gfgmjj.gif

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

Εξομολόγηση...





Ισως αναρωτιέστε για την απουσία μου
καθε λίγο και λιγάκι
και δικαιολογημένα να υποθέτετε
οτι παραμελώ αυτην εδω την
προσωπική μου γωνιά
και την επαφή μου μαζί σας...

Θα σας κάνω λοιπόν μιαν εξομολόγηση
και θα σας αποκαλύψω το μυστικό μου...

" Κάαααααααποτε πριν πολλά πολλά χρόνια
σαν αγοράκι κι εγώ,
ειχα τους πλατωνικούς μου ερωτες,
τις χυλόπιτες μου,
και αραιά και που ειχα και καμμια κατάκτηση. . .


Ετσι ανάμεσα στον έρωτα μου για ολες τις συμμαθήτριες...
για την δασκάλα που μας έκανε Ιστορία αλλα...
και για τις κοπέλλες της γειτονιάς
(αυτη δεν ηταν καρδιά πιά, μπαχτσές ειχε καταντήσει) ...

ειχα κι εναν αλλον έρωτα κρυφό , ανομολόγητο

Εναν ερωτα που αν και πλατωνικός και εξ αποστάσεως ,
αποδείχτηκε ενας ερωτας που κράτησε μια ολόκληρη ζωή,
μια ζωή που βάδισε, πορεύτηκε,
εξελίχτηκε πανω σ αυτόν τον ερωτα...

Αν και γεννημένος σε μια πόλη
οπου ακουμπούσα τα σύννεφα με 2.300μ υψόμετρο
εγω την ερωτεύτηκα...


Ειχε μάτια μπλέ.
Το κορμί της χαιρόσουν
να το εξερευνείς και να το ταξιδεύεις,
και η φωνή της
σε πλάνευε σαν ενα τραγούδι δεκάδων σειρήνων....




Ενας έρωτας που με πηρε αγκαλιά του
απο τα 19 μου χρόνια , και με σεργιάνησε
σε "πελάγη" που ουτε κάν ειχα φαντασατεί ,
με συγκινήσεις αλησμόνητες...

Μια σχέση αμφίδρομη...
Εγώ της χάρισα τα νιάτα μου και την ζωή μου ,
κι εκείνη με ταξίδεψε
και πάντα με έφερνε πίσω στα αγαπημένα μου πρόσωπα...

Την σεβόμουνα και ποτέ δεν την υποτίμησα....





Δεν ήταν πάντοτε καλη και ήρεμη ,
και όταν θύμωνε ,
επαιρνε ενα χρώμα μολυβί η όψη της...
το κορμί της λικνιζότανε σε έντονους ρυθμούς...
και ΝΑΙ την φοβόμουνα...

Μα εκείνη πάντοτε καλή μαζί μου ,
ποτε δεν με πόνεσε, ποτέ δεν με έβλαψε
και ποτε δεν με στέρησε απο τα αγαπημένα μου πρόσωπα...

Αυτη η σχέση που ξεκίνησε ετσι πλατωνικά,
κράτησε κοντά 30 χρόνια...


Δεν ειναι πια " ο πρώτος μου πλατωνικός έρωτας "

μα ειναι

η επίσημη αγαπημένη μου . . .

* * * * * * * * *

Τώρα λοιπόν που δεν ειμαι πια στην αγκαλιά της
την αγαπώ ακόμα πιο πολύ,
και παντοτε οποτε θελω να ηρεμήσω
και να βρεθώ σε οτι πιο όμορφο εχει η φύση
τρέχω κοντά της...


Αφήνω το βλέμμα μου να ταξιδέψει
στα βαθιά γαλάζια της νερα ,
ν ακουμπά στην απεραντοσύνη του ορίζοντά της
εκει οπου ο ουρανός γίνεται ένα μαζί της
και της δίνω την ψυχή μου καβάλα σ ένα κύμα
να την σεργιανίσει εκει που μόνο εκείνη ξέρει...
αρκεί να νοιώθω την αλμύρα της στα χείλη
και η αύρα της να μου χαϊδεύει καθε κύτταρο...





Και τότε.... ωωω μα τότε ταξιδεύω ! ! ! !

Θύμισες γεμίζουν το μυαλό ,
εικόνες πλημμυρίζουν τα μάτια απο μέρη μακρινά,
φιλόξενα , απόμερα, ξωτικά . . .

Κάθε λογής θύμισες μιας ολάκερης ζωής ,
με ωρες ατέλειωτης μοναξιάς και μονη παρέα
την εκκωφαντική σιωπή μεσοπέλαγα
και το γαλάζιο να είναι το μοναδικό χρώμα
στην παλέτα του δημιουργού ,
απλωμένο απλόχερα σε ουρανό και θάλασσα...

Ο ήχος από το κύμα που ανοίγει στα δυό
καθώς το σκίζει η πλώρη του καραβιού
με υπόβαθρο το γουργουρητό κι αγκομαχητό των μηχανών,
η πιο ωραία μελωδία ! ! !
Ωχριούν μπροστά της εκατό συμφωνικές ορχήστρες και μαέστροι...

Τέτοια η αγαλλίαση και η γαλήνη της ψυχής
που δεν ήθελα τίποτε άλλο...
ένοιωθα κυρίαρχος ολης της φύσης ! ! !
Ξεχειλίζαν τα συναισθήματα από αυτό που έβλεπα
και απολάμβανα εκείνες της στιγμές
τόσο που δεν θα τις άλλαζα
με ολο το χρυσάφι και την χλιδή της ζωής


Πώς να μην μου λείπει αυτή η μαγεία
πώς να μην νοιώθω έξω απ τα νερά μου
πώς να μην την αποζητώ
και να μην είναι το μόνιμο καταφύγιό μου σε κάθε ευκαιρία. . .


Εκει χάνομαι για μέρες
και απομονόνομαι μακρυα
απο την καθημερινότητα και τα τοσα προβλήματά της
μακρυα απο Internet και Η/Υ...

Αφου ακούμπησα ευλαβικά τις σκέψεις μου
και τις άφησα στην αγκαλία της
επέστρεψα πάλι στην πολύβουη πόλη
με το γκρίζο της
να καλύπτει τα πάντα
ακόμα και τις ψυχές μας . . .




Θάλασσα γλυκιά μου ερωμένη
«Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω, απ όσα πέρασα»...
μέσα στην αγκαλιά σου





31903-x_caravela2.gif





( Ευχαριστω πολύ την καλή μου φίλη Νατάσα για την υπέροχη φωτογραφία της )





21 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Ομορφη εξομολόγηση και ύμνος στη μγάλη επίσημη την αγαπημένη σου.... Και με ταξίδεψες στον παφλασμό των κυμάτων σου και τους κρωγμούς των γλάρων σου

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Eva F. είπε...

Θάλασσα πικροθάλασσα

Θάλασσα πικροθάλασσα
πως να σε καλοπιάσω;
να αφήσεις πια τον κύρη μου
και τον καραβοκύρη μου,
να αφήσεις πια τον κύρη μου
για να τον ξαποστάσω.

τον γιο μου τον μονάκριβο
πιο κύμα τον χτυπάει;
για σένανε μ’ αρνήθηκε
μα ούτε που λυπήθηκε,
αυτήνε που αγαπάει.

Θάλασσα, πικροθάλασσα
τι τάμα να σου κάνω;
να ανοίξει το σπιτάκι μου,
να φύγει το φαρμάκι μου,
να ανοίξει το σπιτάκι μου,
με γέλιο να πεθάνω.

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Καίτη Αμπάβη
Άλλες ερμηνείες: Klaudia Delmer

Καλή σου ημέρα....

marianaonice είπε...

Σε καταλαβαίνω Άρη...
Δύσκολα ξεπερνιέται η αγάπη αυτής της αγαπημένης σου ειδικά....

Σύμπτωση είναι και δική μου αγαπημένη,
αλλά εσύ το νοιώθω είσαι δεμένος μαζί της με έρωταα!!

jacki είπε...

Εντάξει.. ζηλεύουμε.. Εμείς εδώ οι βουνίσιοι πολύ ζηλεύουμε. Μάλλον θα μιλήσω μόνο για μένα. Λατρεύω τη θάλασσα, την αλμύρα της, τον ήχο της, τα πάντα της. Δυστυχώς δεν έχω τη δυνατότητα να χάνομαι δίπλα της ή μέσα της όποτε το θελήσω.
Ζηλέυω πολύ.. μ' ακούς;

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα και καλημέρα στην γαλάζια αγαπημένη... και αφού πλατωνική η σχέση σας... μπορώ να της χαρίσω και εγώ κάτι...

ΜΕΤΑΡΣΙΩΣΗ

Το πνεύμα μου, σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα,
λύνεται απόψε στο άπειρο χωρίς να βρίσκει αναπαμό.
Τις ζώνες γύρω του έσπασε και ανατινάζεται θερμό
το πνεύμα μου σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα.

Σαν γαλαξίας απέραντος το σύμπαν σέρνω στο χορό.
'Hλιο τον ήλιο γκρέμισα, θόλο το θόλο χάλασα,
κι είμαι σαν μιαν απέραντη, πλατιά γαλάζια θάλασσα,
που οι στενοί πάνω μου ουρανοί δε μου σκεπάζουν το νερό.


Νικηφόρος Βρεττάκος

Κάπως έτσι, ε;

Σταλαγματιά είπε...

Η αγάπη αυτή είναι παντοτινή και ανεξίτηλη,
για όσους την νιώσουν θα την κουβαλούν πάντα μέσα τους.
Και οι στιγμές μακριά της θα μοιάζουν βασανιστικές.
Σε καταλαβαίνω,
Όχι απόλυτα μα είναι στιγμές που νιώθω τεράστια την ανάγκη να ακούσω
Εκείνον τον υπέροχο ήχο που κάνουν τα κύματα της όταν σκάνε πάνω στα βράχια…..

Καλώς ήρθες ξανά Άρη μας!!

~~Εμμέλεια~~ είπε...

Θάλασσα πλατιά σ'αγαπώ γιατί μου μοιάζεις, θάλασσα πλατιά μια στιγμή δεν ησυχάζεις....
Καλώς όρισες Καλό μεσημέρι

ρΟ είπε...

ε οκ.αν ειναι τετοια η αγαπημενη εγω πασο:)

καμια ιστορια απο ταξιδι δεν εχει?


....


αντε και στεγνώσαμε

✿ margarita είπε...

"Τὰ φορτηγὰ καράβια συλλογίζομαι
ποῦ γέρασαν κὰ τώρα, λαβωμένα,
χωρὶς οὔτε μία βάρδια στὸ κατάστρωμα,
σαπίζουν στ᾿ ἀκρολίμανα δεμένα.
Τὰ φορτηγὰ καράβια: ποὺ ταξίδεψαν
στῶν πέντε τῶν ἠπείρων τὰ πελάγη
-ἀπ᾿ τοῦ Μουρμὰνκ τὴ παγερὴ τὴ θάλασσα
ἴσαμε τοῦ Ἀμαζόνα τὰ τενάγη.
Τοὺς ναυτικούς τους γέρους συλλογίζομαι
ποῦ στὰ μεγάλα τῶν χειμώνων βράδια
μ᾿ ὑπομονὴ κι ἀγάπη -γιὰ τὰ ἐγγόνια του
(εἴτε γι᾿ αὐτούς;-) μικρὰ φτιάχνουν καράβια,
καὶ δὲν μποροῦνε πιὰ νὰ ταξιδέψουνε
μὰ κάθε μέρα ὡς τὸ λιμάνι πᾶνε
καί, ἄνεργοι, ἀνώφελοι καὶ πένθιμοι
σὰν κάτι τὶς νὰ χάσανε κοιτᾶνε."


Αρη φυσικα δεν υποννοω με τίποτα οτι γέρασες μα ούτε και έχασες κάτι,η αγαπημένη σου είναι εκεί και σε περιμένει..απλά διαβάζοντας την εξομολόγησή σου..αμέσως πέρασε απο το μυαλό μου το υπέροχο τούτο ποίημα..

Να πηγαίνεις να συναντάς την επίσημη αγαπημένη σου..σίγουρα έχετε πολλές ιστορίες να λέτε..ζήσατε τόσα μαζί..

Καλό βράδυ :)

gregory είπε...

Αρη μη ζητας συγνωμη.μερικα γεγονοτα που μας εχουν χαραξη ,προηγουντε μεσα μας.αυτος δεν ειναι πλατωνικος ερωτας..ειναι παθιασμενος και μοναδικος...και δεν ξεπαρνιετε ποτε..
να εισαι καλα .και να την απολανβανης οσο μπορης....

Νατασα είπε...

Όμορφες αλλαγές βλέπω στο μπλοκ
Όσο για την αγαπημένη σου ξέρεις την άποψη μου
Είναι η μόνη που ξέρει να πνίγει την μοναξιά
Φιλιά

λιμανάκι είπε...

Αυτή η αγάπη είναι αξεπέραστη!

Να τρέχεις κοντά της.Όσο πιο συχνά μπορείς...να ταξιδεύεις και όταν επιστρέφεις να μας φέρνεις λίγο απο το άρωμά της...

:)

Aristodimos είπε...

" Ο βήχας και ο ερωτας δεν κρύβονται "
λέει ο λαός μας...

Πως να γλυτώσω λοιπόν κι εγω αλλά και πως να το κρύψω ! ! !

Υπέροχοι οι στίχοι που όλοι σας της αφιερώνετε...

Ναστε καλά

Αρης

Ανώνυμος είπε...

Η σχέση με τη θάλασσα είναι ερωτική.
Θυμάμαι τον πατέρα μου που όταν ασφυκτιούσε στην πεζότητα της στεριάς έλεγε "Γυρνάω στη θάλασσά μου" και της αφιέρωσε όλη του τη ζωή...

Ανώνυμος είπε...

Την λατρεύω την Θάλασσα!
και καταλαβαίνω...μεγάλωσα κοντά της
Καλημέρα 'Αρη μου

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Να εξηγούμεθα .
Σύμπτωση είναι ,μπλέξανε οι συχνότητες μας, όπως θες πες το Αρη μου. Από την πρώτη σου φράση , συμπλήρωσα καλόκαρδα θριαμβευτικά. ΘΑΛΑΣΣΑ !
Ακόμη και αν την προσωποποιούσες ή της έδινες αλληγορική σημασία εγώ θα επέμενα ..ΘΑΛΑΣΣΑ είναι η αιτία κι όλα τ' άλλα είναι προφάσεις αμαρτιών.
Εσύ όμως καλέ μου δεν προφασίζεσαι. Είσαι ανοιχτός και ξεκάθαρος σαν το γαλάζιο τ' ουρανού που την αγκαλιά της θάλασσας διαλέγει για να ζεί και να ερωτεύεται.
έννοα σου. Και γώ το ίδιο πάθος έχω μαζί της, κι ας μη την έχω ταξιδέψει, ούτε καν κολυμπήσει στα βαθιά. Γεννήθηκα, μεγάλωσα δίπλα της. Την άκουσα, την κατάλαβε και εκείνη το ίδιο εμένα. Αυτή η σχέση θα μείνει αιώνια όσο τουλάχιστον εκείνη δεν θα αράξει σε κάποια στεριά…….
Την αγάπη μου .
http://ligery.pblogs.gr
http://lygery.pblogs.gr

Ανώνυμος είπε...

Κι αυτός ο ...ήχος ...
Ο ήχος της ανάσας της , διαβάζοντάς σε ...
Τυχεροί οι άνθρωποι που ... αγάπησαν πολύ .

Ανώνυμος είπε...

H fotografia den htan ths Natasas....

Νατασα είπε...

Ο/Η/ΤΟ Ανώνυμος ,

Αλλά για ποια από όλες μιλάς ;
Στις δικες μου βάζω το όνομα μου πάνω .Είμαι βλέπεις και λίγο ψώνιο
Άρα η τελευταία Φώτο και μόνο είναι ,για τις υπόλοιπες τον λόγο έχει ο Άρης

_
Ρε Άρη, μπας και με μπερδεύουν με κανέναν απατεώνα ;
χαχαχαχα…σε καλό μας βραδιάτικα

Aristodimos είπε...

Σαφως στην τελευταια αναφέρθηκα κι εγω...

Εκκολαπτόμενοι Απατεωνίσκοι μαλλον ειμαστε κατα τα λεγόμενα του/της ανωνυμου...

Νατασα είπε...

Κοίτα μην πιεις κάνα red boul και βγάλεις φτερά
και σε κυνηγώ βραδιάτικα


_
alway fantasy