Ενοχές

Μέσα σε πλήθη και ιαχές
ορδές ξεχύνονται τα συναισθήματα ,
ορδές και πάλι οι προσευχές.


Μεσ απο πλήθη και ιαχές
οι ήχοι
πάλουν σαν χορδές .

Εξι ορδές οι ενοχές
εξι κι αυτές οι προσευχές .

Αργά αιμοραγούν και πάλι οι πληγές .

Η θύμισή σου όαση

Στην ανατολή του φεγγαριού ,
σκεπασα με εικόνες τα μάτια μου ,
εκείνες
που τρέχανε σ' εσένα .

Στη θάλασσα ακουμπώ
αβάσταχτη τη μοναξιά μου .

Η θύμισή σου όαση
μοναδική παρηγοριά μου .

Στ' ακρόπρωρα των πλοίων
στολίδι η μορφή σου .

Ολες οι ευωδίες των κυμάτων ,
ολα τα δάκρυα των ηδονών ,
σκορπίστηκαν για σένα .

Σκέψου .... κι εσύ να λείπεις

Ενα πρόβλημα του Η/Υ με κράτησε μακρυα απο τον "χώρο" της αμφίδρομης επικοινωνίας μου μαζί σας...

Κι όσο παρατεινόταν η αποχή μου τόσο ένιωθα οτι λείπω απο τα "τεκτενόμενα" και μου έφερε στο νου το κείμενο του Ρίτσου....

" Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,
και συ να λείπεις,
να 'ρχονται οι Ανοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα,
και συ να λείπεις,
να 'ρχονται τα κορίτσια
στα παγκάκια του κήπου με χρωματιστά φορέματα,
και συ να λείπεις,

οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι,
και συ να λείπεις,
ένα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό,
πολλές σημαίες ν' ανεμίζουν στα μπαλκόνια,
και συ να λείπεις" .

(Γιάννης Ρίτσος)

Απόψε

Απόψε γεύομαι
την στιφή γλύκα
του ξεντυμένου μου εαυτού .

Απόψε γεύομαι
την πίκρα
μιάς ξεγυμνωμένης ψυχής .

Απόψε ο νούς μου πλάθει
όσα δεν μπορεί να φτάσει ,
και προσπαθεί να φτάσει
όσα δεν μπορεί ν αγγίξει .

Απόψε γεύομαι
την μοναξιά
μιάς λεηλατημένης καρδιάς .

Απόψε ,
χτές , αύριο
αγαπώ , πονώ
και στην λήθη
δεν πρόκειται να βουτηχτώ .

Πέρασα

Ταξίδεψα μάλιστα.

Πῆγα κι ἀπὸ ἐδῶ,

πῆγα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ...

Παντοῦ ἕτοιμος νὰ γεράσει ὁ κόσμος.

Ἔχασα κι ἀπὸ ἐδῶ,

ἔχασα κι ἀπὸ κεῖ.

Κι ἀπὸ τὴν προσοχή μου μέσα ἔχασα

κι ἀπὸ τὴν ἀπροσεξία μου.

Πῆγα καὶ στὴ θάλασσα.

Μοῦ ὀφειλόταν ἕνα πλάτος.

Πὲς πῶς τὸ πῆρα.

Φοβήθηκα τὴ μοναξιὰ

καὶ φαντάστηκα ἀνθρώπους.

(Κική Δημουλα)

Μεγάλο δώρο

Σέρνονται οι μέρες ,

σέρνονται κι οι νύχτες .

Αυτές ειδικά ήταν

ανέκαθεν ονειρομάνες.

Δεν σκάβω για να δραπετεύσω .

Τα νύχια μπήγω σκάβοντας

της ψυχής μου

τ άδυτα να φτάσω.

Μεσα στης νύχτας

την φωταγωγημένη μοναξία μου

απ την ψυχή μου ανασύρω

τ απόσταγμα μιας αλλιώτικης χαράς.

Τούτες τις ώρες

ο ορίζοντας

ορίζει και πάλι .

Είναι πιό δίαφανη η ομορφιά .

Πιό κρύσταλλο η γνώση .

Όμορφα ξημερώνει ,

όταν σου έχουν κάνει

μεγάλο δώρο

οι μικρές ώρες .

Απ' αύριο

Για μιάν ακόμα φορά

ανέβαλα το ταξίδι μου...

Απόψε ηταν

οι αναμνήσεις

που δεν αφήσαν τ όνειρο

ν ανοίξει τα φτερά του .

Θα ζήσω απ αύριο ειπα ,

κι έσβησα το φώς .


Θα ζήσω απ αύριο.

Δυό ηλιαχτίδες

Ενοιωσες
πως πάντα δινόσουν σ' αυτούς
που δέν είχαν κατι για να δώσουν .
Κι αναρωτιόσουν ,
γιατί άραγε
σου πήρε τόσον καιρό
να νοιώσεις
οτι αυτοκαταστρεφόσουν .

Εμεινες μόνη .

Ο ήλιος μόνο
άφηνε για σένα
δυό ηλιαχτίδες , να λάμπεις
τ' αφέγγαρα τα βράδυα .

Το περιβόλι της καρδιάς

Πήρα απ τη νιότη χρώματα ,
κι απ την αγάπη νήμα .
Στο περιβόλι της καρδιάς
τ όνειρό μου έπλεξα
την ζωή για να χαρώ .

Εσυ φτερουγιστέ
καθάριε λογισμέ
που μοναξία μου φέρνεις ,
ελα
ωραίε γάλανε γιαλέ
εσυ να την ξεπλύνεις.