Τα χρόνια
απο τα χέρια μου
γλιστρήσανε σαν άμμος
που
ονειροπόλα δάχτυλα κρατάνε .
Και η ψυχή μου
είδε
να πέφτει απρόσμενα
η νύχτα
μονομιάς .
απο τα χέρια μου
γλιστρήσανε σαν άμμος
που
ονειροπόλα δάχτυλα κρατάνε .
Και η ψυχή μου
είδε
να πέφτει απρόσμενα
η νύχτα
μονομιάς .
3 σχόλια:
Ετσι ειναι η ζωή τελικα ...
Μια αμμος που δεν μπορουν να την κρατησουν τα χέρια...
Σκόνη στη ζωή..
Καλησπέρα Αρη
..άμμος είμαστε
κι ο άνεμος
μας παει ταξίδια.
και γινόμαστε βράχια...
υπέροχοι οι στίχοι σου...
διαλέγω αυτόν τον μικρό σαν κόκκο άμμου για να χαιρετήσω...
:))))))))
όμορφη η πέννα σου!
φιλάκια πολλά Άρη!
:)))))))))))))))))
Δημοσίευση σχολίου