gfgmjj.gif

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

Γοργόνα










Χαμένο το βλέμμα της
μες το απέραντο γαλάζιο...


Στην παραζάλη μου μάταια περίμενα να με πάρεις..
Κι ήρθε το πρωί για να με θυμηθείς
και να με ξεχάσεις πάλι το μεσημέρι,
που ήρθε κείνος ο γλάρος με τα θλιμμένα μάτια
να με ξυπνήσει απ το όνειρο της εγκατάλειψης..

Άσπρα φτερά
και πέταξα στο άπειρο του στεγνού κόσμου
την ώρα που ο ήλιος σιγοκαίει τις ψυχές των ανθρώπων,
και μ΄ άφησε με περίσσια προσοχή ν’ αγγίξω το χώμα,
κι έβαλε τις φτερούγες του
να με σκιάσουν απ’ τις αxτίδες του ήλιου
μα εγώ έκλαιγα μ’ αναφιλητά
γιατί δεν ζητούσα φτερά ,
ούτε στεριά να πατήσω...



Γοργόνα ήθελα να γίνω,
γοργόνα
στεριά να μην ξαναδώ,
μόνο,
συ να μ αγκαλίασεις
για να ζω,

να ζω
στα βάθη σου


θάλασσά μου..

16 σχόλια:

jacki είπε...

Πόσο πολύ αγαπάς τη θάλασσα. Και είσαι τυχερός που ζεις κοντά της τουλάχιστον τα καλοκαίρια. Να της μεταφέρεις την αγάπη μου.
Καλημέρα.

Eva F. είπε...

Τελικά η αλήθεια είναι ότι η θάλασσα, είναι η μεγαλύτερη αγάπη σου.
Υπέροχο Αρη

Μαρια Νικολαου είπε...

Θάλασσα είμαι
στα κύματά μου βλέμματα γεννώ
και μαγεύω μάγισσες γοργόνες..

Τίποτε αλλο απο τη θαλασσα...
Καλημερα
με την αγαπη μου

Ανώνυμος είπε...

Αχ μωρέ Άρη μου με τη γοργόνα σου...!Να είσαι καλά και να βρεις ότι η ψυχούλα σου ποθεί!Φιλάκια πολλά και καλό απόγευμα.

Νατασα είπε...

Αχ! Αυτές οι γοργόνες
Οι παλιοπου…. Χαχαχαχα
Γέλα, ειν’ η ζωή μια τρέλα
κι όσο μένουμε τρελοί
θα ζούμε

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Πιστός αφοσιωμένος της εραστής ..
υπέροχε ΑΡΗ μέσα από τον απλό σου λόγο.
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

marianaonice είπε...

"Κι ήρθε το πρωί για να με θυμηθείς
και να με ξεχάσεις πάλι το μεσημέρι,
που ήρθε κείνος ο γλάρος με τα θλιμμένα μάτια
να με ξυπνήσει απ' το όνειρο της εγκατάλειψης.."

Στη σκέψη μου φάνηκε η εικόνα του παρατημένου στο καρνάγιο, μισομπαταρισμένου στο νερό, λαβωμένου σκαριού!!

Ζωγράφισες μ' αυτό σου το ποιήμα Άρη!!

Aristodimos είπε...

Η αλήθεια jacki και eva.f ειναι πως η θάλασσα ειναι η "επίσημη αγαπημένη μου"

Τιποτ αλλο απ την αλμύρα της θάλασσας Μαρία μου... (Δεν μπορω μερες τωρα ν αφήσω σχολιο στην σελίδα σου)

Καλή μου Αζα σ ευχαριστω...

Ζει αραγε ο Μέγα Αλέξανδρος Νατάσα ;;;;;

Λυγερή μου , παντοτε πίστος εραστης της υπήρξα...

Λαβωμένο σκαρί που αναπολει παλιες περιπλανήσεις του Μαριάννα μου.

Σας ευχαριστώ για το άγγιγμά σας
Αρης

gregory είπε...

αρη μου θα την ονερευεσα για παντα...γιατι ποτε δεν θα τη χορτασης ....το ονειρο δεν στο στερη κανενας.....να εισαι καλα....

meltemi είπε...

Σου στέλνω μια αλμυρή καλημέρα :)

Λυδία είπε...

ναι... αυτό είναι... γοργόνα...
Μόνο γοργόνα θα μπορούσα... μέσα στην κυρά να ζήσω...

Να σαι καλα Άρη μου...

Σταλαγματιά είπε...

Μια θαλασσινή αγκαλιά,
να χάνεσαι στο απέραντο γαλάζιο.
Στην αρμύρα της να ζεις ξανά...και τίποτε άλλο..

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Ακουσα ή μάλλον διάβασα γλάρο...Για μένα μιλούσες;...
:-)))

΄Αρη μου, το παράπονο του φυλακισμένου στη στεριά θαλασσινού...
Γράφεις υπέροχα

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες

Ανώνυμος είπε...

Στην όμορφη γοργόνα σου και σε σένα καλέ μου Άρη εύχομαι καλό μήνα!Να είναι γεμάτος χρώματα ζεστά φθινοπωρινά και εικόνες που θα μιλούνε στην καρδιά!

Maria Tzirita είπε...

Μια τέτοια γοργόνα είχα δει κάποτε απέναντι απ'τη Χίο, σ'ένα μικρό νησί που τώρα δε θυμάμαι ποιό ήταν...
Το ποίημα υπέροχο, το απόλαυσα. Καλό μήνα Άρη μου, σ'έχω χάσει τελευταία!

Ανώνυμος είπε...

Αυτό που μου αρέσει στο δικό σου σπίτι είναι που ξέρω πως κάθε φορά θα βρεθώ σε μία θάλασσα. Να περνάς καλά όπου κι αν κολυμπάς...