gfgmjj.gif

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Πέρασαν 2 χρονια και τιποτα δεν άλλαξε






Σήμερα συμπληρώνονται 2 χρόνια απο τοτε που μια αγωνίστρια της ζωής εφυγε αξιοπρεπώς και αβοήθητη απο κοντά μας.


Αξιοπρεπώς γιατι δεν δέχτηκε να συμβιβαστεί με το σύστημα και να ενδώσει στον χρηματισμό αυτών που υποτίθεται εχουν ορκιστεί να κάνουν ενα λειτούργημα και να υπηρετούν τον άνθρωπο και το δικαίωμα του να ζήσει...

Αβοήθητη γιατι αυτο το κράτος ποτε δεν κοίταξε τον πολίτη του σαν αξία , σαν οντότητα, σαν υποχρέωσή του και σαν μονάδα που χωρίς αυτην δεν θα μπορούσε να σταθεί σαν κράτος...







Αβοήθητη γιατι ενω θα έπρεπε να εχει δικαιωματικά την φροντίδα του κρατους και οσων υπηρετουν αυτο, αντίθετα ηταν υποχρεωμένη να " λαδώσει " για να εξασφαλίσει λιγη φροντίδα και στο τελος επειδη δεν ειχε την δυνατότητα μα ουτε και την θέληση να τους πληρώσει για όσα δικαιούτο, " πλήρωσε " με την ιδια της την ζωή.



Δεν θα πω τιποτε αλλο μα θα σας παραπέμψω εδω επειδη αν και πέρασε ενας χρόνος δεν αλλαξε απολύτως τιποτα για να μην πω οτι ειναι ακομα χειρότερη η κατάσταση.

Αυτην την στιγμή δινει το δικό της αγώνα μια αλλη αγωνίστρια η Μαρία ,

αντιμετωπίζοντας την ιδια αναλγησία του κρατους και της γραφειοκρατίας
που την εχουν εξουθενώσει ψυχικά μα και οικονομικά.

Ειμαστε κοντά της και της ευχόμαστε να βγει εκείνη νικήτρια και να δικαιώσει τους αγώνες της Αμαλίας.

Οσοι διαβάσουν αυτη την εγγραφή μου, ας πανε και εδω, εστω για 5 λεπτα να την τιμήσουν.
Γιατι οσο θυμόμαστε εναν άνθρωπο , τόσο αυτος παραμένει ζωντανός.







12 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Την ιστορία της Αμαλίας την γνώρισα μέσα από όλους εσάς που την τιμούσατε και την αναφέρατε, δεν την ήξερα και με έχει συγκλονίσει.
Για ένα επάγγελμα που λέγεται λειτούργημα και που μερικοί κατόρθωσαν να το καταντήσουν αίσχος και ντροπή.
Ειλικρινά αναρωτιέμαι αν έχουν ψυχή και συνείδηση όλοι αυτοί,
έχουν;

ΕΛΕΝΑ είπε...

Προερχόμενη από σόι ιατρικό, θα ήθελα απλά να ελπίζω ότι οι αλμπάνηδες δεν είναι ο κανόνας.
Και ότι υπάρχουν γιατροί και με ψυχή και με συνείδηση.
Καλή βδομάδα:)

Μαρία είπε...

Υπέροχο το αφιέρωμα σου...για να μην ξεχνιόμαστε...
καλό σου βράδυ 'Αρη μου!!!

Καραβάκι είπε...

Όπως είπες και ένας φιλός μας γιατρός,δεν υπάρχουν καλοί και κακοί γιατροί.Υπάρχουν γιατροί με συνείδηση και χωρίς αυτή...Καλημέρα Άρη μου.Καλή βδομάδα και μια όμορφη μέρα να έχεις!Φιλιά πολλά!

jacki είπε...

Καλό Παράδεισο στην Αμαλία.
Ορισμένοι γιατροί είναι απαράδεκτοι.
Να είσαι καλά Άρη.

eirini είπε...

Υπάρχει περίπτωση να την ξεχάσουμε; Είναι εξοργιστικό το επίπεδο υγείας στο κράτος που ζούμε! Ένας άνθρωπος πέθανε στο βωμό του χρήματος...
Τίποτα δεν πρόκειται να ξεχαστεί Άρη μου, ξέρεις γιατί; Γιατί δυστυχώς Αμαλίες υπάρχουν καθημερινά γύρω μας που πολεμούν με το σύστημα με έναν μόνο σκοπό, να ζήσουν.

Καλησπέρα Άρη!

Μαρια Νικολαου είπε...

Θα φανώ κακιά αν πω "και τίποτε δεν θα αλλαξει";

ΑΝΝΑ είπε...

Καλησπέρα Άρη μου. Την ιστορία δεν την ήξερα, από εσένα την έμαθα. Και το να πω ότι πικράθηκα ή κάτι ένιωσα είναι περιττό. Όχι γιατί το συναίσθημα είναι μικρό, αλλά γιατί τελικά πρέπει να χάνονται άνθρωποι για να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε σε τι τέλμα έχουμε πέσει????? Και να αντιδράσουμε κάπως, όπως μπορεί ο καθένας μας. Όπως του υπαγορεύει η συνείδηση του....

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Η Αμαλία είχε κάνει την καταγγελία της μέσα από το μπλογκ της με σαφείς υποδείξεις.
Είδες εσύ να αποδοθούν ευθύνες; Ακόμη στις θέσεις τους παραμένουν, παρασύροντας στο έλεος της απληστίας τους αθώες ψυχές

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχουν καλοί και κακοί γιατρποί! Σαν ανθρωποι και σαν επιστήμονες..
Δεν πρέπει να τους βάζουμε όλους στ ίδιο σακί!
Πέρσαν δυο χρόνια από τη μέρα που η Αμαλία έφυγε μακρυα μας , κι όπως είπε και η γλαρένια κανένας δεν τιμωρήθηκε... κανένας από αυτούς που έπρεπε δεν έχασε τη θεσούλα του...
Και σ αυτό φταίμε εμείς οι ίδιοι που σιγοντάρουμε το σύστημα κάθε φορά που "ακουμπάμε " φακελάκι!
΄(

marianaonice είπε...

Άρη μου
Πικρή η αναδρομή σου, μα πικρότερη η ανάμνηση αυτής της νέας κοπέλας που έπεσε θύμα πρώτα της αναλγησίας του συστήματος της χώρας μας και μετά της ασθένειάς της!!
Πέρασα απο εκεί που μας παραπέμπεις και μπήκα τελευταία στο αφημένο @σπιτικό της Αμαλίας!
Αισθάνθηκα σαν να μπήκα στο σπίτι της, και η παρουσία της μέσα εκεί μ' έκανε ν' ανατριχιάσω και να βουρκώσω από τη συγκίνηση...

Μακάρι κανένας άλλος άνθρωπος πονεμένος να μην έχει την τύχη της...

:((

Μαργαρίτα Πάσχου είπε...

Θα φανώ κι εγώ κακιά αν συμφωνήσω με το σχόλιο της Μαρίας Νικολάου;

Καλό ξημέρωμα Άρη, να 'σαι καλά!