gfgmjj.gif

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Το περιβόλι της καρδιάς






Χωρίς πυξίδα βγήκα μεσοπέλαγα

με μόνο

τον αναδευτήρα των αναμνήσεων



και τις συγκινήσεις

που στιγμάτισαν μια ζωή .


Θύμισες ,

περιπλανήσεις ,



εικόνες ζωής

γεμίζουν και πάλι τραγούδι την ψυχή . . .




Οι σκοτεινοί διάδρομοι

στον λαβύρινθο του νου

που χρόνια ήταν κλεισμένοι

αίφνης ανοίξαν και ξεχύθηκαν

θησαυροί σπουδαίοι ,

εμπειρίες

και μνήμες .



Κι εκει ,

μπροστά μου ξεδιπλώθηκε

σε μια θάλασσα απο χρώματα



ολάκερη η ζωή

και γέμισε

το περιβόλι της καρδιάς




Νοσταλγία ; ; ;

Μήπως ειν΄ Μελαγχολία ; ; ;



Όπως κι αν το λέν ,





Π Ο Ν Α Ε Ι . . . .



12 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Όλες οι στιγμές μοιάζουν με άνθη στην ψυχή,
γλυκιές, πικρές,χαρούμενες,θλιμμένες.
Φτιάχνουν ένα κήπο που μέσα του θα σεργιανάς τα βράδια.
Μην νοσταλγείς και μην λυπάσαι για ότι έφυγε,
άφησε πίσω του την θύμηση του σαν δώρο.
Κράτα τα σφιχτά, κρύψε τα στην καρδιά και ψάξε για νέες συγκινήσεις.
Κι όταν τα βράδια ο ήχος της θάλασσας γλυκά θα σε νανουρίζει τότε...τότε κοίταξε τα ξανά, χαμογέλασε και άφησε τα να σε αποκοιμίσουν ....

Μαρια Νικολαου είπε...

Mα και η νοσταλγία και η μελαγχολία πονάνε .
Κι ειδικα οταν ανάμεσά τους στριμώχνεται το παρελθόν..

Καλημερα Αρη

jacki είπε...

Υπέροχες φωτογραφίες. Ανακάλυψα την ερωμένη σου.. Θάλασσα λέγεται. Γένους θυληκού. Το καλοκαίρι βρίσκεσαι κοντά της. Δεν την αφήνεις στιγμή από τα μάτια σου. Το χειμώνα τη νοσταλγείς. Και σε πιάνει μια μελαγχολία. Μια γλυκιά μελαγχολία σαν αυτή που έχουν οι μπαλάντες.
Καλημέρα.

Χριστίνα Γεωργαλλή είπε...

Πονάει;; Εμένα μου λες.... Πάντα οι αναμνήσεις ή θα πονάνε ή θα μας φέρνουν λύπη... Κάθε φορά που φέρνω στο μυαλό μου κάτι που χάθηκε και δεν θα ξανάρθει κλαίω. Αλλά το κάνω επίτηδες γιατί είναι γνωστό ότι είμαι κλαψιάρα!! :)

Καλημέρα Άρη!

Νατασα είπε...

σου λάχε να παλέψεις με την ζωή
όπως στην θάλασσα με τα κύματα
έπρεπε και στην στεριά να νιώσεις
το ύστατο σημείο για να ισορροπείς
μόνο που εκεί μεσοπέλαγα ο πνιγμός
είναι γλυκός κι η σκέψη καθαρή,
ολότελα δικη σου


(τα λέμε αύριο, κανόνισε να αργήσεις…μικρέ)

Maria Tzirita είπε...

Όσο περισσότερο πονάει το περιβόλι της καρδιάς, τόσο περισσότερο ανθίζει και καρπίζει... Γειά σου Άρη μου!

gregory είπε...

αρη ποναη πολυ και μαλιστα οταν καταθετης την ψυχη σου στα ποδια της...και αυτο γινετε ΜΟΝΟ μια φορα στην ζωη μας...

marianaonice είπε...

Τον γνωρίζω αυτό τον πόνο Άρη και σε καταλαβαίνω...
Βουτάμε στη θάλασσα της ζωής μας και θαμπωνόμαστε από τα χρώματα και τα αρώματα που κάποτε τη γεμίσαμε...
Κι η νοσταλγία κι οι μνήμες πονεμένες μα κι αγαπημένες!!

Spitogata είπε...

Η εικόνα με το ιστιοπλοικό μεσοπέλαγα μόνο πόνο δεν φέρνει στον νου...

Μονάχα ξυπνάει την διάθεση για ταξίδι,φυγή...έκφραση.

Συνέχισε να εκφράζεσαι και να μας ταξιδεύεις με τα λόγια σου.

Φιλιά ταξιδιάρικα...

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Το ταξίδι στο πέλαγος των αναμνήσεων μιας ζωής πονάει πάντα....Αλλά μέσα απ'τον πόνο δειλά - δειλά σκάει χαμόγελο η χαρά όταν το κύμα σου ψιθυρίζει.

Να μ΄αγαπάς, όπου κι αν πας.
Να μου το λες
και να μην κλαις
Που έφυγε το χτες.

Να περιμένεις μιαν αυγή
Θα σου γυρίσει η ζωή
Όσα σου έχει πάρει.

Θα είμαι εδώ ,θα καρτερώ,
Ταξίδι στο φεγγάρι να σε πάω.
Να μη σε χάσω, θα χαθώ.
Να μην ξεχάσω να στο πώ
Σε αγαπάω

Από της Ψυχής τα Λόγια τα Γραμμένα

Εκλεκτε μου φίλε σε ευχαριστώ που είσαι εδώ και σε συναντώ.

http://lygeri.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

Ανώνυμος είπε...

where you come from!

Ανώνυμος είπε...

If you could give more detailed information on some, I think it is even more perfect, and I need to obtain more information!
Personalized Signature:金陵热线棋牌游戏中心,名城苏州游戏中心,云南信息港游戏,彭城视窗棋牌游戏中心,江苏互联星空棋牌游戏中心,广西休闲游戏中心,安徽棋牌游戏中心