Ενα γράμμα καλα κρυμένο... κιτρινισμένο απ' τον χρόνο

Γιορτινές μέρες και η ανάρτηση μιας καλής μου φίλης
με γύρισε χρόνια πολλά πίσω... ήταν σαν ν' ανοιξε ένα παραθυράκι στην μνήμη , και ξεχύθηκαν θύμισες απο τα παιδικά μου χρόνια... χρώματα ,παραστάσεις,
άνθρωποι... ολα ζωντάνεψαν πάλι ξαφνικά μπροστά στα μάτια μου...

- Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Addis Abeba Αιθιοπίας ,
απο Έλληνες μετανάστες γονείς... Υπέροχα παιδικά χρόνια...
Χωρίς πλούτη , φρου-φρού κι αρώματα , μα γεμάτα αγάπη και στοργή...

Θάμουνα δεν θάμουνα 7 χρονών όταν μου είπε ο πατέρας μου πως εκείνα τα Χριστούγεννα θάταν πολυ διαφορετικά απ' όλα τ άλλα, αν καθόμουν να γράψω ενα γράμμα στον Αη Βασίλη ζητώντας του το δώρο που θα ήθελα να μου φέρει εκείνη την χρονιά...

Ω ! ! ! τι χαρά ... Ήθελα τόσα πολλα να του γράψω και να ζητήσω , μα ο μπαμπάς ήταν κατηγορηματικός και απόλυτος... ένα μονο πράγμα έπρεπε να ζητήσω γιατι θαρχόταν απο μακρυά και έπρεπε να φέρει δώρα για όλα τα παιδιά...

Ηταν τόσα πολλα που δεν ήξερα τι ηταν αυτό που ήθελα πιο πολύ...
Με κόπο αποφάσισα ένα Τραίνο που να σφυρίζει και να βγάζει καπνό ! ! !

Έτοιμο λοιπόν το γράμμα , εν-δυό πήγαμε και στο ταχυδρομείο και το ταχυδρομήσαμε ...
Ε ! ! ! ! αυτό ηταν. Εκει άρχισε το μαρτύριο το δικό μου μα και του πατέρα μου...
Δεν υπήρξε μέρα που να γυρίσει απ την δουλειά και να μη τρέξω να τον ρωτήσω αν έφερε ένα γράμμα, μιαν απάντηση, ένα κατι τι τελος πάντων που να δηλώνει ότι ο Αη Βασίλης πήρε το γράμμα μου...

Κόλαση, μαρτύριο... ναχει κολλήσει ο χρόνος και να μην περνούν οι μέρες.

Μα κι αυτός ο χριστιανός μ έβαλε μες το καλοκαίρι μολις τελείωσε το σχολείο να γράψω το γράμμα .... Πώς να περάσουν τοσοι μηνες προσμονής και αβεβαιότητας ! !

Είναι να μην τάξεις σε μικρό παιδι... Αντε ξεκόλλα το απ το μυαλό μου. Ξημέρωνε η νύχτα , βράδιαζε η μέρα , εγω τον νταλκά μου.

Ώσπου ένα απόγεμα σαν όλα τα άλλα ήρθε χαμογελαστός ο κυρ-Ηλίας κραδαίνοντας έναν χρωματιστό φάκελο.

Αυτό ηταν... Χριστούγεννα για μένα ήταν εκείνη η μέρα


κι ας μην υπήρχε τραινάκι παρα μόνο ένα γράμμα απ τον Αη Βασίλη (χρόνια μετα κατάλαβα ότι ήταν Σεπτέμβρης ακόμα).

Έλεγε ότι έλαβε το γράμμα μου, τα όνομά μου εχει ηδη γραφτεί στο «Καλό Βιβλίο» και ότι το δώρο μου είναι ετοιμο να ξεκινήσει το ταξίδι του μαζί με όλα τ' αλλα.
Αλλο μαρτύριο πάλι. Γλυκό μαρτύριο όμως τούτην την φορά
ήξερα ότι το τραινάκι «ερχότανε».....


Και όντως , ήρθε. Δεν ξέρω ποτε έφτασε, εγω το βρήκα κατω
από το δέντρο μου ακριβώς το βράδυ των Χριστουγέννων.

Ηταν Χριστούγεννα του 1959 .

( Εεεεεεε ! ! !... ναι, εχω και μια καποια ηλικία γαρ)

Είναι τα μόνα Χριστούγεννα που ποτέ δεν θα ξεχάσω ! ! !



Ήταν ένα ηλεκτρικό τραίνο που μπορεί να μην σφύριζε (αυτό ακόμα να το ξεπεράσω) μα έβγαζε καπνό , με πολλα βαγόνια και πολλές ράγες που όταν τις ένωνες πιάνανε το μισο δωμάτιο.

Αυτό το παιχνίδι το πρόσεχα και το φυλούσα σαν τα μάτια μου... Το έβγαζα από το κουτί του μονο κάθε Χριστούγεννα και το εβαζα να γυρίζει γύρω-γύρω από το δέντρο.

Υπάρχει ακόμα, και όταν γεννηθήκανε τα παιδιά μου τους το έβαζα κάθε χρόνο μέχρις ότου τελειώσανε το σχολείο.


Τώρα το παρέδωσα στον γιό μου να το βάζει στα δικά του παιδια.........



Υ.Γ :
------

Έψαξα στο χρονοντούλαπο και βρήκα αυτό το γράμμα του Αη Βασίλη . Είναι στα Αγγλικά γιατί η έδρα αυτης της φιλανθρωπικής οργάνωσης ηταν στην Αμερική.