Δέκα χτυπήματα
με βέργα στην παλάμη
κι εκατό φορές
γραμμένος ο κανόνας.
"Η προπαραλήγουσα ποτε δεν
περισπάται"
Κι εκει μεσ τους κανόνες
της ζωης
φυλακίστηκαν
όνειρα κι ελπίδες .
Join this Group at |
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ-THE RETURN OF PARTHENON MARBLES FROM THE BRITISH MUSEUM |
13 σχόλια:
"μα εγω απο τον υπνο μου την εκανα κοπανα...
τεντωνα την σφεντονα μου σημαδευα αεροπλανα...
και πανω στο καλυτερο με ξυπναγαν με βια...
για να μ'αποκοιμησουνε δασκαλοι στα θρανια...
κι ενω ολα τα θυμομουνα...
κι ειχα μυαλο ξουραφι...
να μεγαλωσω ξεχασα και εμεινα στο ραφι..."
τα ονειρα ζουνε παντα μεσα μας...αρκει να τους δινουμε χωρο να αναπνεουν...!
νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
...πικραμένο αλλά υπέροχο!
όμως τα όνειρα δεν γεννιούνται για να φυλακίζονται σε κανόνες και οδηγίες!
Φιλάκια σου πολλά καλέ μου!!!
Στους κανόνες της ζωής…..
Ναι τα όνειρα μοιάζουν τρομαγμένα πουλιά που βρέθηκαν μέσα σε χρυσό κλουβί….
Μέρα καλή Άρη μου!
Να υπακούμε μόνο στους κανόνες τις καρδιάς... έτσι θα είμαστε ευτυχισμένοι!
Φιλί και μια ζεστή καλημέρα!!!
Δεν είμαι αντίθετη στους κανόνες και στους νόμους.
Μόνο που κάποια πράγματα δεν καλουπώνονται, ούτε επιδέχονται κανόνες.
Καλημέρα:)
Αχ τι μου θύμησες, λίγουσα μακρά, ο τόνος εγκλωβίζεται στην παραλίγουσα.... ήμουνα και τριτοδεσμίτισα τρομάραααααααα μου....
Και κάπου εκεί... χάθηκε και το δικό μου όνειρο λίγο μετά τις Πανελλαδικές.... Λές και από αυτό πρέπει να κρίνονται τα όνειρα και η αξία μας...
φιλιά Άρη μου....
Ποιός είπε οτι έτσι όπως προσφέρεται σήμερα η μόρφωση θα μας οδηγήσει στα όνειρά μας....
ίσως κάποτε σε άλλη εποχή να γινόταν... ουτε το ξυλο ούτε η σημερινές μέθοδοι οδηγούν κάπου ... μόνο σε κρεμασμένα πτυχία στους τοίχους οδηγούμαστε και πάντα θα οδηγούμαστε αφού πήραμε την κατηφόρα .... φιλάκια Άρη μου....
Δεν ξερω πια προθεση ειχες γραφοντας αυτο το post....αλλα..
οσους κανονες και να μου βαλλουν εγω θα δραπετευσω...οση τιμωρια και να γραψω εγω θα ζωγραφισω....
οσοι αγαπησαν το ονειρο γεννηθηκαν ελευθεροι.....οι αλλοι που κρατουν τα προσχηματα θα μεινουν με την αλυσιδα, στον πασαλο δεμενοι....
ολο εμενανε σηκωνει να πω μαθημα η δασκαλα...θα την σφαξω σαν κουνελι και θα βγω να παιξω μπαλα.....
Τζιμης Πανουσης
αυτο μου ηρθε στο μυαλο με το που ειδα την λεξη κανονας και τιμωρια
χαχαχααααα!!!!
Γεια σου Αρη μου
Τα όνειρα και οι ελπίδες δεν φυλακίζονται!
Καλό σου απόγευμα Άρη!
Αυτή η χαρμολύπη πάντα με κέρδιζε όταν τη συναντούσα στην ποίησημε ελεύθερο στίχο. Υπέροχο! Καλό απόγευμα, Αριστοδημάκο!
Τώρα μεγάλωσες και τους κανόνες τους ορίζεις εσύ
Όχι όλους βέβαια, αλλά στο δικό σου παιχνίδι με την ζωή
Καλησπεραααα!!!!
_
(Επιτέλους σπίτι. Πέταξα τα παπούτσια, αχ!!! Τι ζέστη!
Λες ; ..να κάνω την πρώτη βουτιά ; χμμμ...)
Ποιος ορίζει τους κανόνες της ζωής;Μακάρι να μπορούμε να ζούμε ελεύθεροι από κανόνες και ταμπέλες.Άρη μου τα όνειρα δεν φυλακίζονται.Βρίσκουν πάντα χαραματιές και ξεχύνονται ελεύθερα στον αγέρα.Ταξιδεύουν πάνω από γαλάζιες θαλάσσες... Εύχομαι να είσαι καλά!Φιλάκια πολλά!Την αγάπη μου!
Είναι πολύ εύκολο!!!
Σπάσε τα τείχη τω κανόνων και θα τα ελευθερώσεις (τα όνειρα).
Μην μου πεις μόνο ότι είναι αργά γιατί θα εκνευριστώ. :)))
Και αν θες βοήθεια για το γκρέμισμα, βάλε μια φωνή να βάλω ένα χεράκι, να κάνουμε τα τείχη σκόνη και θρύψαλλα. ;)
Όσο για τις ελπίδες... δεν ελπίζω τίποτα δεν φοβάμαι τίποτα είμαι λέφτερος.
Άντε... τόπο στα όνειρααα!!!
Δημοσίευση σχολίου