και εκμεταλεύτηκαν πολλοί για να μας θυμίσουν τάχα τις πυρκαγιές του καλοκαιριού...

Πάνω στον πόνο και την καταστροφή των άλλων θέλησαν ορισμένοι να παίξουν μπιλιάρδο στην πλάτη των παθέντων για να πλουτίσουν με κάθε λογής τέχνασμα...


Είχανε "λανσάρει" και στόλιζαν στα μαγαζιά
Μαύρα έλατα , slim έλατα , ανάποδα έλατα . .

Καλά τα καταναλωτικά αγαθά
μα τι να τα κανεις
οταν το περιβάλλον στο οποίο θα ζούμε σε λίγο
θα ειναι ενα μαύρο , ξερό , πένθιμο τοπίο...
γεμάτο πόνο και θλίψη για να μας θυμίζει την... κατάντια μας...

Και λεω κατάντια μας γιατι για όλα φταίμε εμεις οι ιδιοι..

Περσι με τις φονικές φωτιές του καλοκαιριού
και φέτος με τον φόνο
και τα επακόλουθα γεγονότα των ημερών. . .

Και μια και ο λόγος για τα έθιμα των Χριστουγέννων ,
(και δεν εξαιρω τον εαυτόν μου, γιατι δυστυχώς κι εγω κανω το ιδιο),
αντι να στολίζουμε το όμορφο παραδοσιακό
ΕΛΛΗΝΙΚΟ καραβάκι


στολίζουμε το ξενόφερτο έλατο ,
και συνωστιζόμαστε στις πλατείες όπου τα πωλούν ,
για να θαυμάσουμε πιο ειναι
το πιο "όμορφα κομμένο" και το πιο "μεγάλο"
για να το βάλουμε σπίτι μας
και να θαυμάζουμε ενα δέντρο ν αργοπεθαίνει μέσα στο σαλόνι μας.





Ας γυρίσουμε στις ρίζες μας ,
ας αγκαλιάσουμε την φυση
και ας φροντίσουμε να την προστατεύσουμε
όσο ο καθένας μπορεί με τις ελάχιστες δυνάμεις που εχει...

Αν ολοι μαζι βάλουμε ενα λιθαράκι θα γίνει ογκόλιθος ! ! !

Ας κοιτάξουμε το δέντρο για να σώσουμε και το δάσος...

Ενα γράμμα καλα κρυμένο... κιτρινισμένο απ' τον χρόνο

Γιορτινές μέρες και η ανάρτηση μιας καλής μου φίλης
με γύρισε χρόνια πολλά πίσω... ήταν σαν ν' ανοιξε ένα παραθυράκι στην μνήμη , και ξεχύθηκαν θύμισες απο τα παιδικά μου χρόνια... χρώματα ,παραστάσεις,
άνθρωποι... ολα ζωντάνεψαν πάλι ξαφνικά μπροστά στα μάτια μου...

- Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Addis Abeba Αιθιοπίας ,
απο Έλληνες μετανάστες γονείς... Υπέροχα παιδικά χρόνια...
Χωρίς πλούτη , φρου-φρού κι αρώματα , μα γεμάτα αγάπη και στοργή...

Θάμουνα δεν θάμουνα 7 χρονών όταν μου είπε ο πατέρας μου πως εκείνα τα Χριστούγεννα θάταν πολυ διαφορετικά απ' όλα τ άλλα, αν καθόμουν να γράψω ενα γράμμα στον Αη Βασίλη ζητώντας του το δώρο που θα ήθελα να μου φέρει εκείνη την χρονιά...

Ω ! ! ! τι χαρά ... Ήθελα τόσα πολλα να του γράψω και να ζητήσω , μα ο μπαμπάς ήταν κατηγορηματικός και απόλυτος... ένα μονο πράγμα έπρεπε να ζητήσω γιατι θαρχόταν απο μακρυά και έπρεπε να φέρει δώρα για όλα τα παιδιά...

Ηταν τόσα πολλα που δεν ήξερα τι ηταν αυτό που ήθελα πιο πολύ...
Με κόπο αποφάσισα ένα Τραίνο που να σφυρίζει και να βγάζει καπνό ! ! !

Έτοιμο λοιπόν το γράμμα , εν-δυό πήγαμε και στο ταχυδρομείο και το ταχυδρομήσαμε ...
Ε ! ! ! ! αυτό ηταν. Εκει άρχισε το μαρτύριο το δικό μου μα και του πατέρα μου...
Δεν υπήρξε μέρα που να γυρίσει απ την δουλειά και να μη τρέξω να τον ρωτήσω αν έφερε ένα γράμμα, μιαν απάντηση, ένα κατι τι τελος πάντων που να δηλώνει ότι ο Αη Βασίλης πήρε το γράμμα μου...

Κόλαση, μαρτύριο... ναχει κολλήσει ο χρόνος και να μην περνούν οι μέρες.

Μα κι αυτός ο χριστιανός μ έβαλε μες το καλοκαίρι μολις τελείωσε το σχολείο να γράψω το γράμμα .... Πώς να περάσουν τοσοι μηνες προσμονής και αβεβαιότητας ! !

Είναι να μην τάξεις σε μικρό παιδι... Αντε ξεκόλλα το απ το μυαλό μου. Ξημέρωνε η νύχτα , βράδιαζε η μέρα , εγω τον νταλκά μου.

Ώσπου ένα απόγεμα σαν όλα τα άλλα ήρθε χαμογελαστός ο κυρ-Ηλίας κραδαίνοντας έναν χρωματιστό φάκελο.

Αυτό ηταν... Χριστούγεννα για μένα ήταν εκείνη η μέρα


κι ας μην υπήρχε τραινάκι παρα μόνο ένα γράμμα απ τον Αη Βασίλη (χρόνια μετα κατάλαβα ότι ήταν Σεπτέμβρης ακόμα).

Έλεγε ότι έλαβε το γράμμα μου, τα όνομά μου εχει ηδη γραφτεί στο «Καλό Βιβλίο» και ότι το δώρο μου είναι ετοιμο να ξεκινήσει το ταξίδι του μαζί με όλα τ' αλλα.
Αλλο μαρτύριο πάλι. Γλυκό μαρτύριο όμως τούτην την φορά
ήξερα ότι το τραινάκι «ερχότανε».....


Και όντως , ήρθε. Δεν ξέρω ποτε έφτασε, εγω το βρήκα κατω
από το δέντρο μου ακριβώς το βράδυ των Χριστουγέννων.

Ηταν Χριστούγεννα του 1959 .

( Εεεεεεε ! ! !... ναι, εχω και μια καποια ηλικία γαρ)

Είναι τα μόνα Χριστούγεννα που ποτέ δεν θα ξεχάσω ! ! !



Ήταν ένα ηλεκτρικό τραίνο που μπορεί να μην σφύριζε (αυτό ακόμα να το ξεπεράσω) μα έβγαζε καπνό , με πολλα βαγόνια και πολλές ράγες που όταν τις ένωνες πιάνανε το μισο δωμάτιο.

Αυτό το παιχνίδι το πρόσεχα και το φυλούσα σαν τα μάτια μου... Το έβγαζα από το κουτί του μονο κάθε Χριστούγεννα και το εβαζα να γυρίζει γύρω-γύρω από το δέντρο.

Υπάρχει ακόμα, και όταν γεννηθήκανε τα παιδιά μου τους το έβαζα κάθε χρόνο μέχρις ότου τελειώσανε το σχολείο.


Τώρα το παρέδωσα στον γιό μου να το βάζει στα δικά του παιδια.........



Υ.Γ :
------

Έψαξα στο χρονοντούλαπο και βρήκα αυτό το γράμμα του Αη Βασίλη . Είναι στα Αγγλικά γιατί η έδρα αυτης της φιλανθρωπικής οργάνωσης ηταν στην Αμερική.

Μ ε τ ά

- Γιάννης Ρίτσος -




Mάρτυρες για τα λάθη σου δεν είχες.


Mόνος μάρτυρας ο ίδιος εσύ.



Tα τακτοποίησες, τα μονόγραψες,

τα σφράγισες σε λευκούς πάντοτε φακέλους

σα να ετοίμαζες

τη δίκαιη διαθήκη σου.




Ύστερα

τα τοποθέτησες προσεχτικά στα ράφια.



Tώρα, γαλήνιος,
(ίσως και κάπως φοβισμένος)

ούτε βιάζεσαι

ούτε καθυστερείς,

γνωρίζοντας ότι,

μετά το θάνατό σου,

θ' ανακαλύψουμε πόσον ωραίος ήσουν,

πόσο πολύ πιο ωραίος

πέρα απ' τις αρετές σου.