Κεμάλ . . .

Ολοι ξέρετε
και ειμαι σίγουρος πως έχετε σιγοτραγουδήσει
ενα απο τα ωραιότερα τραγούδια

τον Κεμάλ

με την καταπληκτική μελωδία του Χατζιδάκι
και τους κορυφαίους στίχους του Ν.Γκάτσου
(ειναι το τελευταίο τραγούδι
που εγραψε ο Γκάτσος)...

Τους στιχους θα τους χαρακτήριζα
Ενα Ποίημα
πάντα επίκαιρο
που κρύβει τόσες πολλές αλήθειες...

Σας παραθέτω
την Αγγλική έκδοσή του
που (για οσους δεν το ξέρουν)
η πρωτη και αυθεντική εκδοση του ταγουδιού
ειναι όταν ο Μάνος
-στη Ν.Υ. το 1968-
συνεργάστηκε με τους Rock 'n' Roll Ensemble,
στο αλμπουμ "Reflections".


Αυτη την εκτέλεση και το video
το βρήκα απο την Kirkh70
και την ευχαριστώ
για την υπέροχη δουλειά της με τα video...









Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Λέκκας
Άλλες ερμηνείες: Αλίκη Καγιαλόγλου Μάριος Φραγκούλης Αλκίνοος Ιωαννίδης



Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα,
της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,

που νόμισε ότι μπορέι να αλλάξει τον κόσμο.

αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.


Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό

Στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ενας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί...

Τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει,
πως θ' αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά

Απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη,
απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη,
σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά

Μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ

που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:

«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ

Καληνύχτα...