gfgmjj.gif

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

Α π ω ν . . . . . . .










Μια μικρη ανάπαυλα

λογω απουσίας μου απο την Αθήνα

για λίγες μέρες . . .



Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Το περιβόλι της καρδιάς






Χωρίς πυξίδα βγήκα μεσοπέλαγα

με μόνο

τον αναδευτήρα των αναμνήσεων



και τις συγκινήσεις

που στιγμάτισαν μια ζωή .


Θύμισες ,

περιπλανήσεις ,



εικόνες ζωής

γεμίζουν και πάλι τραγούδι την ψυχή . . .




Οι σκοτεινοί διάδρομοι

στον λαβύρινθο του νου

που χρόνια ήταν κλεισμένοι

αίφνης ανοίξαν και ξεχύθηκαν

θησαυροί σπουδαίοι ,

εμπειρίες

και μνήμες .



Κι εκει ,

μπροστά μου ξεδιπλώθηκε

σε μια θάλασσα απο χρώματα



ολάκερη η ζωή

και γέμισε

το περιβόλι της καρδιάς




Νοσταλγία ; ; ;

Μήπως ειν΄ Μελαγχολία ; ; ;



Όπως κι αν το λέν ,





Π Ο Ν Α Ε Ι . . . .



Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Νάχουν να δώσουν . . .








Ολοι θαρρούσαμε

πως ξεχνούσε τα ρούχα της στην βροχή . . .



μα εκείνη

όταν την ένιωθε νάρχεται

τότες τ' άπλωνε.



--- Κάτι πρέπει να πάρουνε απο την βροχή

για να 'χουνε να δώσουνε στον ήλιο


έλεγε......




Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Είδαν. . .





Τα μάτια μου



καρφωμένα στο φως που τρεμοσβύνει,



δάκρυσαν....



οχι γιατι θαμπώθηκαν...



μα γιατί είδαν...










Οπως γράφει και ο Καβάφης ,




Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.




Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω




τι γρήγορα


που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει




τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά


πληθαίνουν...








Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Κάθε ζωή...μια ιστορία




Όλοι τους βλέπουμε… τους προσπερνούμε καθημερινά… άλλοτε κοιτώντας τους με οίκτο… άλλοτε αποδοκιμαστικά… άλλοτε με απορία….

Αλλά έχουμε σταθεί ποτέ να σκεφτούμε
αυτό που δεν βλέπουμε?…

και τι είναι αυτό?…

μα η ζωή πίσω απ’τον άνθρωπο φυσικά…



Κάθε φορά λοιπόν που αντικρύζω αυτούς τους ανθρώπους στον δρόμο, που τους προσπερνάω σκέφτομαι τι έγινε… τι έγινε και βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι στους δρόμους… ποια νάναι άραγε η ιστορία τους…







Αυτός ο άνδρας με την γενειάδα , με τα σγουρά μαλλιά που έχουν κιτρινίσει πια απ’την περιπλάνηση που ξαποσταίνει στο παγκάκι…. γιατί να είναι άραγε εδώ ?… τι τον εκανε να φτασει εδω ?… δεν υπάρχει κάποιος που να τον αναζητά ?… που να τον αγαπα ?… τα βράδυα που να κοιμάται?


Δεν μπορεί κάποτε θα είχε μια ζωή και αυτός όπως όλοι μας,
μια ιστορία…
αλλά πάλι ίσως και όχι,


μπορεί η ζωή του να ήταν πάντα μια διαρκής αδικία γι αυτόν…

Nτρέπομαι…. όταν αυτός ή καποιος άλλος μου προτείνει το χέρι για κάποια μικρή βοήθεια..

ντρέπομαι…

το ξέρω πως είναι λάθος οταν αυτός ο άνθρωπος ζητά αυτήν την ελάχιστη βοήθεια που την έχει πραγματικά ανάγκη , εγώ να ντρέπομαι να του την δώσω…


Μα πως να του δώσω την ζωή που στερείται ?


Τι να του δώσω δηλαδη ?
να του δώσω 1 , 2, 5 ευρώ ? τι θάταν αραγε αρκετο ?…
δεν είναι υποκρισία από μέρους μου να το κάνω?…

τόσα ερωτήματα μου τριβελίζουν το μυαλό…
τόσες σκέψεις κάνω, τόσες ενοχές νιώθω
δεν ξέρω αν κάνω καλά ή όχι, δεν ξέρω καν γιατί τα λέω όλα αυτά !


Μήπως είμαι συνυπεύθυνος

σε αυτό το διαρκές «ταξίδι» αυτών των ανθρώπων…
σε αυτήν την σκληρή αναζήτηση, που φαντάζει έτσι σε μένα…

μα γι αυτούς

έπαψε πλέον

νάναι η ίδια τους η ζωή



κι έγινε μια ρουτίνα πια ? ? ? ?



Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Θ Ε Λ Ω . . .


Στην θύμηση αυτής της μέρας


δεν νομίζω να της πρέπει



κατι λιγώτερο απο μερικά ποιήματα



του Αλέκου Παναγούλη . .








Χτηνώδικες ορμές της βίας

χτισμένες με ατσάλι και φωτιά

χωμάτινες ιδέες τυραννίας

χωμένες σε απάνθρωπα μυαλά.



Ψεύτικες φωνές φριχτές

ψηλότερες μορφές της αδικίας

ψυχές θολές γεννήματα ανομίας

ψοφίμια άθαφτα του χτές.


---------------------


Χτυπάτε


Βαρειά η τιμή του πόνου


Μη δείχνετε καθόλου ανθρωπιά


Κάθε στιγμή να μας θυμίζει


το δίκιο και το άδικο




Τον άνθρωπο και το χτήνος

Το έγκλημα και το καθήκον.




Χτυπάτε


Αυτή ειναι η προσφορά σας


η δική σας ντροπή


Χτίζει το μεγαλείο μας


Η χτηνωδία σας μας βιάζει


Στο ανέβασμα του Γολγοθά


οδηγόντας μας στη Αντίσταση.



Χτυπάτε



Αλύγιστη θέληση

Ζυμωμένη με πόνο

Βαφτισμένη στα Αίμα

Ριζωμένη σε ιδέες



Μας κρατά στου Αγώνα τις θέσεις



Χτυπάτε.



------------

Θέλω να προσευχηθώ

με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω



Θέλω να τιμωρήσω

με την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω



Θέλω να προσφέρω

με την ίδια δύναμη πούθελα στο ξεκίνημα



Θέλω να νικήσω

αφού δεν μπορώ να νικηθώ.





Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Το μίλημα τ'ανέμου





Π έ λ α γ ο


Μόνη αφή,


το μίλημα τ' ανέμου.



Αλλιώτικο εκεί.


Σα να σε προκαλεί να αναμετρηθείς μαζί του,



να του μοιάσεις,



ν' ανοίξεις ολόκληρος στους καιρούς,



στους ουρανούς,



σ' οτι θωρείς




και σ' οτι φαντάζεσαι δικό σου.



Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

Ιστορίες . . . . Ελληνικής Τρέλας ! ! !




Στην... πυρά παραδίδεται από το Εφετείο Θεσσαλονίκης σχεδόν το σύνολο του αρχείου του από το 1914 έως το 1996, που αποτελεί ένα σημαντικό τμήμα της ιστορίας της πόλης αλλά και της Ελλάδας.

Ιστορικές πολιτικές δίκες, όπως η υπόθεση Λαμπράκη, η δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ στον Εμφύλιο, οι δίκες αντιστασιακών και βασανιστών της χούντας, άλλες της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου, ακόμα και ποινικές υποθέσεις που έγραψαν ιστορία, όπως η δίκη του λεγόμενου «δράκου» του Σέιχ Σου, Αριστείδη Παγκρατίδη, περιλαμβάνονται στο αρχειακό υλικό που προτείνεται για καταστροφή, με απόφαση της επιτροπής του Εφετείου.




Ακουσον . . . ακουσον. . .

Σε συνεδρίασή της στις 30 Οκτωβρίου η επιτροπή απεφάνθη πως το παραπάνω αρχείο


«ουδεμία χρησιμότητα ή ιστορική αξία έχει»

που να δικαιολογεί τη φύλαξή του, και με επίκληση ενός Βασιλικού Διατάγματος του 1966 αποφάσισε την εκποίησή του προς πολτοποίηση για βιομηχανική χρήση ή την καταστροφή του διά πυρός.


Η απόφαση ελήφθη για λόγους αποσυμφόρησης των χώρων όπου φυλάσσονται τα αρχεία, και από αυτήν εξαιρούνται ρητά μόνον οι δικογραφίες που αφορούν βουλεύματα και αποφάσεις του Ειδικού Δικαστηρίου Δωσίλογων. Το γεγονός προκάλεσε την αντίδραση του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης -παρότι συναίνεσε ο αντιπρόεδρος του ΔΣ, Ι. Κοτζαμανίδης, που συμμετείχε στην επιτροπή- καθώς και ιστορικών, μελετητών αρχείων και συλλόγων αντιστασιακών.

«Αρχικά θεωρήσαμε το θέμα γραφειοκρατικό, αλλά όταν αντιληφθήκαμε τι πάει να γίνει, αντιδράσαμε. Προσωπικά είμαι κατηγορηματικά αντίθετος στην καταστροφή οποιουδήποτε αρχείου», είπε στο «Εθνος» ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου, Μ. Λαμτζίδης. Ο Σύλλογος έχει αναλάβει να ενημερώσει μια σειρά από φορείς, συλλόγους και επιστήμονες, σε μια προσπάθεια διάσωσης του αρχείου.

«Η δικαιοδοτική διαδικασία αποτελεί πολύτιμη πηγή της σύγχρονης ιστορίας. Γι αυτό η διαχείριση των δικαστικών αρχείων οφείλει να διευκολύνει την ιστορική έρευνα, να σέβεται τη συλλογική μνήμη και να ακολουθεί τις αρχές της σύγχρονης αρχειονομίας», τόνισε ο Γ. Κωνσταντίνου, μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου.
Ο ιστορικός, ειδικός επιστήμονας του ΑΠΘ και του Πανεπιστημίου Δυτ. Μακεδονίας, Στρ. Δορδανάς ειπε «Κατά καιρούς έχουν γίνει κι άλλες εκκαθαρίσεις και έχουν διασωθεί πολύτιμοι φάκελοι χάρη στην ευαισθησία των υπαλλήλων του αρχείου, που τους άρπαξαν την τελευταία στιγμή από τα χέρια των εκκαθαριστών», και προσέθεσε: «Εχω δει το πακέτο της δίκης Λαμπράκη σε μια κούτα σε μια γωνιά του αρχείου και προφανώς υπάρχουν κι άλλες σημαντικές υποθέσεις εκεί. Με ανησυχεί ιδιαίτερα αυτή η απόφαση».


Για προκλητική απόφαση κάνει λόγο ο γραμματέας της Εταιρείας Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων και μέλος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων αντιστασιακών, Τ. Μηταφίδης. «Σε μια μαρτυρική πόλη, όπου δεν υπάρχει ούτε μουσείο, ούτε αρχείο αντιφασιστικής και αντιδικτατορικής αντίστασης, είναι πρόκληση να καταστρέφονται τα τεκμήρια των διώξεων μιας ολόκληρης γενιάς», είπε, και ζήτησε το αρχείο να μεταφερθεί στις πρώην φυλακές Γεντί Κουλέ.


Μετά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν η διοίκηση του Εφετείου δηλώνει τώρα διατεθειμένη να εξαιρέσει κι άλλες υποθέσεις εκτός από αυτές των δωσίλογων, κάτι που ωστόσο δεν αναφέρεται στην απόφαση. «Δεν έχουμε σκοπό να αφήσουμε να χαθεί η εθνική μνήμη και είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις για διατήρηση κι άλλων αρχείων», είπε στο «Εθνος» ο πρόεδρος του Εφετείου Θεσσαλονίκης, Χ. Αγγελόπουλος.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η απόφαση βρίσκεται στο Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας (παράρτημα των Γενικών Αρχείων του Κράτους), που θα εκφράσει τη γνώμη του, πριν σταλεί στον υπουργό Δικαιοσύνης, ο οποίος θα λάβει και την τελική απόφαση.

( ΠΗΓΗ : Εθνος -online )





Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να συμβεί κατι τέτοιο ,
και να στείλουμε στην . . πυρα ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ...

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Μάτια









Στα μάτια φαίνεται η χαρά μας...



Στα μάτια ο έρωτας...



Στα μάτια η πίκρα και ο πόνος...







Στα μάτια η καλοσύνη...



Στα μάτια η κακία...



Στα μάτια το μίσος...



Στα μάτια κι η αγάπη.






Δεν είναι τυχαίο πως όταν είμαστε χαρούμενοι τα μάτια μας

πετούνε φωτιές και λάμπουν...


Δεν είναι τυχαίο πως όταν είμαστε πληγωμένοι και πικραμένοι

υγραίνονται...


Δείχνουν πάντα αυτό που σκεφτόμαστε...

Ότι αισθανόμαστε...

Φανερώνουν την αλήθεια μας και την ψυχή μας...



Δεν γίνεται να υποκριθούν...


Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια...

μόνο τρόπο να κοιτάνε...

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Ο δικός μου ουρανός




Τράβηξα αυτές τις φωτογραφίες πριν μερικές μέρες...


Κοίταζα για πολύ ώρα τα σύννεφα να ταξιδεύουν


τοσο χαμηλά...
σαν να θέλουν


ν ακουμπήσουν και να βουτήξουν στην θάλασσα.






Ν΄αλλάζουν διαστάσεις και να παίζουν

με το βαθύ μπλε χρώμα της θάλασσας.





Με συνεπήραν τόσο πολυ

που θέλησα να βουτήξω μέσα τους...






Τους ζήτησα να με πάρουν μαζί τους για μια


μικρή βόλτα στον ουρανό τους ...


αλλα δεν μου έκαναν το χατήρι...



Μάλλον είδαν τη γήινη πλευρά μου ,


και σαν να τους χαλούσα την αρμονία τους



Φύγαν . . . .




και μ αφήσαν καθηλωμένο στην θέση μου...



Μα για μια έστω στιγμή
ο ουρανός τους






ήταν ο δικός μου ουρανός...




Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

Ο Γλάρος πάει παραλία....

Η αλήθεια ειναι οτι γι αρκετό καιρό εχω παραμελήσει την... γωνίτσα μου εδω ,
καθως επίσης ολο και λιγότερο περνάω απο τα σπιτικά σας για
ν' αφουγκραστω τις σκέψεις και τους προβληματισμούς σας...



Βλέποντας όμως μιαν πινακίδα καθ οδό για Κόρινθο
αμέσως το μυαλό μου πήγε στην καλή μας Γλαρένια και τον Γλάρο της...




Δεν μπορούσα λοιπον ν αντισταθώ στον πειρασμό
να την απαθανατίσω και να σας την παρουσιάσω εδω
για να χαρεί λιγουλάκι και η Γλαρένια...



Ειναι σαν να λέμε ...



"Ναυτης βγήκε στην στεριά

κι ο Γλάρος παραλία ... "






Χμμμμμ ..... δεν μας τα είχες πει αυτα Γλαρένια
πως ο καλός Γλάρος σου
σου πρόσφερε και
a beach of your own....