gfgmjj.gif

Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Θάλασσα .... ΖΩΗ


Θάλασσα πικροθάλασσα,
θάλασσα πλανεύτρα.... ξελογιάστρα.... απέραντη.... γαλάζια
Γλυκιά ερωμένη....






Τόσα και τόσα ονόματα της εχουν δώσει...


Εγω την λέω... ΖΩΗ...
Γι αυτήν την θάλασσα ήθελα να σας μιλήσω σήμερα,
ετσι για να ξεφύγω λίγο απο τους στίχους.... Ειναι μια εγγραφή που έκανα εδω

Αν είσαι στα βαθιά, μεσοπέλαγα, βλέπει μόνο θάλασσα το μάτι σου.
Ουρανό και θάλασσα... Που και που βλέπεις και κανένα άλλο πλοίο που κουρσεύει κι εκείνο μαζί σου την ίδια θάλασσα...
Ανταλάσσεις τότε χαιρετισμούς κορνάροντας σαν να λές :

-
"Βρεεεεεεεεεεε , είμαστε και εμεις εδωωωωωωωωω... ζωντανοί... στην σκηνή ,
σαν μια μικρή κουκιδίτσα μεσ την μεγάλη αγκαλία της "

και μετά συνεχίζεις την πορεία σου, να κατακτήσεις τον κόσμο.
Βλέπεις δελφίνια, γλάρους, παίζεις μαζί τους, τα φωτογραφίζεις, φεύγουν εκείνα και άλλα έρχονται να σε συντροφεύσουν στο ταξίδι σου.
Ψάχνεις για καμμιά γοργόνα , καμμια σειρήνα ... αλλά μάταια...
Και ο καιρός περνάει, η μια μερα διαδέχεται την άλλη... στην ίδια ρουτίνα την ιδια μονοτονία... την ίδια όμορφη πλανεύτρα αγκαλιά της...
Και οι μήνες περνάνε, και ο χρόνος φευγει μέσα απο τα χερια σου χωρίς να μπορείς να τον προφτάσεις... Ανυπομονείς να περάσουνε οι μέρες
για να πιάσεις λιμάνι , νάρθει η ώρα που θα βρεθείς κοντά στους δικούς σου...
Παρακαλάς να περάσει ο χρόνος... Στην ουσία , παρακαλάς να γεράσεις,
να περάσει η ζωή χωρίς κάν να την αγγίξεις...
Ποιά ζωη ;;; οταν για μερες και νυχτες ατέλειωτες το μόνο γνώριμο σημείο που διακρίνεις ειναι εκει που σμίγει ο ουρανός με την θάλασσα και γίνονται ενα...
( 47 ατέλειωτες μέρες κι άλλες τόσες νύχτες ηταν το μεγαλύτερο ταξίδι που μου 'λαχε χωρίς να πατήσω στεριά.... ) .
Και οταν μετα απο τόσο καιρό πιάσεις λιμάνι , πατας στην στερια κι εσυ ακόμα νομίζεις οτι κουνιέσαι. . .



Κι όταν πλησιάζεις στα ρηχά, τοτε βλέπεις το χώμα και τα βράχια να εισβάλουν μεσα στην θάλασσα και να της χαλάνε την απεραντωσύνη και την συνοχή της...
Κι εκεί στη στεριά θα δεις σπιτάκια, καμινάδες να καπνίζουν, κόσμο να τρέχει απο εδω κι απο εκει... Και κάπου εκει βλέπεις και την ίδια την ζωή να σου γνέφει...
Ειναι οι δικοί σου άνθρωποι που σε περιμένουν...στο λιμάνι της οικογένειας...

Τότε κοιτάς πίσω σου, βλέπεις την ατέλειωτη θάλασσα που τόσο πολύ σε πλάνεψε με τα ταξίδια της.
Απλώνεις το χέρι να την χαιρετήσεις, δακρύζεις, μα κουρασμένος πια να μάχεσαι με τα ανήσυχα νερά της, που σπάνια τα έχεις δει γαληνεμένα, (έχεις δώσει μαζί τους μάχες και μάχες για να επιζήσεις, έχεις βραχεί, έχεις κρυώσει, αλλά έχεις ευχαριστηθεί και το κολύμπι μέσα της) αποφασίζεις να πλησιάσεις στην στεριά. Να ρίξεις άγκυρα και να πιάσεις λιμάνι.

Κατα βάθος πονάς για το άγνωστο υπόλοιπο ταξίδι που άφησες πίσω σου , και πολλές φορές πιάνεις το βλέμμα σου να την χαζεύει, να νοσταλγεί, να μετανιώνει, αλλά τα πόδια σου που πατούν πια στη στεριά, σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα.

Έλειψες πολύ και οι δικοί σου άνθρωποι και οι υποχρεώσεις σου σε περιμένουν.
Έχεις συγκεκριμένο χρόνο μπροστά σου μεχρι να ξαναφύγεις και πρέπει να τον ζήσεις...να προλάβεις να γευτείς όλα οσα σου έλειψαν.
Έτσι, δίνεις προτεραιότητες:
Πρώτα οι αγαπημένοι σου άνθρωποι, αυτοί που είναι πάντα δίπλα σου, είτε είσαι στην θάλασσα, είτε στην στεριά. Να τους «δεις» καλύτερα, να τους νιώσεις και να τους απολαύσεις περισσότερο.
Αφησες τα παιδιά να μπουσουλάνε και τα βρίσκεις να περπατάνε και
να ρωτάν απορημένα

-"Μαμά ποιος ειν ατόόόόόόόόςςςς ;;;; " δειχνοντας εσένα ! ! !

Στον υπόλοιπο και λίγο ελεύθερο χρόνο σου, έχεις δικαίωμα να επιλέξεις τι θα κάνεις και πως θα τον χρησιμοποιήσεις.
Πολλές οι επιλογές. Ότι και να κάνεις, δικός σου είναι ο ελεύθερος χρόνος.
Ότι θέλεις τον κάνεις.


Μα, να θυμάσαι: Πάντα θα είναι λίγος! Όπως «λίγη» είναι και η ίδια η ζωή!

Το καράβι εκεί θα είναι και θα σε περιμένει, όποτε θελήσεις νέα ταξίδια
και νέες «φυγές». Όπως και οι σωσίβιοι λέμβοι... Εκεί θα είναι για όλες τις ανάγκες.
Αρκεί να είναι ανάγκες πραγματικές και όχι χάσιμο χρόνου.

Αυτό όμως, εσύ το ξέρεις, μόνο! Κανένας άλλος!

Γιατί η ζωη ειναι μια θάλασσα .... κι εμεις καπεταναίοι....

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Με γύρισες πίσω πολύ πίσω...
'Έτσι ακριβώς και εγώ ΖΩΗ την ονομάζω
Πάντα εκεί ...και θα περιμένει ένα καράβι
να μας ταξιδέψει...
Επιλογή μας αν θα είναι για λίγο η πολύ
εξαρτάται από το αν αφήνoυμε πίσω μας
αγαπημένους
Το τιμόνι στα χέρια μας και η ζωή μπροστά μας
Καλό βράδυ
Feeling

Aristodimos είπε...

Feeling ... ετσι οπως το λές ειναι.
Εμεις ορίζουμε τον προορισμό , εμείς και το ταξίδι..
Καλή σου μέρα

Μαρια Νικολαου είπε...

Θάλασσα πικροθάλασσα και πικροκυματούσα
ολοι σε λένε θάλασσα και γω σε λεω ανθούσα..

Καλημερα Νικόλα μου
ΠΟλυ ομορφο
Καλη βδομαδα να εχεις

Λυδία είπε...

Καλημέρα Άρη μου!

Θάλασσα... άλλες φορές είναι η παρηγοριά, άλλες ο πόνος μας!
Ζωή αλλίως, όπως την λες και εσυ...

Καλή εβδομάδα!!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Συμφωνώ πως είναι η μεγάλη αγαπημένη η θαλασσα.
΄Ομως ΄Αρη μου, αν θέλεις την ταπεινή μου γνώμη, οι ναυτικοί δεν πρέπει να κάνουν οικογένειες, γιατί μόνο πονοκεφάλους δημιουργούν....

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Aristodimos είπε...

Γλαρένια μου δεν θα συμφωνήσω μαζί σου...
'Ολοι εχουν δικαίωμα στην ζωη και στην οικογένεια...
Αλλωστε σε ενα ζευγάρι για να δημιουργηθούν προβήματα χρειάζονται παντοτε 2... Πολυ σπανια η ευθύνη βαραίνει μόνο τον εναν...

Πολυ σωστά Μαρια και Λυδία μου...
Καλη σας εβδομάδα

Γωγώ Πακτίτη είπε...

καλησπέρα Άρη!
Γνωστά τα λόγια σου σε μένα,
από τον πατέρα μου ναυτικό.

με παράσυρε σήμερα η σελίδα σου...:)

καλό σου βράδυ...:)

Keep Dreaming είπε...

san na to ezisa olo auto...
poly kali afigisi.
kalispera!

marianaonice είπε...

Μας ταξίδεψες σήμερα καπετάνιε στο απέραντο γαλάζιο... ένοιωσα τη σκουριά του φορτηγού πλοίου που παντέρημο σκίζει τον ωκεανό πασχίζοντας μάταια να βρει λιμάνι...
Και μέσα στα σπλάχνα του τη ζωή να πνίγεται μέσα στις βάρδιες! Βράδυ,πρωί,βράδυ... Γλάροι, κύμα και ουρανός οι μόνοι σύνδεσμοι με αυτό που περιμένει εκεί έξω...

Πολύ ωραία αφήγηση Άρη!!!
Καλό σου βράδυ.

jacki είπε...

Μάτια μου θαλασσες
το βλέμμα σου ταξίδι.

Aristodimos είπε...

Χαίρομαι που μπόρεσα να σας παρασύρω εστω για λίγο μεσοπέλαγα...
Την καληνύχτα μου

thalassamov είπε...

Μας παρέσυρες κι εχτές
μας παρασέρνεις και σήμερα...

Όμορφο σου απόγευμα, Άρη μου.

Ανώνυμος είπε...

Whoever owns this blog, I would like to say that he has a great idea of choosing a topic.