Βραδιά τιμής του Νίκου Γκάτσου

Τιμώντας την Ελληνική ποίηση ,
που στο πρόσωπο το Νίκου Γκάτσου
βρήκε εναν εξαίρετο εκφραστή της ,
ο Δήμος Αθηναίων
θα δώσει το όνομα του αξιου αυτού
ποιητή , στιχουργού και μεταφραστή
στην μεγαλύτερη και πιο πρόσφατα
ανακαινισμένη αίθουσα του πολυχώρου
της " Τεχνόπολις " στο Γκάζι .



Ετσι δίπλα στους άλλους επτά
μεγάλους ποιητές μας
Ανδρέα Εμπειρίκο , Άγγελο Σικελιανό , Γιάννη Ρίτσο ,
Κωστή Παλαμά , Τάκη Παπατσώνη ,
Κωνσταντίνο Καβάφη και Κώστα Βάρναλη ,
των οποίων τα ονόματα εχουν δοθει σε
αντίστοιχες αιθουσες
θα προστεθεί και του Νίκου Γκάτσου .

Στο πρόγραμμα της βραδιάς
εκτος απο τραγούδια του
που θα ερμηνεύσουν

ο Μανώλης Μητσιάς, Μπάμπης Στόκας

και η Καίτη Κουλλιά,
θα γίνει απαγγελία ποιημάτων αλλά
και αμελοποίητων στίχων του ποιητή .

Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε το 1911
στην Ασεα Αρκαδίας.
Το μόνο βιβλίο που εξέδωσε
ηταν το " Αμοργός "
με το ομώνυμο ποίημα ,
και δημοσίευσε 3 ποιήματα .
Το "Ελεγείο" , το "Ο Ιππότης και ο Θάνατος"
και το "Τραγούδι του παλιού καιρού"

Οι μεταφράσεις εργων των
Λόρκα, Τ.Ουίλλιαμς, Ο' Νήλ
που έκανε για το
Εθνικό Θέατρο, το Λαϊκκό Θέατρο
και το Θέατρο Τέχνης
παραμένουν "κλασικές".

Μεγάλη προσφορά έχει
σαν στιχουργός στο ελληνικό τραγούδι.
Στίχους του μελοποίησαν
οι Μ. Χατζιδάκις, Μ. Θεοδωράκης,
Στ. Ξαρχάκος, Δ. Μούτσης,
Λ. Κελαηδόνης, Χ. Χάλαρης κ.α.
με μεγάλες αξέχαστες επιτυχίες όπως
"Χάρτινο το φεγγαράκι", "Ασπρη Μέρα",
"Αν θυμηθείς τ' όνειρό μου",
"Ρεμπέτικο", "Αρχιπέλαγος",
"Πήρες το μεγάλο δρόμο"
"Αύριο πάλι",
"Στο Σείριο υπάρχουνε παιδια"
και πολλά άλλα.

" Επέστρεψε " στην Ασέα,
πλήρης ημερών και γνώσεων,
στις 12 Μαΐου 1992.


Εμείς που μείναμε

********************

Εμείς που μείναμε στο χώμα το σκληρό
για τους νεκρούς θ' ανάψουμε λιβάνι
κι όταν χαθεί μακριά το καραβάνι
του χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη,
στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό.

Εμείς που μείναμε θα τρώμε το πρωί
μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι,

ένα τσαμπί σταφύλι από τ' αμπέλι
και δίχως πια του φόβου το τριβέλι,
μπροστά θα προχωράμε στη ζωή.

Εμείς που μείναμε θα βγούμε μια βραδιά
στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι
και πριν για πάντα η νύχτα να μας πάρει
θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι
και κούνια για τ' αγέννητα παιδιά.