Με αφορμή την πρόσφατη ανάρτηση απο τον
SKPOYTZAKO
γύρω απο ενα ευαίσθητο και τόσο καθημερινό θέμα
" Την Τρίτη Ηλικία "
και την απομόνωσή της
αλλά και την εν γένει
συμπεριφορά όλων μας απέναντί τους
παραθέτω
αυτό την εξαιρετική
ταινία μικρου μήκους του Κ.Πιλάβιου
που εχει τιμηθεί με το Κατικό Βραβειο
ποιότητας 2007.
Ειναι ενα μάθημα ζωής και συμπεριφοράς
( όσες φορές κι αν το εχω δει
δεν παύω να δακρύζω )
15 σχόλια:
Αρη πολύ ωραία η ανάρτησή σου...και εγώ συγκινήθηκα...
Ξεχνάμε πως εδώ που είμαστε ήταν και εκεί που είναι θα πάμε....φιλιά πολλά καλό βράδυ
Aλλα χρόνια... άλλη υπομονή... πολύ λιγότερα προβλήματα..
Ξερω ακουγομαι σκληρή..
Μπορει και να μαι.. ποιος ξερει ..
Ομορφη αναρτηση Άρη
Καλησπέρα
Συγκλονιστικό. Το είχα δει κάποιες μέρες πιο πριν.. Και είναι πραγματικά τόσο άσχημη η συμπεριφορά μας κάποιες φορές απέναντι σε ανθρώπους που δείξαν τεράστια υπομονή.
Καλό βράδυ.
Μ΄έκανες και δάκρυσα....
"Εκεί που είσαι ήμουνα και ΄κει που είμαι θάρθεις"....
Πόση σοφία και πόση αλήθεια κρύβουν αυτά τα λόγια....
Να είσαι καλά Άρη.
΄Αρη μου, εντυπωσιάστηκα κι' εγώ με την ανάρτηση του Σκρουτζάκου, όπως επίσης το ίδιο συμβαίνει και σ' εμένα όποτε βλέπω το βιντεάκι.
΄Ομως, δεν παύω να πιστεύω (ακούγομαι κι' εγώ σκληρή σαν τη Μαρία Νικολάου) πως .....στα δύσκολα, κάπως έτσι αντιδρούμε οι περισσότεροι....
Και φταίνε οι βασανιστικοί ρυθμοί της απαιτητικής καθημερινότητάς μας...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
.....Ξεχνάμε!
Κι'όμως..σ'αυτούς τους ανθρώπους οφείλουμε την ύπαρξή μας..τα πρώτα λόγια μας,τα πρώτα βήματα το πρώτο φιλί..ξεχνάμε!
Αρη συγκλονιστικό!
Με πονάει να βλέπω ανθρώπους απομονωμένους και ξεχασμένους ακόμη και από την ίδια τη ζωή....τι έζησαν, που έσφαλαν, τι ξέχασαν...ότι κι αν έγινε δεν τους αξίζει η μοναξιά αυτή...
Ελενα-Φλωρινα, Jacki, Eva F, Edelweiss, Anastasia #
Οντως ξεχναμε και δεν σεβομαστε, αν μη τι αλλο, την μοναξια και την ανυμπορια αυτων των ανθρωπων... Αλλωστε οπως πολυ σωστα λετε "εκει που ειμαι ησουνα, κι εκει που εισαι θαρθω"...
*******
Μαρια Νικολαου και Φυρδην-Μιγδην #
Σιγουρα υπαρχουν περισσοτερα πλεον προβληματα και απαιτητικοι ρυθμοι της καθημερινοτητας... μα μια αγκαλια ολοι μπορουμε να βρουμε χρονο να την δωσουμε...
Η αδιαφορια σκοτωνει... Ας μην το ξεχναμε ! ! !
Το έχω δει!
Φοβερή ταινιούλα!
Μας έβαλε προ των ευθυνών μας!!
Και όσοι προλαβαίνουμε ακόμη ας αλλάξουμε συμπεριφορά!!
Είναι υπέροχη και την έχω ξαναδεί...
Επειδή έχουμε μάθει να ξεχνάμε εύκολα...και να μην δίνουμε την αξία που πρέπει στους ανθρώπους.
Όλα ανακυκλώσημα πια...
Μϊα καλημέρα
οταν αγαπαμε καπιονπολυ δεν φτανη...πρεπη να το δειχνουμε κιολας...ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΑΣ..
ο μεγαλος .γινετε παιδακι και θελη λογια,συμπεριφορα..προς μικρο παιδι....
Όσο μεγαλύτερος είναι ο εγωισμός, τόσο μικρότερη είναι και η υπομονή. Όχι μόνο προς στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας αλλά και σε πολλές άλλες περιπτώσεις.
Όταν είμαστε παιδιά, πραγματικά νομίζουμε ότι είμαστε άτρωτοι!
Τους νέους, ποτέ δεν τους χαρακτήριζε η υπομονή...
Κάποιοι την αποκτούν μεγαλώνοντας, κάποιοι όμως όχι.
Καλό σου απόγευμα :)
KAΛΗΣΠΕΡΑ.ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ ΕΒΑΛΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ.ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ.ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΚΕΙ.ΟΤΙ ΔΙΝΟΥΜΕ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ.
Δεν μπορείς να μην δακρύσεις ιδιάτερα αν είσαι πατέρα μεγάλων παιδιών.
Επι τέλους,αγαπητέ Άρη, ένα μήνυμα αντίδοτο ενάντια στα επικίνδυνα συνθήματα για "Διαγενεακή δικαιωσύνη"και "αλληλεγγύη των γενεών" με τα οποία το σύστημα επιδιώκει να στρέψει την οργή της της νεολαίας ενάντια στούς γονείς.
Καλό βράδυ.
Καλέ μου ΑΡΗ.
Θίγεις με τόση ευαισθησία ένα τόσο ευαίσθητο πράγματι θέμα .
Η ανεξαρτητοποίηση, η απομόνωση , η απομάκρυνση από το στενό μας περιβάλλον όσο ζητούμενα κι ευχάριστα είναι στα νιάτα , άλλο τόσο δυσάρεστα και επώδυνα είναι στα γερατειά. Η ασφάλεια ,η ανθρώπινη παρουσία , η Αγάπη ,η συντροφικότητα είναι προτεραιότητες για ένα 'άνθρωπο που νοιώθει να φεύγει η Ζωή απ' τα χέρια του.
Θα πρέπει όμως να επισημάνουμε εδώ ότι όταν κάποιος στα νιάτα του
είναι εσωστρεφής, αντικοινωνικός, μίζερος, απαισιόδοξος κλειστός κι αγέλαστος, αυτά μεγεθύνονται και κορυφώνονται όσο περνούν τα χρόνια και γίνονται τοίχοι ανάμεσα στους ηλικιωμένους και τους νεότερους δικούς τους ακόμη ανθρώπους.
Απεναντίας όταν κάποιος από τα νιάτα του έχει οικοδομήσει μιαν θετική προσωπικότητα ,όταν έχει μάθει ν' αγαπά και να δέχεται τους ανθρώπους όπως είναι, όταν έχει ψάξει κι ανακαλύψει τις μικροχαρές της Ζωής, αυτά θα τον συνοδεύουν στα γεράματα, και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, η Ζωή γλυκιά πάλι θα είναι.
Άποψή μου και μεγάλο λόγο δεν λέω....
Με την αγάπη μου πάντα
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblgs.gr
Δημοσίευση σχολίου