Ηχοι βροχής

Οτι κι αν δώσεις στην βροχή ,
τραγούδι
εκείνη μ' αυτό
θα σου ανταποδώσει.

Μιά σπασμένη υδρορροή ,
μιά τσίγκινη στέγη ,
φύλλα ξερά ,
το ράπισμα στο τζάμι .

Ρομαντική ,
αγαπημένη μουσική ,
είναι πάντα η βροχή .

Κανένα χρώμα

Σ' όλη του τη ζωή
ζωγράφιζε την θάλασσα γαλάζια.

Μα χθές καθώς ανακάτευε
το μπλέ με τ άσπρο ,
ξαφνικά
ένας φόβος τον κυρίευσε.

Αφησε την παλέτα
κι έτρεξε στην παραλία.

Γέμισε τις χούφτες του θάλασσα ,
και τις κοίταξε γεμάτος αγωνία .

Κανένα χρώμα . . .

Τα χρόνια

Τα χρόνια
απο τα χέρια μου
γλιστρήσανε σαν άμμος
που
ονειροπόλα δάχτυλα κρατάνε .


Και η ψυχή μου
είδε
να πέφτει απρόσμενα
η νύχτα
μονομιάς .

Η αλήθεια

Στον κάβο της συλλογής

ποιός έκρυψε την αλήθεια ;

Ως εκεί θα ταξιδέψω.

Κι ύστερα ,

ο ήλιος ας χαμηλώσει τα μάτια του .

Εγώ θα πώ ,

την βρήκα την αλήθεια ,

την είδα την ζωή .

Ταξιδιάρικα πουλιά

Σε γαλάζιους ουρανούς
γλύστρησα να ξεφύγω ,
μη γίνω κι εγώ
σαν αυτούς που προσπαθούσα ν' αποφύγω.

Ασημένια βράδυα
σκεπάζουν το δικό μου ωκεανό
και όνειρα-καράβια
οδεύουν προς άγνωστο βυθό.


Σε μια χρυσοκίτρινη αμμουδιά
απόθεσα την ψυχή μου
και φόρτωσα
σε ταξιδιάρικα πουλιά
φευγάτη την ζωή μου.

(φωτο: Νατασα)

Ναυάγια

Εχετε δει τα πλευρά των πλοίων ;
Εχετε δει πως αιμοραγούν ;
Αχνά σφυρίζοντας ,
την διαθήκη τους υπαγορεύουν στα κύματα.

Υστερα σιωπηλά
κάποιον ωκεανό διασχίζοντας
πεθαίνουν.

Τα δελφίνια μόνο το ξέρουν
και τρέχουν ξοπίσω τους
στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα ,
απο μαϊστρο σε οστριά,
κι απο λεβάντε σε πουνέντε.

Μεσοπέλαγα

Παίρνω την σκέψη ,

παιρνω τον νου σου

και βουβά τον ταξιδεύω

.... μεσοπέλαγα ,

παρέα με τα θαλασσοπούλια

και τ αστέρια που βουτούν

και φωσφορίζουν στο κύμα.



Οι αναμνήσεις γίναν τωρα παραισθήσεις,

Κ οι εικόνες γυρνάνε πίσω σαν σκιές...

Πλέξ' τα πανία σου όνειρα

στο περιβόλι της καρδιάς

το ταξίδι να χαρείς...

Περίσσεψαν τα χαμόγελα

Ολες οι μέρες ίδιες,
φρικιαστική μονοτονία.
Διαδέχεται η μιά την άλλη,
χιλιοπαιγμένη ιστορία.

Συμβιβασμοί ,
ψευτιά κι υποκρισία
κατάντησε η ζωή μας
μιά σκέτη κοροϊδία.

Ληγμένα αισθήματα,
προσμένοντας ελεύθερα ταξιδεύουν,
και τη σιωπή της συγκατάβασης
συγκατάνευση την ερμήνευσαν.

Ευτυχώς,
προνόησα κι αποταμίευσα στιγμές
που ερωτικές μελωδίες
ξεχύνονται μες την ψυχή μου τώρα,
γιατί τελευταία
περίσσεψαν πια τα χαμόγελα.

Κολυμβήθρα του Σιλωάμ

Δυό μάτια αιγιοπελαγήτικα
ένα χαμόγελο μοναδικό,
κολυμβήθρα του Σιλωάμ
να ξαναγεννηθώ.

Και λέω στη ψυχή μου
ηρέμησε
γιατί πονάς πολύ.

Και λέω στο νού μου
ξεκουράσου
γιατί προσπάθησες
ψηλά πολύ για να πετάξεις.

Και λέω στη καρδιά μου
συνέχισε,
ΑΓΑΠΑ
γιατί αξίζει νάγαπάς.

Οι πελαγήσιοι

Οι πελαγήσιοι
τα δειλινά κηδεύουνε τον ήλιο
με σεβασμό και βαθιά θλίψη.

Και μένουν ολομόναχοι
μες την απέραντη θάλασσα.

Το γαλάζιο γίνεται μαύρο
και η νοσταλγία πόνος.

Ομως ,
πιστό πάντα
φτάνει το χάραμα
και η ελπίδα φτερουγίζει.

Ματαιότης

Στους πολυσύχναστους δρόμους

μην τραγουδάς το λευκό του χιονιού.

Γρήγορα θα πατηθεί

και λάσπη θα γενεί ...

Ο πιο όμορφος καρπός

Σε ουρανό και θάλασσα απ τα 19 μου χρόνια
γνώρισα κι έζησα του κόσμου τα λιμάνια,
ποτε δεν βρήκα όμως τέτοια εμορφιά
ωσαν αυτη που καθρεφτίζεται
μες την δική σου την ματιά.

Απο αμαρτία σ αμαρτία,
απο αγκαλιά σε αγκαλιά.
Ξανθές μελαχροινές και καστανές,
γι αντάλλαγμα
όλες τους έδειναν εφήμερες χαρές.

Λιμάνια μακρινά, ονειρεμένα
νησια τροπικά, παραδεισένια,
πως να φανταστώ
μεσ την πατρίδα μου οτι θα βρώ
το νησί που 'χει
εσένα για πιο όμορφο καρπό.

Μνήμες

Πονά η προσμονή,
φτερά έχει η ελπίδα,
κάνε τη λήθη σου γιορτή,
τη μνήμη ηλιαχτίδα

Οσο ειν' η μνήμη ζωντανή
η ελπίδα ανασαίνει ,
σαν άτι τα όνειρα ορμούν
ζωή να κατακτήσουν.

Πνοή μενεξεδιά
ονείρων μου στολίδι,
η αγκαλιά σου απανεμιά
λιμάνι μέσ τη μπόρα

Αμμος ή πέτρα ;

Μάθε να γράφεις τα τραύματά σου στην άμμο
και να χαράζεις τις χαρές σου στην πέτρα.

Πολύ μεγάλη κουβέντα, ίσως με σκοπό να μας δώσει να καταλάβουμε
οτι θα πρέπει να θυμόμαστε ΜΟΝΟ τις χαρές που ζούμε
και ν αφήνουμε να "διαλυθούν" οι όποιες λύπες και τραύματα.


Δύσκολο ε ;

Αν δεν το δοκιμάσεις δεν ξέρεις...

Αρης

Η ζωη

Η ζωή ειναι ενα βιβλίο

γραμμένο σε μιάν άγνωστη γλώσσα.

Κάθε φορά που το ξεφυλλίζω

κοιτάζοντας τις εικόνες του

δεν γνωρίζω τι μου κρύβει

η επόμενη σελίδα του

Αρης

Λέξεις

Μιλήσαμε πολύ
μα δεν κρυφοκοιτάξαμε
ουτε στιγμή πίσω απ τις λέξεις...

Κι αφου βεβαιωθήκαμε πως δεν θα ξημέρωνε ,
κρεμάσαμε στη νύχτα μας λιγ' άστρα
σ ένα ολόγιομο φεγγάρι κρεμαστήκαμε
και κινήσαμε για τ όνειρο

Αρης

Φτερά

Την ευχή που έκανες
γρήγορα θα ξεχάσεις.

Ζήτησες απ' τον Θεο
φτερά για να πετάξεις


Σ' ευλόγησε,
σε προίκησε,
σου τα 'δωσε
στης μέρας το αγιάζι...


Ομως με τα προικιά,
και τα φτερά
πετώντας στα ψηλά
ο κόσμος δεν αλλάζει...


Τα λάθη για ν' αλλάξεις,
κατέβα χαμηλά...

Εκει θα δεις την αδικία,
θ'ακούσεις κάθε ανθρώπου
πονεμένη ιστορια

Αρης

Μοναξιά

Της μοναξιάς την πόρτα
την βαριά,
κράτα διπλά κλειστή.
Κράτα τηνε σφαλισμένη

Μαχαίρι μπήγει στη καρδιά.

Ο πόνος και η θλίψη
Λιμάνι ψάχνει για να βρει
Το βλέμμα κι αρμενίζει

Σ' ανέμους μέσα έχω χαθεί
Για έν ακριβό σου χάδι
Να μου κουρσέψεις το κορμί
Έλα κι αυτό το βράδυ

Πόσο ν'αντέξει η ψυχή ,
πως να μην κλάψει μάτι ,
στης μοναξιάς τον πόνο τον βαρύ ,
εστέρεψε το δάκρυ

Αρης

Φάροι

Οι άνθρωποι μοιάζουν με φάρους....
Στέκονται μεσοπέλαγα...

Αλλοι σε βοηθούν να βρείς την ρότα σου ,

και άλλοι να την χάσεις εντελώς ! ! !

Γι αυτό εσύ μην σβήσεις ,
και μην χάσεις ποτέ
την λάμψη που εκπέμπεις...

Φρόντισε να μείνεις ένας φάρος φωτεινός
για να φωτίζεις έστω και απο μακρυά,
τους ανθρώπους που είναι γύρω σου

Αρης

Κοχύλια

Οταν η παλίρροια θα τραβήξει
πίσω τα νερά ,
θα δεις καθαρά
το κοχύλια που έχασες.

Βιάσου και μάζεψε μοναχά εκείνα που αγαπάς.
Τ άλλα άστα μεσ την άμμο
να τ' αγκαλιάζει η θάλασσα ,
να τα λειάνει ο χρόνος.

ΑΡΗΣ

Αεναα

Σαν μου δωρίζεται η μέρα
ψάχνω για τα σκοτεινά της σημεία.

Και σαν έρχεται η νύχτα
απ τις χαραμάδες της γυρεύω το φώς

Αρης