Γρηγόρης Λαμπράκης πριν 46 χρόνια

Γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1912 στην Κερασίτσα της Αρκαδίας. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αναδείχθηκε πολλές φορές βαλκανιονίκης στο άλμα εις μήκος.

Στα χρόνια της κατοχής δεν έμεινε αδρανής. Το 1943 ίδρυσε την Ενωση Ελλήνων Αθλητών μέσω της οποίας βοηθούσε στην ενίσχυση των λαϊκών συσσιτίων με τα έσοδα των αγώνων. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις παρείχε δωρεάν περίθαλψη σε φτωχούς.


Στα 1961 εξελέγη βουλευτής Πειραιά, με το Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος (ΠΑΜΕ).
Το ίδιο διάστημα ιδρύεται η Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, με πρωτοβουλία μεταξύ των άλλων και του Λαμπράκη.

Στις 21 Απρίλη του 1963 διοργανώνεται πορεία ειρήνης από το Μαραθώνα ως την Πνύκα, η οποία απαγορεύεται από την αστυνομία.

Αλλά η κυβέρνηση του Καραμανλή δεν έμεινε μόνο στην απαγόρευση.
Μπλόκαρε με ροπαλοφόρους της αστυνομίας αλλά και παρακρατικούς όλη σχεδόν τη διαδρομή, ώστε να είναι αδύνατο να φτάσει κάποιος στο Μαραθώνα. Ασκησε πιέσεις μέχρι και σε ιδιοκτήτες λεωφορείων να μη διαθέσουν οχήματα για τη μεταφορά κόσμου.

Ο Λαμπράκης τότε αποφασίζει να πραγματοποιήσει την πορεία έστω και μόνος του και μετά από πολλά εμπόδια ξεκινά την πορεία μαζί με τον Μιχ. Γιάγκα, τη Γ. Λιναρδάτου και τον πρόεδρο των εισπρακτόρων Πειραιά, Βασ. Παπασταφίδα.
Τους ακολουθούν πολλοί δημοσιογράφοι. Στο δρόμο θα δεχτεί επιθέσεις από παρακρατικούς («αγανακτισμένους πολίτες» που διαμαρτύρονταν για τη... δράση κομμουνιστών στα ιερά χώματα του Μαραθώνα, όπως έλεγαν).
Πολύ γρήγορα η αστυνομία θα συλλάβει τους τρεις συναγωνιστές του Λαμπράκη που τον συνόδευαν. Λίγο μετά θα συλληφθεί κι ο ίδιος.

Το βράδυ της 22 Μάη του 1963, μέσα σε κλίμα πρωτόγνωρης τρομοκρατίας, ο Λαμπράκης εκφωνούσε ομιλία της Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη στην αίθουσα του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος, στη Θεσσαλονίκη.

Το κτίριο βρισκόταν στη διασταύρωση των οδών Βενιζέλου και Ερμού και είχε περικυκλωθεί από 180 ένστολους χωροφύλακες και πολλούς άλλους με πολιτικά.

Η δολοφονία πραγματοποιήθηκε όταν ο Λαμπράκης αποχωρούσε από τη συγκέντρωση, αφού η αστυνομία τον διαβεβαίωσε ότι δεν κινδύνευε.
Μάλιστα, όταν ο Λαμπράκης βγήκε, η αστυνομία εγκλώβισε τον κόσμο στο κτίριο, ώστε ο Λαμπράκης να απομονωθεί.

Οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας ήταν μέλη παρακρατικών οργανώσεων, συνεργάτες-χαφιέδες της Ασφάλειας, ο Σπύρος Γκοτζαμάνης και ο Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης.

O Λαμπράκης τραυματίζεται βαριά: θανάσιμες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις από σιδερένιο λοστό.

Στις 27 Mαΐου ο μαχητής της Eιρήνης χάνει τη μάχη με τον θάνατο.

Tην επόμενη γίνεται η κηδεία του στην Aθήνα.
Πάνω από 500.000 κόσμου συνοδεύουν τη σορό του τραγουδώντας
«Mέρα Mαγιού μου μίσεψες, μέρα Mαγιού σε χάνω» από τον «Eπιτάφιο» του Γιάννη Pίτσου και μουσική του Mίκη Θεοδωράκη.

Tο σύνθημα «O Λαμπράκης ζει» δονούσε την Aθήνα.