Οι πελαγήσιοι

Οι πελαγήσιοι
τα δειλινά κηδεύουνε τον ήλιο
με σεβασμό και βαθιά θλίψη.

Και μένουν ολομόναχοι
μες την απέραντη θάλασσα.

Το γαλάζιο γίνεται μαύρο
και η νοσταλγία πόνος.

Ομως ,
πιστό πάντα
φτάνει το χάραμα
και η ελπίδα φτερουγίζει.