gfgmjj.gif

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Άγιε Βασίλη ,









Εχω ανάγκη να  υπάρχεις ,

οχι  τόσο  σαν  Άγιος  Βασίλης

μα  κυρίως  σαν 
Ελπίδα

και  προσδοκία . . .














Κ Α Λ Η     Χ Ρ Ο Ν Ι Α


Σ Ε    Ο Λ Ο Υ Σ     Σ Α Σ


Μ Ε     Υ Γ Ε Ι Α ,


ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ     ΕΥΤΥΧΙΑ ,


Κ Α Ι     Α Γ Α Π Η







Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Καλά Χριστούγεννα














Χαρούμενα  Χριστούγεννα   σε  όλους  εσάς

και  τις  οικογένειές  σας
















Get this widget
|
Track details
|
eSnips Social DNA






Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

ΑΠΟΧΗ











Νάμαι παλι εδω κοντά σας μετά απο μια ολιγοήμερη απουσία λόγω ενος έκτακτου προβλήματος υγείας.

Αυτο που κατάλαβα αυτες τις λίγες μέρες ειναι οτι τόσον καιρό ειχα "ταυτιστεί" και ειχα μια σχέση εξάρτησης με τον υπολογιστή και τα Blog.

Η πλήρης αποκοπή μου απο τον Η/Υ ολες αυτες τις μέρες ειχε σαν αποτέλεσμα τωρα να τον βλέπω να "κάθεται" μονος του στο γραφείο , κι εγώ να μην εχω διάθεση να ασχοληθώ μαζί του, αλλα ουτε καν την περιέργεια να μπω στο Blog μου να δω τα τυχόν σχόλιά σας... μα και να κανω την καθιερωμένη "βόλτα" απο τα φιλόξενα σπιτικά σας για να δω και να διαβάσω τις αναρτήσεις σας.

Ελπίζω να μην με παρεξηγήσετε γιατι κι εσεις πιστεύω οτι μια κάποια στιγμή θα εχετε βρεθεί σε παρόμοια με εμένα διάθεση.




Πιστεύω οτι σύντομα πάλι θα βρω την διάθεση και το κέφι μου ωστε να ειμαι πιο ενεργά και έμπρακτα κοντά σας.



Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ να τον προσφωνείτε



Σε δυο μέρες συμπληρώνεται 1 χρόνος απο την ημέρα που ενας ασυνείδητος αστυφύλακας αφαίρεσαι ετσι αναίτια την ζωή απο ενα αμούστακο 15 χρονο αγόρι.

Καταλαβαίνετε ασφαλώς οτι αναφέρομαι στον άδικο χαμό του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.






Δεν θα προσπαθήσω να γράψω τίποτε αλλο εδω για να μην σπιλώσω την μνήμη του Αλέξανδρου, μα μόνο θα παραθέσω την έκκληση ενος φίλου και συμμαθητή του, του  
"Εφηβου"


Σας παρακαλώ όλους σας,



αν γράψετε κάτι για αυτόν, οτιδήποτε,

ή μιλήσετε με την παρέα σας για αυτόν,
να γνωρίζετε οτι το όνομά του είναι ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Γρηγορόπουλος και όχι Αλέξης Γρηγορόπουλος.


ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ τον φωνάζανε οι φίλοι του, η μητέρα του, οι συγγενείς του. Οι συμμαθητές του αν δεν τον φωνάζαμε Gregory, παραφράζοντας το επώνυμό του, πάντα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ τον φωνάζαμε. Κανένας, μα κανένας και ποτέ , δεν τον αποκαλούσε Αλέξη.


Μόνο μετά τον θάνατό του κάποιοι δημοσιογράφοι που δεν κάνουν καλά την δουλειά τους και μας παραπληροφορούν καθημερινά και κάποιοι πολιτικοί που ποτέ δεν είναι καλά ενημερωμένοι και συνήθως παίρνουν αποφάσεις μέσα στην άγνοιά τους, κατάφεραν τελικά να του αλλάξουν το όνομα. Μην τους αφήσετε να σας κάνουν, για μια ακόμη φορά, ο,τι αυτοί θέλουν.


ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΟΛΟΥΣ, ΟΣΟΥΣ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ :


- Αν μιλήσετε με τους φίλους σας για αυτόν, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ να τον προσφωνήσετε.


- Αν κάποιος από την παρέα σας τον ονομάζει με άλλο όνομα, διορθώστε τον, πες τε του οτι το σωστό είναι ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.


- Αν κάποιος δημοσιογράφος τον προσφωνεί αλλιώς, στείλτε του e-mail και πες τε του ότι κάνει λάθος και ότι το σωστό είναι ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.


- Αν ακούσετε κάποιο πολιτικό σε κάποιο μέσο να τον προσφωνεί αλλιώς, τηλεφωνήστε στο μέσο και πείτε ότι ο φιλοξενούμενός τους κάνει λάθος και ότι το σωστό είναι ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.


Αυτό που του έχει μείνει πλέον είναι η μνήμη των κοντινών του στο ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ που είναι
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ,

ας μην αφήσουμε να του το πάρουν και αυτό!!!





Εγω θα του αφιερώσω ενα τραγούδι .....




Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν

και πώς σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,

κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,

λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν

Έχε το νου σου στο παιδί

κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί

που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί

γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα....




Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ..... FACEBOOK ! ! !






Το Ελληνικό Facebook ειναι γεγονός και το όνομά του

HellenicSpace



Δυο Ελληνες, ο Ανδρέας Δημητριάδης και ο Ανδρέας Κοσμάτος είναι παιδιά Ελλήνων μεταναστών και είναι οι δημιουργοί του. Δουλεύουν στη Γερμανία με εξειδίκευση στο internet.



 Φιλοδοξούν να ενώσουν τους 18 εκατομμύρια Ελληνες, αξιοποιώντας τις δυνατότητες του Internet. Δημιουργούν τη μεγαλύτερη ελληνική κοινότητα στο διαδίκτυο και θέλουν να φέρουν τους όπου Γης Έλληνες και φιλέλληνες σε επικοινωνία.


Η ιδέα ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια. Πέρυσι το Νοέμβριο στο πρώτο συνέδριο των Ελλήνων της Ευρώπης, που έγινε στη Γερμανία από το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ), παρουσιάστηκε επίσημα η ιστοσελίδα. Τον Απρίλιο του 2009 άρχισε και η κανονική του λειτουργία.



Μέχρι σήμερα έχει περίπου 10.000 μέλη από περίπου 90 χώρες του κόσμου και κυρίως από τη Γερμανία, την Ολλανδία και την Ελλάδα.

«Στη λειτουργία του είναι παρόμοιο με αυτή του Facebook. Υπάρχουν τα προφίλ, ανταλλάσουμε κείμενα, φωτογραφίες και βίντεο, δημιουργούνται εξειδικευμένες κοινότητες (Group) και γίνονται συζητήσεις (Forum) όπου συμμετέχουν Ελληνες από όλο τον κόσμο.



Σε ένα ξεχωριστό χώρο μπορούν να συλλέγουν πληροφορίες και τίτλους ειδήσεων από άλλες ιστοσελίδες προκειμένου να έχουν καθημερινή ενημέρωση όπως ακριβώς την επιθυμούν», διευκρίνισε ο Ανδρέας Δημητριάδης.

«Στόχος μας είναι μέσα από το Hellenic Space να μπορέσουμε να βοηθήσουμε να έρθουν σε επικοινωνία οι Ελληνες της διασποράς μαζί με τους Ελληνες στην πατρίδα. Διαπιστώσαμε όμως ότι είχαμε και πολλά μέλη που δήλωναν φιλέλληνες. Αυτό ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μας», είπε ο Ανδρέας Κοσμάτος.


Οικονομικά η όλη προσπάθεια ακόμη δεν έχει καμία υποστήριξη.

«Δεν δημιουργήσαμε το Hellenic Space για να κερδίσουμε χρήματα. Βάλαμε τις γνώσεις μας και ακολουθούμε το πάθος μας. Και είναι πολύ όμορφο που βλέπουμε να έχει ανταπόκριση. Κάθε μέρα γινόμαστε περισσότεροι. Για όσο αντέχουμε, θα το συνεχίσουμε», δήλωσε ο Ανδρέας Δημητριάδης.



Επιτέλους λοιπόν και κατι να .... " αντιταχθεί " στο Facebook και κυρίως οταν αυτο ειναι δημιούργημα απο δικούς μας Ελληνες.

Προσωπικά πιστεύω ότι τέτοιες προσπάθειες θα έπρεπε να υποστηριχτούν. Γι αυτό ας βοηθήσουμε κι εμεις με την συμμετοχή μας.

Ηδη εγω εκανα εγγραφή ,
δημιούργησα σελίδα , αλλα και ενα Group για την συλλογή υπογραφών των Γλυπτων του Παρθενώνα (να μην ξεχνιόμαστε).


Γίνετε κι εσεις λοιπόν μέλη στο


www.hellenicspace.com
 


Προωθήστε και κάντε το γνωστό μεσα στο Facebook, αλλά και στις άλλες ιστοσελίδες που χρησιμοποιείτε, ή στα e-mail των δικών σας ανθρώπων.

Νομίζω οτι αξίζει ολοι να συμμετέχουμε και να στηρίξουμε το ΕΛΛΗΝΙΚΟ FACEBOOK.





Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Logicomix





Εντυπωσιακή επιτυχία σημειώνει στο εξωτερικό και μάλιστα σε δύσκολες αγορές το βιβλίο του Απόστολου Δοξιάδη, το οποίο μεταφράστηκε και κυκλοφορεί στα Αγγλικά , Ολλανδικά , Γαλλικά.


Το «Logicomix» είναι το έβδομο βιβλίο σε προπωλήσεις στο Αμαζόν, με πρώτο το «Χαμένο σύμβολο» του Νταν Μπράουν. Μέχρι χθες βρισκόταν στη δεύτερη θέση των μπεστ σέλερ για τα γκράφικ νουβέλ στο αγγλικό Αμαζόν, οπου παραμένει συνεχώς επί 33 ημέρες. Αλλά και η 24η θέση στα μπεστ σέλερ όλων των κατηγοριών είναι αξιομνημόνευτη.

Η κριτική, επίσης, υποδέχεται με ενθουσιασμό το «Logicomix». Ο κριτικός των Κυριακάτικων Times έγραψε ότι το βιβλίο «είναι πολύ πιθανώς το καλύτερο γκράφικ νουβέλ που έχει διαβάσει ποτέ»


Ο αρχαίος Αθηναίος Ευβουλίδης είχε πει: «Συμπολίτες μου, τώρα σας λέω ψέματα». Και δημιούργησε θέμα: Αν όντως λέει ψέματα, λέει την αλήθεια. Αλλά αν λέει την αλήθεια, λέει ψέματα.

Με αυτό το παράδειγμα Λογικής στην αρχή του βιβλίου του Logicomix, ο Απόστολος Δοξιάδης βάλθηκε πέρυσι να μας τρελάνει- ή να μας λογικέψει- μέσα από την εξιστόρηση της ζωής του Μπέρτραντ Ράσελ, του «σταρ της Αναζήτησης», ενός ανθρώπου που ερωτεύτηκε, παντρεύτηκε τέσσερις φορές, φυλακίστηκε, παραφρόνησε, και το μόνο που τον κρατούσε από την αυτοκτονία ήταν η αγάπη του για τα μαθηματικά. 


Παρ ότι το Logicomix γράφηκε αρχικά στα αγγλικά από τον εμπνευστή του, σε συνεργασία με τον γνωστό θεωρητικό της Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας Χρίστο Χ. Παπαδημητρίου και τους καλλιτέχνες του κινούμενου σχεδίου Αλέκο Παπαδάτο και Αννι ντι Ντόνα- απαίτησε επτά χρόνια σχεδιασμού και συγγραφής -, η Ελληνίδα εκδότρια του Ικαρου κυρία Κατερίνα Καρύδη ειχε μία φαεινή ιδέα: να πρωτοβγεί το βιβλίο στην Ελλάδα.
Ο Δοξιάδης ανταποκρίθηκε, έκανε ο ίδιος τη μετάφραση στα ελληνικά, το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ πρώτα στην Ελλάδα και τον Σεπτέμβριο του 2009 ήρθε η ώρα να κυκλοφορήσει πια στην Αγγλία και στην Αμερική από τον βρετανικό οίκο Βloomsbury, τον περίφημο εκδότη τού Χάρι Πότερ.



Το βιβλίο Logicomix, που υπογράφει μαζί με τον Χρίστο Παπαδημητρίου και το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ικαρος τον Σεπτέμβριο του 2008, εξάντλησε την πρώτη έκδοση των 10.000 αντιτύπων, έκανε άλλες δύο εκδόσεις των 15.000 αντιτύπων και ετοιμάζεται τώρα για τέταρτη έκδοση. Αυτό ήταν μόνο μια παγκόσμια πρώτη, όπως είχε ανακοινωθεί εξ αρχής. Η συνέχεια ηταν ακόμη καλύτερη.

Ετσι έχουμε το φαινόμενο του εφετινού εκδοτικού φθινοπώρου: ένα Ελληνικό βιβλίο ξεπούλησε την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας του στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Μεγάλη Βρετανία, περιελήφθη στις προτάσεις των καλύτερων βιβλίων της χρονιάς από τοΝew Statesman,
ακολούθησε εμφάνισή του στις κριτικές του «Sunday Βook Review» των Νew Υork Τimes, βρέθηκε στην πρώτη θέση της graphic novel λίστας των Νew Υork Τimes, στην τέταρτη θέση στον κατάλογο των graphic novel του Βρετανικού ηλεκτρονικού βιβλιοπωλίου.



Στην Ολλανδία, όπου κυκλοφόρησε στις αρχές Οκτωβρίου, πούλησε 12.000 αντίτυπα στις πρώτες πέντε ημέρες. Στην Εκθεση Βιβλίου της Φραγκφούρτης που ακολούθησε πωλήθηκαν τα δικαιώματα του βιβλίου σε πολλές άλλες χώρες, από την Κίνα ως την Τουρκία και από το Ισραήλ ως την Ιταλία.

Η ξέφρενη πορεία του βιβλίου στη διεθνή εκδοτική αγορά έκανε τον διευθυντή μεγάλου βιβλιοπωλείου στην Αθήνα να πει «κανένα ελληνικό βιβλίο δεν έκανε τόσες πωλήσεις τα τελευταία 30 χρόνια», και η φράση αυτή πέρασε στο wikipedia όπου το Logicomix κατέχει ήδη ξεχωριστό λήμμα.



Στη λίστα με τα καλύτερα βιβλία του 2009 της έγκυρης αμερικανικής έκδοσης των επαγγελματιών του εκδοτικού χώρου Ρublishers Weekly υπάρχει η αγγλική έκδοση των ποιημάτων του Καβάφη Τhe Collected Ρoems of C.Ρ. Cavafy σε μετάφραση του Ντάνιελ Μέντελσον και το Logicomix των Απόστολου Δοξιάδη και Χρίστου Παπαδημητρίου.


Η πλοκή του Logicomix, θυμίζει ρωσική κούκλα ματριόσκα: τρεις ιστορίες βγαίνουν η μία μέσα από την άλλη.


Πρώτα παρακολουθούμε τον Απόστολο Δοξιάδη και τους συνεργάτες του να κινούνται σαν σύγχρονοι μυθιστορηματικοί ήρωες στη σημερινή Αθήνα και να διαφωνούν όσον αφορά το νόημα της ιστορίας τους, προβάλλοντας ως πρωταρχικό το αίτημα της εποχής μας, την αναζήτηση βεβαιοτήτων. Επειτα ο Μπέρτραντ Ράσελ γίνεται ο ήρωας αλλά και ο αφηγητής της ιστορίας του καθώς εξιστορεί την περιπέτεια της αναζήτησης των Θεμελίων των Μαθηματικών και τη δική του πολύχρονη και αγωνιώδη προσπάθεια να εντοπίσει στη Λογική την απάντηση στα βαθύτερα ερωτήματα της ανθρώπινης σκέψης. Και στο τρίτο μέρος παρακολουθούμε τη συνάντηση του Ράσελ με τους μεγάλους διανοητές που πρωταγωνίστησαν σε αυτή την αναζήτηση, τον Φρέγκε, τον Χίλμπερτ, τον Πουανκαρέ, τον Βιτγκενστάιν, τον Γκέντελ και τον Τούρινγκ. Οι περισσότεροι πλήρωσαν βαρύ τίμημα για τη γνώση τους, την τρέλα. Ωστόσο ο Δοξιάδης- άξιος επίγονός τους - μοιάζει να βγήκε αλώβητος από τη διαδικασία.





Περισσότερες πληροφορίες θα βρειτε στην ιστοσελίδα των δημιουργών εδω.



( Πηγή :  LOGICOMIX  ,ΤΟ ΒΗΜΑ )

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Απάντηση Μίκη Θεοδωράκη







Με ανοιχτή επιστολή απάντησε ο Μίκης Θεοδωράκης στην επίθεση και τις απειλές που εκτόξευσαν εναντίον του οι τρομοκράτες της οργάνωσης "Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς" στην σημερινή προκήρυξη με την οποία ανέλαβαν την ευθύνη για το βομβιστικό χτύπημα στο σπίτι του Μίμη Ανδρουλάκη.


Ο κορυφαίος μουσικοσυνθέτης απαντά με πολύ αιχμηρό τρόπο, ανακοινώνοντας στους τρομοκράτες τη διεύθυνσή του σπιτιού του και καλώντας τους να πάνε να τον... κάψουν ζωντανό.

"Λεβέντες μου σας καμαρώνω! Είστε οι συνεχιστές του Κολοκοτρώνη, του Ανδρούτσου και του Άρη σε σύγχρονη εκδοχή. Και γι' αυτό η τελευταία ελπίδα του προδομένου λαού μας. Με τη γενναία σας δημόσια αποκήρυξη μου, μου ανοίξατε τα μάτια. Ομολογώ, έστω και καθυστερημένα, ότι υπήρξα ένας ελεεινός και σιχαμερός προδότης-συνεργάτης της χούντας και της αντιλαϊκής δεξιάς και τώρα μετανοιωμένος αποζητώ τη δίκαιη τιμωρία μου".

"Το σπίτι μου βρίσκεται σε μικρή πάροδο της οδού *******(Τους αστερίσκους τους εβαλα εγω αντί για την διεύθυνσή του),  και καθώς είμαι ξαπλωμένος έχω απέναντί μου την πλαγιά του Φιλοπάππου, απ' όπου σας είναι πανεύκολο να με κάψετε ζωντανό, για να με λυτρώσετε από τις τύψεις που με ζώνουν. Προς τούτο, έχω ορθάνοιχτα τα παράθυρα μου για να σας διευκολύνω με κίνδυνο να πάθω γρίπη".



"Όμως, ποιος λογαριάζει τέτοιες λεπτομέριεες όταν έχει να κάνει με terroristes-τιμωρούς όπως εσείς;... Je vous remercie"

και προσθέτει το υστερόγραφο


Υ.Γ

" Καημένε Παπαδόπουλε, που εισαι να καμαρώσεις τη σπορά σου... "




( Πηγη: MEGA )


Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

ΧΤΥΠΑΤΕ . . .










Οι παλαιότεροι εχουμε ζήσει, οι δε νεώτεροι εχουν ακούσει και ολοι λοιπόν γνωρίζουμε τα γεγονότα εκείνων των ημερών και ιδίως τι έγινε το ξημέρωμα της 17ης Νοεμβρίου.

Γι αυτό σκέφτηκα σήμερα απλά να παραθέσω ορισμένα τμήματα απο μια κάπως λιγώτερο γνωστή συνέντευξη "εξομολόγηση" στο ΒΗΜΑ της 9/11/2003 του οδηγού του τανκ που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο.



Για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι.....


O στρατιώτης-οδηγός του Τανκ,  Α.Σκευοφύλαξ που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου σπάει τη σιωπή του και μιλάει πρωτη φορα για το μακελειό της 17ης Νοεμβρίου 1973.



« Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα στις 17 Νοεμβρίου, η ίλη μου πήρε εντολή να ετοιμαστεί για έξοδο. Αποφασίστηκε να βγουν 5 άρματα. Εγώ ήμουν οδηγός στο πρώτο άρμα που βγήκε στον δρόμο. Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα, έστριψα το άρμα προς το Πολυτεχνείο, με γυρισμένο το πυροβόλο προς τα πίσω. Θυμάμαι ότι σηκώθηκα από τη θέση μου και εγώ και το άλλο πλήρωμα. Δεκάδες φοιτητές κρέμονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο.




Ενα τέταρτο πριν από τις 3 το πρωί της 17 Νοεμβρίου ήρθε ο οδηγός εδάφους του άρματος και μου λέει:
 

"Θα μπούμε μέσα, θα ρίξουμε την πύλη. Ετοιμάσου!"» .

«Πήρα θέση και ξεκίνησα. Δεν έβλεπα πολλά πράγματα, δεν είχα καλό οπτικό πεδίο, γιατί κοιτούσα πλέον από τη θυρίδα του άρματος. Δέκα εκατοστά πριν από την πόρτα, σταμάτησα. Σταμάτησα σκόπιμα. Αυτό φαίνεται στο βίντεο της εποχής. Στο φρενάρισμα, οι φοιτητές τρομαγμένοι έφυγαν προς τα πίσω. Αν έμπαινα με ταχύτητα, θα σκότωνα δεκάδες άτομα που εκείνη τη στιγμή ήταν κρεμασμένα στα κάγκελα».


Λίγα λεπτά αργότερα ο A. Σκευοφύλαξ θα μαρσάρει δυνατά. Ο δυνατός προβολέας του τανκ σκοπεύει την πύλη.

«H καγκελόπορτα έπεσε αμέσως. Πίσω από τη σιδερένια πύλη ήταν σταθμευμένο το Μερσεντές το οποίο είχαν βάλει εκεί οι φοιτητές για να φράξουν την είσοδο. Το έκανα αλοιφή. H αριστερή ερπύστρια το έλιωσε. Με το που έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου εισέβαλαν οι αστυνομικοί για να συλλάβουν τους φοιτητές. Λίγο αργότερα κατέβηκα και εγώ από το άρμα και μπήκα στον χώρο του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε νεκρός. Θα μπορούσε όμως και να υπάρχουν νεκροί» λέει .




Παρά τον πόνο και την αγωνία τους να φύγουν να γλιτώσουν την ζωή τους, οι φοιτητές θα δείξουν μεγαλείο ψυχής απέναντι στον στρατιώτη που ισοπέδωσε το όνειρό τους.

Αδιάψευστη απόδειξη, η μαρτυρία του κ. Σκευοφύλακα:

«Οπως περνούσαν οι φοιτητές θυμάμαι ότι έριχναν μέσα στο τανκ πακέτα τσιγάρα και ό,τι προμήθειες είχαν μαζί τους. Οταν γυρίσαμε στο Γουδί, το άρμα έμοιαζε με περίπτερο. Οσο σκέφτομαι ότι οι φοιτητές μας έδιναν σάντουιτς και τσιγάρα, μετά απ' όσα τους κάναμε... Δεν μπορώ να το συχωρέσω αυτό το πράγμα στον εαυτό μου. Σκέφτομαι τι πήγα και έκανα!..».




«ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ' AYTO ΠΟΥ HMOYN, ΓΙ' AYTO ΠΟΥ EKANA. Τότε αισθανόμουν ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Στους "μαυροσκούφηδες", στο Γουδί, είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα "παλιοκουμμούνια", όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Τι περιμένεις!.. Ημουν 20 χρονών... Ούτε μια εφημερίδα δεν είχα διαβάσει μέχρι τότε. Είχα γίνει και εγώ φασίστας.


Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου. »

**************

Τα σχόλια δικά σας...



 Εγω δεν εχω να συμπληρώσω τίποτα

μα να κλεισω με κάποιους στίχους

του Αλέκου Παναγούλη




Χτυπάτε

Βαρειά η τιμή του πόνου

Μη δείχνετε καθόλου ανθρωπιά

Κάθε στιγμή να μας θυμίζει

το δίκιο και το άδικο


Τον άνθρωπο και το χτήνος

Το έγκλημα και το καθήκον


Χτυπάτε

Αυτή ειναι η προσφορά σας

η δική σας ντροπή

Χτίζει το μεγαλείο μας

Η χτηνωδία σας μας βιάζει


Στο ανέβασμα του Γολγοθά

οδηγόντας μας στη Αντίσταση


Χτυπάτε



Αλύγιστη θέληση

Ζυμωμένη με πόνο

Βαφτισμένη στα Αίμα

Ριζωμένη σε ιδέες

Μας κρατά στου Αγώνα τις θέσεις



Χτυπάτε.

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Η απαγωγή του Έλληνα Εθελοντή








Δυο μήνες συμπληρώνονται απο τοτε που ο Έλληνας εκπαιδευτικός Αθανάσιος Λερούνης, πρόεδρος της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης " Ελληνες Εθελοντές " που δραστηριοποιείται απο το 1995 στα χωριά των Κalasha, έπεσε θύμα απαγωγής απο ένοπλους Ταλιμπάν στις 8/9/2009.


Περισσότεροι από 12 ένοπλοι εισέβαλαν στο σπίτι του και τον απήγαγαν, μαζί με άλλους δυο ντόπιους, αφού προηγουμένως σκότωσαν έναν φρουρό. Οι δράστες άφησαν ελεύθερους τους δύο άλλους απαχθέντες αλλά συνεχίζουν να κρατούν τον Λερούνη.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, οι απαγωγείς ζητούν την ανταλλαγή του Έλληνα εθελοντή με την απελευθέρωση 3 σημαντικών ηγετών των Ταλιμπάν καθως και την καταβολή λύτρων για την απελευθέρωση του.




Το πρώτο του ταξίδι στο μακρινό Πακιστάν, ως τουρίστας, το 1994, έμελλε ν' αλλάξει για πάντα τη ζωή του. Σε μία από τις πόλεις που επισκέφθηκε, κάποιοι ντόπιοι τον παρότρυναν να πάει να γνωρίσει τα "ξαδέλφια του", τους Kalasha, που ζουν στο βορειοδυτικό Πακιστάν, στην οροσειρά του Ινδικού Καυκάσου, στα σύνορα με το Αφγανιστάν, σε μία περιοχή με υψόμετρο περίπου 2.500 μέτρων.

"Ξαδέλφια του" ;;;

Ναι, την φυλή των Κalasha με τις πανάρχαιες παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα, που τα μέλη της δηλώνουν ότι τα έχουν διατηρήσει ως γνήσιοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.


Και οχι μόνο πήγε... αλλά και εμεινε γιατι τον καλοδέχτηκαν με πολύ αγάπη και τον έκαναν μελος της κοινότητάς και της ζωής τους.

Οι Καλάς δεν ξεπερνούν τους 3.200. Ζουν σε συνολικά 15 χωριά και κάποιους μικρότερους οικισμούς, στις απομονωμένες κοιλάδες των οροσειρών του βορειοδυτικού Πακιστάν, σε υψόμετρο 2.000 - 3.000 μέτρων.

«Κalash σημαίνει χαρούμενα πρόσωπα, σημαίνει μοιράζομαι και συμμερίζομαι. Διακατέχονται από το σπάνιο είδος της έμπρακτης αγάπης, γιατί στο λεξιλόγιό τους δεν υπάρχει το ρήμα ‘σ΄αγαπώ’» !!!

Ο Έλληνας εθελοντής δάσκαλος ζει στην κοιλάδα Καλάς τα τελευταία 15 χρόνια και οι προσπάθειές του επικεντρώνονται στην στήριξη του πολιτισμού των Καλάς.

Όταν ρώτησε τους δημογέροντες τι θα ήθελαν από την Ελλάδα, το μόνο που του ζήτησαν ήταν ένα σχολείο.


Το έργο που επιτελεί η οργάνωση " Έλληνες Εθελοντές " που ίδρυσε και προεδρεύει ο Α. Λερούνης, σίγουρα τιμά την πατρίδα μας. Από το 1995, η οργάνωση ξεκίνησε ως μια ομάδα "Φίλων των Καλάς", υπό την αιγίδα της εκπαιδευτικής κοινότητας ΟΛΜΕ-ΔΟΕ.
 
Οι "Έλληνες εθελοντές" από χορηγίες διαφόρων φορέων, έφτιαξαν σχολεία, κέντρα μητρότητας, δεξαμενές πόσιμου νερού και συστήματα ύδρευσης οικισμών. Προσπαθούν, σε συνεργασία με τους Γιατρούς του Κόσμου, ώστε οι αποστολές τους να συνοδεύονται από Έλληνες γιατρούς που παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους κατοίκους των κοιλάδων.



Το πολιτιστικό κέντρο


 Από το 2001 κύριος χορηγός των έργων είναι η Hellenic Aid του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών και με τη συνδρομή του κατασκευάστηκε το πολιτισμικό κέντρο, που περιλαμβάνει εκτός από το εθνολογικό λαογραφικό μουσείο, σταθμό πρώτων βοηθειών, αίθουσες σεμιναρίων για παραδοσιακά και τεχνικά επαγγέλματα, βιβλιοθήκη, παραδοσιακό καλασιακό σχολείο, με μαθητές που διδάσκονται την κλασική γραφή και είναι το καμάρι μιας φυλής 4000 ανθρώπων θρυλούμενων ως γνήσιων απογόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.


Ο Λερούνης όλα αυτά τα χρόνια αφιερώθηκε στους ανθρώπους αυτούς. Σαν ιερομόναχος ουσιαστικά, έχει μία απλή ζωή ανάμεσα σε φτωχούς ανθρώπους που τον λατρεύουν.

Επίκεντρο του χωριού, ποιος; Ο «Ατανάς». Ο ανθρωπος για όλες τις δουλειές στο χωριό. Ολοι για όλα τρέχουν στον Ατανάση.



Για να καταλάβετε πόσο σημαντικός - παρά την ταπεινοφροσύνη του - είναι για τους Καλάσα, όλη η φυλή μετα την απαγωγή του, έχει ξεσηκωθεί. Άντρες, γυναίκες και παιδιά έχουν κάνει τις μεγαλύτερες για τα χρονικά της πόλης διαδηλώσεις στο Τσιτράλ και με πανό ζητούσαν την απελευθέρωση του Αθανάσιου Λερούνη, για τον οποίο μιλούν με τα καλύτερα λόγια. Ενδεικτική της αγάπης αυτής είναι η έκκληση μιας Καλάσα μαθήτριας, που φώναζε:

- "Φέρτε πίσω τον Ατανάση μας….".





Σ' ένα θαύμα, αλλά κυρίως στην αγάπη και τη συμπαράσταση των μελών της φυλής των Kalasha, που ουσιαστικά τη φυγάδευσαν την ημέρα της απαγωγής του Λερούνη, αποδίδει τη σωτηρία της από τον ίδιο κίνδυνο, η επίκουρη καθηγήτρια του τμήματος Αγγλικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ελισάβετ Μελά - Αθανασοπούλου.


«Οφείλω τη ζωή μου στην αγάπη και την αφοσίωση των Kalasha, όταν τα ξημερώματα της Τρίτης με την είδηση της απαγωγής του Λερούνη, όλο το χωριουδάκι, άνδρες, γυναίκες με παιδιά και μωρά, συσπειρώθηκαν γύρω από το απόμακρο σπιτάκι, όπου έμενα, για να με προστατεύσουν.Ηταν συγκλονιστική η ανησυχία τους για μένα. Με δάκρυα στα μάτια και με φωνές προσπάθησαν να με αποτρέψουν από την απόφασή μου να φύγω. Όταν έφτασε το τζιπ, σκαρφάλωσαν όσοι μπορούσαν για να με συνοδεύσουν»,διηγείται η καθηγήτρια.


Ας ευχηθούμε να εχει το ιδιο αίσιο τελος και η περιπέτεια του Ελληνα Εθελοντή δασκάλου.



Απο την διαδήλωση


( Πηγη:
 ΑΠΕ,  The World off Road, Kalashapeople.org, Ελευθεροτυπία )

                      


UPDATE  8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ


ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ

ΕΔΩ 


ΣΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ

" ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ "

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΛΕΡΟΥΝΗ

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Νίκος Καζαντζάκης






Πολυ μικρός ειναι ο καιρός,
πολυ στενός ειναι ο τόπος
ανάμεσα στις δυό πυρές
πολυ οκνός ειναι ο ρυθμός ετούτος
της ζωής, δεν εχω καιρό

δεν εχω τόπο να χορέψω.

Βιάζουμαι !

Κι ολομεμιας ο ρυθμός της γης
γίνεται ίλιγγος
ο χρόνος εξαφανίζεται,
η στιγμή στροβιλίζεται,
γίνεται αιωνιότητά,
το κάθε σημείο
-θές εντομο  θες άστρο, θές Ιδέα-
γίνεται χορός.

Ηταν φυλακή
κι η φυλακή συντρίβεται
κι οι φοβερές δυνάμες
μέσα λευτερώνουνται
και το σημείο δεν υπάρχει πια !

Ο ανώτατος αυτος
βαθμός της άσκησης λέγεται

ΣΙΓΗ.



18 Φεβρουαρίου 1883 - 26 Οκτωβρίου 1957




Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Ο ΡΩΜΗΟΣ




Ο  ΡΩΜΗΟΣ


ΡΩΜΗΟΣ 

Ετσι λεγόταν η εφημερίδα που εξέδιδε ο Σουρής από τον Απρίλιο του 1883 ως τις 17 Νοεμβρίου 1918 (λίγο πριν το θάνατό του), με δύο μικρές διακοπές. Συνολικά εκδόθηκαν 1.444 φύλλα, μέσα στα οποία σχολίαζε έμμετρα τα της καθημερινότητας -ελληνικής και ξένης-, άλλοτε επιγραμματικά κι άλλοτε εκτενέστερα. Τακτικοί σχολιαστές αυτής της επικαιρότητας ήταν τα ξακουστά του δημιουργήματα, «Φασουλής και Περικλέτος, ο καθένας νέτος σκέτος» ή «Περικλέτος, Φασουλής, ο καθένας σεβνταλής»…


Η εφημερίδα ήταν εβδομαδιαία και αποτέλεσε μοναδικό παράδειγμα εγχώριας εφημερίδας που ήταν όλη σε στίχους, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και των διαφημίσεων…


Στο πρώτο τεύχος λείπει ο αριθμός του τεύχους και η ημερομηνία. Μάλλον ξεχάστηκαν. Στο δεύτερο τεύχος ο Σουρής προσθέτει ημερομηνία και αριθμό τεύχους αλλά όχι έμμετρο, μια σπανιότατη εξαίρεση. Στο τρίτο τεύχος γίνεται έμμετρη και η ημερομηνία, ενώ στο τέταρτο και ο αριθμός τεύχους (Στο τέσσερα εφθάσαμε / κι ακόμα δεν τα χάσαμε) που θα διατηρηθούν έτσι σε όλα τα επόμενα τεύχη, αναγκάζοντας τον Σουρή σε ακροβασίες για να βρει ρίμα για τους διάφορους αριθμούς.

Από το πρώτο φύλλο του ηδη και για την αναγγελία της γεννησής της εφημερίδας του ξεκινάει με ποίημα.

Το  "Εμπρός"



Ἐμπρὸς λοιπόν, ἂς βγάλωμε κι ἐμεῖς ἐφημερίδα,

ἀφοῦ καμιὰ δὲν ξέρουμε καλλίτερη δουλειά.
Ἀβάντι νὰ λυσσάξωμε κι ἐμεῖς γιὰ τὴν πατρίδα,
προτοῦ νὰ μᾶς λυσσάξουνε τοῦ δρόμου τὰ σκυλιά. […]


Aν μια φορά τουλάχιστον καλαμαράς δεν γίνεις,
του πατριώτη τ’ όνομα ποτέ δεν θα τ’ ακούσεις

πρέπει και συ τη γνώμη σου για κάθε τι να δίνεις,
και μία πέννα να βαστάς κι ας είσαι και Μπουρδούσης.


Τί διάβολο θὰ γράψουμε, γιὰ τοῦτο δὲν μᾶς νοιάζει.
Φθάνει νὰ πιῶ ἕνα καφφέ, νὰ πιῶ κι ἕνα τσιγάρο,
Κι ἰδέαις τὸ κεφάλι μου ἀμέσως κατεβάζει,
κι ἀμέσως τὸν κατήφορο εἰς τὸ χαρτὶ θὰ πάρω.


Τί θὰ γραφεῖ μὲς ‘στὸ Ρωμηὸ καθόλου δὲ μὲ μέλλει…
Κάθε Ρωμηὸς ποὺ ξαπλωθεῖ ὀλίγο στὴ λιακάδα,
ἀπὸ ἰδέαις ὑψηλὲς εὑρίσκει ὅσες θέλει…
Γιὰ γνώσεις ἄλλο τίποτε ἐδῶ εἰς τὴν Ἑλλάδα.


Θὰ εἶμαι δημοκρατικὸς κατὰ τᾶς περιστάσεις,
μὰ θαμαι καὶ βασιλικός. Θὰ εἶμαι ὅ,τι θέλω.
Θὲ νὰ γυρεύω κάποτε κι ἐγὼ ἐπαναστάσεις,
ἀλλ’ ὅμως καὶ στοὺς βασιλεῖς θὰ βγάζω τὸ καπέλο.


Ἀφοῦ ποτὲ λογαριασμὸ ‘στὸ κράτος δὲν θὰ δίνω,
Γιατί κι ἐγὼ τὸ κέφι μου σὰν ἄλλους νὰ μὴν κάνω;
Ρωμηὸς δὲν εἶμαι;…, ἔ! λοιπὸν θὰ γίνω ὅ,τι γίνω
καὶ βασιληὰ στὸ γοῦστο μου κανένα δὲν θὰ βάνω.


Πάντα μὲ στίχους θὰ μιλῶ μὲς ‘στῶν Ρωμηῶν τὴ σφαίρα,
κι οὔτε κανέναν Ἕλληνα ποτὲ θὰ χαιρετῶ,
ἐὰν μὲ στίχους δὲν μοῦ ‘πῆ κι αὐτὴν τὴν καλημέρα…
Εἰς ὄλαις τὶς ἰδέαις μου τὸ μέτρο θὰ κρατῶ.


Κι ἴσως οἱ στίχοι πιὸ ἀργὰ τῆς μόδας καταντήσουν,
καὶ ἴσως οἱ Πανέλληνες φυτρώσουν στιχουργοί,
καὶ τίποτε παράξενο μὲ στίχους νὰ ‘μιλήσουν
κι ὁ βασιληᾶς κι οἱ βουλευταὶ καὶ οἱ Πρωθυπουργοί.


Θὰ ἦναι ἀριστούργημα… ψυχή μου στὰ Πατήσια!
Λοιπόν, ‘στοὺς στίχους πέσετε, γυναῖκες, ἄνδρες, ὅλοι.
Κι ἔτσι μὲ στίχων τάγματα πιστεύω ὁλοΐσια,
νὰ πᾶμε καββαλάρηδες ‘στὴν ξακουσμένη Πόλι.







Μερικές διευκρινίσεις:

Ο Μπουρδούσης που αναφέρεται στο ποίημα ήταν διάσημος ζητιάνος, τύπος της Αθήνας. Πέθανε λίγο αργότερα, και ο Σουρής έγραψε σχετικά, στο τρίτο τεύχος του Ρωμηού για «των δρόμων τον ξυπόλητο ιππότη».



Η έκφραση «ψυχή μου στα Πατήσια!» ήταν παροιμιακή -δηλώνει το αποκορύφωμα της ανέμελης καλοπέρασης, απόηχος μιας εποχής όπου οι Αθηναίοι πήγαιναν για πικ-νικ και εκδρομές στα κατάφυτα Πατήσια για να ξεσκάσουν.


( Πηγη: SENILE DECAY )


Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

« Alors , c ' est la guerre »






Με τη γαλλική φράση « Alors, c ' est la guerre »

που σημαίνει « Πόλεμος λοιπόν », ο δικτάτορας Μεταξάς απορρίπτει το Ιταλικό τελεσίγραφο .




                           

Η 28η Οκτωβρίου 1940 οπως την έζησε και την κατέγραψε ο Γιώργος Σεφέρης


***   Γιώργος Σεφέρης
Μέρες Γ΄ 16 Απρίλη 1934 - 14 Δεκέμβρη 1940


[ΑΘΗΝΑ-1977-ΙΚΑΡΟΣ]


Δευτέρα 28.

Κοιμήθηκα δύο το πρωί, διαβάζοντας Μακρυγιάννη.
Στις τρεις και μισή μια φωνή μέσα από το τηλέφωνο με ξύπνησε:

« Εχουμε πόλεμο ».

Τίποτε άλλο, ο κόσμος είχε αλλάξει.
Η αυγή, που λίγο αργότερα είδα να χαράζει πίσω από τον Υμηττό, ήταν άλλη αυγή:
άγνωστη.

Περιμένει ακόμη εκεί που την άφησα. Δεν ξέρω πόσο θα περιμένει, αλλά ξέρω πως θα φέρει το μεγάλο μεσημέρι. Ντύθηκα κι έφυγα αμέσως.




Στο Υπουργείο Τύπου δυο-τρεις υπάλληλοι.
Ο Γκράτσι είχε δει τον Μεταξά στις τρεις. Του έδωσε μια νότα και του είπε πως στις 6 τα ιταλικά στρατεύματα θα προχωρήσουν.
Ο πρόεδρος του αποκρίθηκε πως αυτό ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου, και όταν έφυγε κάλεσε τον πρέσβη της Αγγλίας.

Αμέσως μετά τον Νικολούδη στο Υπουργείο Εξωτερικών. Ο πρόεδρος ήταν μέσα με τον πρέσβη της Τουρκίας.



Στο γραφείο του Μαυρουδή, ο Μελάς έγραφε σπασμωδικά ένα τηλεγράφημα. Ο Μαυρουδής μέσα στο παλτό του σαν ένα μικρό σακούλι.

Διάβασα τη νότα του Γκράτσι.
Ο Γάφος κι ο Παπαδάκης τηλεφωνούσαν.

Καθώς ετοίμαζα το τηλεγράφημα του Αθηναϊκού πρακτορείου, μπήκε ο Τούρκος πρέσβης για να ιδεί τη νότα και σε λίγο ο πρόεδρος με όψη πολύ ζωντανή.



Έπειτα άρχισαν να φτάνουν οι υπουργοί, χλωμοί περισσότερο ή λιγότερο, καθένας κατά την κράση του.
Το υπουργικό συμβούλιο κράτησε λίγο. Ο Μεταξάς πήγε αμέσως στο γραφείο του κι έγραψε το διάγγελμα στο λαό.

Το πήραμε και γυρίσαμε στο υπουργείο τύπου. Μέσα από τα τζάμια του αυτοκινήτου, η αυγή μ' ένα παράξενο μυστήριο χυμένο στο πρόσωπό της.



Έγραψα μαζί με το Νικολούδη το διάγγελμα του βασιλιά.
Καμιά δακτυλογράφος ακόμη.

Πήγα σπίτι μια στιγμή και το χτύπησα στη γραφομηχανή μου. Η Μαρώ μου είχε ετοιμάσει καφέ.

Γύρισα στο Υπουργείο καθώς σφύριζαν οι σειρήνες.
Στη γωνία Κυδαθηναίων μια φτωχή γυναίκα με μια υστερική σύσπαση στο πρόσωπο. Τώρα όλοι μαζεμένοι στα υπόγεια της «Μεγάλης Βρετανίας».



Ο βασιλιάς με ύφος νέου αξιωματικού. Υπόγραψε το διάγγελμά του και φύγαμε.

Τηλεφώνησα στο τηλεγραφείο να σταματήσουν τα τηλεγραφήματα και των Γερμανών ανταποκριτών.
Οι υπάλληλοι εκεί είναι ακόμη ουδέτεροι.
Δεν μπορούν να πιστέψουν τη φωνή μου:

-Είστε βέβαιος; και των Γερμανών;
-Και των Γερμανών είπα.
-Τι δικαιολογία να δώσουμε;

Δεν έχω καιρό για συζητήσεις:

-Πέστε τους πως τώρα είναι χαλασμένα τα σύρματα με το Βερολίνο, κι αν φωνάζουν πολύ στείλτε τους σ' εμένα. .

Πήρα και έδωσα το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν μας και κατέβηκα στους δρόμους για να ιδώ τα πρόσωπα. Το πλήθος έσπαζε τα τζάμια των γραφείων της «Αλα Λιτόρια» .





Στις 216 ημέρες που κράτησε η οργανωμένη αντίσταση του Ελληνικού στρατού, μέχρι τη στιγμή που έπεσε και το τελευταίο οχυρό στην Κρήτη, όλος ο κόσμος έγινε μάρτυρας της ανδρείας ενός μικρού λαου.


Ο αγώνας των Ελλήνων εξέπληξε όλο το κόσμο και σχολίασε:

“Στο μέλλον δεν θα λέγεται ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες”.

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

Ωρα πίσω ή μέρα εμπρός ;;;







Πως θα σας φαινότανε αν σήμερα το πρωί ξυπνούσατε και αντί οχι μόνο για μια ωρα "πίσω" σας λέγανε οτι ειναι μιά ολόκληρη μέρα "πίσω" ;;;;

Να ηταν δηλαδή και πάλι Σαββάτο 24 Οκτώβρη !!!!!

Γελάτε και μονολογείτε απο μέσα σας λέγοντας :
"Ωραια θα ήτανε , μα τι ειν αυτα τωρα που μας λές ρε Αρη ;;; Σε ταινία επιστημονικής φαντασίας είμαστε;;; Γίνονται αυτα τα πράγματα" ;;;

Γίνονται  ,  γίνονται φίλοι μου...

Και δεν αστειεύμαι , ξέρω τι σας λέω , γιατί θα σας πω οτι και σε μια άλλη περίπτωση μπορει να ξημέρωνε απευθείας Δευτέρα 26 Οκτώβρη χωρίς καν νάχετε  ζήσει την Κυριακή 25η Οκτωβρίου !!!

Σοβαρολογώ...

Δεν είναι Πρωταπριλιά για να σας κοροϊδέψω...

Και οχι μόνο σοβαρολογώ, αλλά θα σας το αποδείξω κιόλας.

Λοιπόν, πως γίνεται ;

Μα απλά, αν ξυπνούσατε πανω σε ενα πλοίο το οποίο θα περνούσε απο τον 180 Μεσημβρινό.



Οπως οι περισσότεροι θυμόσαστε απο το σχολείο η Γη χωρίζεται σε Μεσημβρινούς (κάθετες γραμμες απο τον Βόρειο πόλο στον Νότιο) και σε Παράλληλους (οριζόντιες γραμμές απο τους πόλους προς το μέσον της Γης).

Από κάθε σημείο της επιφάνειας της γης διέρχεται ένας και μόνο ένας μεσημβρινός. Ο μεσημβρινός που διέρχεται από το Αστεροσκοπείο του Γκρήνουϊτς ονομάζεται Πρώτος μεσημβρινός ή μεσημβρινός του Greenwich.


GREENWICH


Ο πρώτος μεσημβρινός λοιπόν χωρίζει τη γη σε δύο ημισφαίρια. Το Ανατολικό προς την Ασία και το άλλο αριστερά προς τον Ατλαντικό, το Δυτικό.

Η απόσταση απο τον έναν μεσημβρινό στον άλλον μετριέται σε μοίρες. Ο πρωτος λοιπόν μεσημβρινός του Greenwich ειναι αριθμητικά 000° 00΄ 00΄΄ μοίρες.


Ετσι καθε ημισφαίριο χωρίζεται σε 180 μοίρες 000° - 180° Α (Ανατολικό), ή 000° - 180° Δ (Δυτικό) δηλαδή 180 μεσημβρινούς.


Επειδή η Γη μας ειναι στρογγυλή , αλλού ειναι μέρα και την ίδια στιγμή αλλού νύχτα. Για να μετράμε λοιπόν λόγω της περιστροφής της την ωρα ανάλογα τον τόπο που βρισκόμαστε χωρίσαμε την Γη σε περιοχές ανα 15 μοίρες (μεσημβρινούς) τις οποίες ονομάζουμε Ζώνες Ωρας.

Καθε 15 μοιρες λοιπόν αλλάζει και μια ωρα. Το σημείο αναφοράς των ζωνών ώρας είναι ο Πρώτος Μεσημβρινός του Greenwich. Την ωρα του πρώτου μεσημβρινού την ονομάζουμε Μέση Ώρα Γκρήνουιτς (GMT) και χρησιμοποιείται ως η "βασική ώρα" απο την οποία αρχίζει η μέτρηση για όλες τις άλλες ώρες ζώνης.





Και τωρα μπορείτε να καταλάβετε τι εννοούσα οταν σας έλεγα οτι απο την μια μέρα "πηδαμε" σε άλλη.

Οταν λοιπόν περνάμε το 180 κινούμενοι προς Ανατολάς "μένουμε" στην ίδια μέρα ενω αντίθετα οταν πηγαίνουμε Δυτικά τοτε "πηδάμε" μια μέρα κι αντί να ξημερώσει Κυριακή ειναι Δευτέρα.

Αν δειτε στον χάρτη με τις Ζώνες Ωρας θα προσέξετε οτι οσο πηγαίνουμε Ανατολικά αυξάνει η ωρα. Αντίθετα πηγαίνοντας αριστερά ελαττώνεται. Ετσι στο 180 εχουμε 24 ωρες διαφορά γιατί στην ζωνη 165-180 Ανατολικό ειναι Σαββατο ενω στην ζωνη 165-180 Δυτικό ειναι Κυριακή.


ΑΛΑΣΚΑ


ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ

Στην Αλάσκα είναι Σαββάτο μεσημέρι ενω στην Ν.Ζηλανδία Κυριακή μεσημέρι.

Στην δε Αθήνα ειναι μεσάνυκτα Κυριακής.




Σας μπέρδεψα ;;;;

Αν κοιτάξετε προσεκτικά τον χάρτη και το καλοσκεφτείτε θα καταλάβετε αυτο που λέω.

Ετσι λοιπόν οταν θα βρεθείτε σ ενα κρουαζιερόπλοιο και περνάτε απο το 180 να με θυμηθείτε και να μην απορήσετε αν ζήσετε 2 φορές την ιδια μέρα ή αν "πηδήξετε" σε μιαν επόμενη.

Προς το παρόν όμως ας βολευτούμε με μόνον μιάν ώρα πίσω...

ΥΓ. Θυμάμαι τα παλιάαααααααα τα χρόνια σαν ναυτικός πως όποτε ηταν να περάσουμε απο το 180 παρακαλούσαμε να πεσει 2 φορές Κυριακή, οχι τόσο για να μην δουλέψουμε (η δουλεια και οι βάρδιες εκει δεν σταματάνε ποτε) , μα γιατί καθε Κυριακή ο μάγειρας έφτιαχνε τα καλύτερα φαγητά, έφτιαχνε και γλυκό, και η εταιρία "κερνούσε" μπύρα μεσημέρι - βράδυ !!!!!


(Κάντε κλικ πάνω σε καθε χάρτη για να τον δείτε καλύτερα)