gfgmjj.gif

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Πονάς ψυχή μου. . . .



Τοσα χρόνια μες την θάλασσα εχω μάθει να νιώθω και να πονάω καθε σκαρί,
μικρό η μεγάλο που την αρμενίζει...

Ραγίζει η ψυχή μου οταν βλέπω οποιοδήποτε πλεούμενο να χάνεται
....στον υγρό του τάφο...

Ετσι ακριβώς ενιωσα πριν λίγες μέρες οταν ειδα μια βάρκα να την τσακίζει το κύμα
(απο την βλακεία ενος "άσχετου")
μετά απο 32 χρόνια που περήφανη δάμαζε την θάλασσα...

Το λιγότερο που θα μπορούσα να κανω ειναι να της αφιερώσω δυό λόγια
και μερικές φωτογραφίες , με το
.... πρίν και το ... μετά ! ! !

Περάσανε τα χρόνια,
θυμάσαι πολλά από αυτά
τώρα που το ξανασκέφτομαι,
δεν πέρασαν και λίγα..

Σ' αφήσανε σε μιαν ακρογιαλιά
με την αρμύρα να σε κατατρώει,
μα εσύ περήφανη ακόμα εκεί καμαρώνεις..



Στη σιωπή κατοικείς και στο κύμα.

Χτες ήσουνα γοργόνα
σήμερα ναυάγιο που βουλιάζεις...


Τα ίχνη σου κοιτάς στο κύμα
να σβήνουν. . .

Χρονια τωρα σε νανούριζε η αγκαλιά της ,

Τώρα η άμμος προσπαθεί
να σε σκεπάσει,
όμως εσυ προσπαθείς να μείνεις υγρή
.. κλαίγοντας βουβά...


Στέκεις εκεί ανήμπορο κουφάρι
καθισμένο στην άμμο
με την μοναξιά του βυθού να γεμίζει τα σπλάχνα σου...


Αργοσβήνει η ελπίδα
για ένα χέρι να σε σώσει από το μαρτύριο σου,
τραβώντας σε και πάλι στην αγκαλιά της
να επουλώσει τις πληγές σου,
νάχεις μια δεύτερη ευκαιρία
να οργώσεις περήφανη πάλι την θάλασσα...


Και από πάνω σου το βάρος της θάλασσας....

Αβάσταχτο βάρος.

Ίδιο σαν αυτό
που πλημμυρίζει την ψυχή μου
καθώς σε κοιτάω. . . .

9 σχόλια:

Eva F. είπε...

Το άψυχο κατάφερες και το έκανες έμψυχο....
Τα κατάφερες και μ΄έκανες να δακρύσω......
Πραγματικά πολύ συγκινητικές οι φωτογραφίες.....
Να είσαι καλά καπετάνιε.

Σταλαγματιά είπε...

Στο μακρινό ταξίδι σου να έχεις πυξίδα την αγάπη,
κι οπού ταξίδεψες θα ταξιδέψεις πάλι!!!

Μαρια Νικολαου είπε...

Και γω τον ίδιο πόνο αισθάνομαι..
Σημερα εκανες το ωραιότερο μνημόσυνο..

Καλή σου μερα και καλη βδομαδα να εχεις..

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Θα μπορούσε να είναι μια αναπαράσταση ΖΩΗΣ από έναν ευαίσθητο σεναριογράφο και έναν εξαιρετικά επιδέξιο σκηνοθέτη όπως ΕΣΥ ΄Αρη μου.
Η βαθιά συγκίνηση περίσσεψε μέσα μου. Οι εικόνες έγραψαν, τόσο που κάποια φλέβα που έχει σωπάει αναταράχτηκε και ίσως κάτι να βγεί , γιατί εδω και πολύ καιρό προσπαθώ μέσα απο την σιωπή να συμφιλιωθω με κάποια πράγματα.
΄Ασχετα όλα αυτά με την τσακισμένη βαρκούλα. Αλλά είπαμε μου πείραξες φλέβα.
Κοίτα, αν τα καταφέρει o ιδιοκτήτης της και την ¨επαναφέρει" και την ρίξει στην θάλασσα, να είσαι εκεί, να την φωτογραφίσεις, να μου την χαρίσεις. Την χρειάζομαι τ'ακούς;

Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

jacki είπε...

Αγαπάω τη θάλασσα και τις βαρκούλες που μας ταξιδεύουν μέσα της. Στεναχωρέθηκα με τις εικόνες της τσακισμένης βαρκούλας που σαν κουφάρι το ξέβρασε το κύμα.
Καληνύχτα Άρη.

Νατασα είπε...

Αν μη τι άλλο…
τον ξέρω αυτόν τον …πόνο

LINAa είπε...

Δεν έχω λόγια να πω......
την έβλεπα τόσα καλοκαίρια....
δεν το πιστεύω!!!
Καλησπέρα Αρη μου!

gregory είπε...

αχ ρε αρη τι μου κανης τωρα..πριν 10 μερες ειδα την βαρκα,που περναγα βαρκαδα μικρος...χωρις τα στολιδια της και το εντονο χρωμα της το μπλε και ασπρο...και τωρα σαπιζη σε κατι μεγαλες πετρες...
με στεναχωραη πολυ..αλλα μου θυμηζη τα μικρα μου χρονια...
μαλιστα ΤΟ ΕΛΣΑΚΙ...

Ανώνυμος είπε...

Και η βάρκα γύρισε μόνη... το θυμάσαι αυτό το τραγουδάκι;Aλήθεια είναι το πόσο μοιάζει με τις ζωές μας η βαρκούλα... που ξεκινάει με όνειρα και ελπίδες για το ταξίδι,όμως δεν τα καταφέρνει πάντα.Ευτυχώς μέσα στις φώτος είδα και έναν γνώριμο και χαμογέλασα...Να είσαι καλά Άρη μου και καλό βράδυ!