gfgmjj.gif

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Η Χ Ω




Πέταξα τις φωτογραφίες

Εκείνη την συλλογή

απο τα καρτ ποστάλ

Τα ληγμένα αισθήματα

Τις μνήμες






Μόνος στ άδειο δωμάτιο

το βλέμμα να πνίγεται

μεσοπέλαγα

δοκιμάζω ολες τις

αποχρώσεις

στην φωνή μου

να πετύχω

αντίλαλο.




Μα φρόντισε η ζωη ,

και λάδωσε

τέλεια τις κλειδωνιές της ψυχής

Ετσι οταν ανοίγει την πόρτα ,

ο πάταγος του κενού

και της μοναξιάς

δεν της πληγώνει καν την ακοή .


20 σχόλια:

gregory είπε...

ειδες τη σου κανη ο χρονος???
σε διαπερναη και αναροτιεσε γιατι ετσι? και αναρωτιεσε ...αυτη η στηγμη ηταν μια ολοκληρη ζωη...
τωρα τι ειναι?????

ΚΙΡΚΗ είπε...

Ο πάταγος του κενού και της μοναξιάς...Αυτά φοβάμαι και εγώ, αλλά τα παλεύω.Παλεύω με δαύτα κάθε μέρα...
Φιλί και μια καληνύχτα

Ανώνυμος είπε...

Άρη την καλημέρα μου.
Επιστρέφοντας απο το πάρτυ της Lilith είπα να σου πω ένα γειά. :)
Σπουδαίο το Blog σου και θά'χουμε να πούμε πολλά.
Χαίρομαι που σε γνωρίζω.

Σε χαιρετώ.

Teo είπε...

Χαίρεται, γεια και στην Κίρκη, σε καταλαβαίνω. Η πάλη καλά κρατεί να δούμε ποιος θα κερδίσει στο τέλος, υπάρχουν τρανά παραδείγματα που έχασαν...και θα υποθέσω άλλα που κέρδισαν για συμπαράσταση

Μαρια Νικολαου είπε...

Δεν ειμαι και τοσο σιγουρη αν τις πληγωνει ή οχι...

Καλημερα Αρη μου

ria είπε...

δεν έπρεπε να τα πετάξει...
είναι συναισθήματα. τα έχει περάσει, τα έχει βιώσει. και να πετάξει ότι του θυμίζει τι πέρασε/τι ένιωσε, η μνήμη μένει. δε σε πονούν τα αντικείμενα, οι άνθρωποι σε πονούν και ο ίδιος μας ο εαυτός!

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Σε όλα αυτά διακρίνω μιαν δύναμη και μια "προσαρμογή" σπάνια που
δίνει γαλήνη και ασφάλεια σ' απάνεμο μέρος να καταλαγιάσει η Ψυχή.
Είναι μεγάλη υπόθεση να βαστάς ένα κλειδί και να κλειδώνεις έξω από σένα
ότι σε πίκρανε ή σε πόνεσε.
Αυτό δεν είναι μοναξιά, είναι πληρότητα που δεν έρχεται απ' έξω.
Ξεκινά από εμάς και καταλήγει σε μας.
Πολύ φιλοσοφημένη όσο και λυρική η εγγραφή σου ΑΡΗ ,με αίσθημα που δεν σέρνεται αλλά ισορροπεί.
Μια εγγραφή από έναν ισορροπημένο άνθρωπο.
Καλη σου μέρα ανεκτίμητε ΑΡΗ

http://lygeri.pblogs.gr
http://ligery.pblogs.gr

Σταλαγματιά είπε...

Νομίζω πως οι στίχοι αυτοί εκφράζουν τους περισσότερους από εμάς.

Τα ληγμένα αισθήματα

το βλέμμα να πνίγεται

και η μοναξιά...ένα κομμάτι από τον ουρανό που κοιτάμε....



πραγματικά υπέροχο!!

Ανώνυμος είπε...

Εύχομαι να γεμίσει το σπίτι σου.... φωνές και ήχους ευχάριστους!
Καλημέρα και καλή βδομάδα 'Αρη..

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Ένας καλός λόγος για σένα περιμένει στο http://lygeri.pblogs.gr/2009/01/anterastes-ston-sympan.html

http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Άρη,

πετιούνται οι μνήμες τόσο εύκολα όσο και τα κάρτ ποστάλ;

Μερικές φορές η σιωπή ουρλιάζει με δύναμη...

Καλή εβδομάδα

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αποστάγματα ψυχής που σίγουρα μένουν βαθιά χαραγμένα. Δεν ξεθωριάζουν σαν τις φωτογραφίες

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Κράτα τις δικές σου άμυνες στον πόνο. Εσύ ξέρεις καλύτερα. Καθένας μας ξέρει.

Μαργαρίτα είπε...

...είναι φορές που δεν αντέχω τη σιωπή μου
κι άλλες φορές να τη μερέψω θέλω
και να την κάνω προσπαθώ
φίλη καλή μου...

Διαπεραστική η ηχώ σου!
Πολύ με άγγιξε!

Καλή σου μέρα ***

Maria Tzirita είπε...

Πολύ όμορφο Άρη, πολύ όμορφο... Καλό σου βράδυ!

Aristodimos είπε...

Ληγμένα αισθήματα που φρόντησε η ζωη να κλειδώσει απ έξω...

Σας ευχαριστω ολους για το πέρασμά σας

Αρης

issallos είπε...

σε βρηκα τυχαια πατωντας πανω στο επομενο ιστολογιο....αν και σε εχω δει στο παρτυ της Λιλιθ..ειδα και το φιλο τον Οσιρη στα σχολια...
εεε...δεν μπορει να ειναι τοσο τυχαιο....!!!!
οι λεξεις σου πικρες....
αλλα ο ηχος μου μαλακωσε την πικρα
...θαλασσινος και γω βλεπεις...
Καλημερα Αρη....θα περναω να σε βλεπω.....
ΩΡΑΙΟ blog !!!!

Eleni Dafnidi είπε...

Είναι άσχημο τα αισθήματα να έχουν ημερομηνία λήξης. Και είναι πολύ πιο άσχημο όταν ανάμεσα στους δύο μόνο ο ένας τα βλέπει να λήγουν...
Καλή σου μέρα Άρη

Ανώνυμος είπε...

"Τα ληγμένα αισθήματα..."

Πόσο ωραία το θέτεις. :)
Αυτά που λήξαν και κλείστηκαν σ' ένα δωμάτιο για να μην ενοχλούν...
Να κάνουν χώρο στα επόμενα...
Πολύ όμορφο, Άρη.

ΥΓ: Σ' ευχαριστώ για τα κύματα!
Μύρισε θάλασσα :)

marianaonice είπε...

Αχ αυτή την ηχώ!!
Μόνιμα την ακούω τον τελευταίο καιρό κι εγώ!!