Δυο δράμια φως

Οταν να φτιάξω ζήτησα την άχαρη ζωή μου
μου πούλησαν δυό δράμια φως
φερμένα απ την Ασία
όμως αγύρτες ήτανε που πλάθει η φαντασία

Υστερα ήρθαν έμποροι ,
θαρρώ , πως ήτανε τσιγγάνοι
με τη βροχή τους θα'σβηναν της ζήσης τα γραμμένα
μα ήταν πλάνη απ' αυτές μοναχά ο νούς που φτιάχνει

Ηρθανε τότε πειρατές
από τις κάτω χώρες
θαρρούσα πως τους φόβους μου
θα κάμουν ν'αγκαλιάσω
μα οι φόβοι είναι αιώνιοι του νου κονκισταδόρες

Ετσι κι εγώ αποφάσισα
το βλέμμα μου να γείρω
φρέσκα , ζεστά , χωμάτινα,
όπως στα παραμύθια
στον κάμπο του συλλογισμού,
ονείρατα να σπείρω . . .