Δραπέτης των ονείρων

Τα κύματα κρύβουν καλα τα μυστικά του μοναχικου δραπέτη που τα σιγοτραγουδά μην τύχει και τα ονειρά του ξεχυθούν και βάψουν την θάλαασα με κόκκινο της φωτιάς και του καημού.

Τα κρατά μεσα σε κατι κουτάκια σκοτεινά που δεν μπαίνει οσο πρεπει ηλιος και φως.
Μονο σαν ερθει το σούροπο ξεθαρεύει ο μοναχικός δραπέτης και τ αφήνει για λιγο να σεργιανίσουν πανω στα κυματα να γευτούν το βουτηγμα του ηλιου στην θάλασσα και μολις η νυχτα κανει την εμφάνισή της , της τα παραδίδει να τ αποκοιμίσει αφήνοντας μερικες χαραμάδες στα κουτάκια μηπως ξεγελαστεί κανένα αστέρι και τους κρατήσει συντροφιά ωσπου στα ματια του να μπει η ανατολή και να του σφαλίσει πάλι τα σκοτεινά κουτάκια της ψυχής ...

Το σούρουπο ειναι που σιγοτραγουδά τα μυστικά του και ταξιδεύει παντού, ως τα πέρατα του κόσμου, πιο πέρα κι απ τους πολυταξιδεμένους...

Φευγει μακριά , φεύγει γιατι εχει ψυχή που φτερουγίζει λεύτερη χωρις πυξίδα με μόνο τον αναδευτήρα της αναζήτησης και οδηγό τα όνειρα του ...

Ετσι καθε δειλινό παίρνει τα όνειρά του, κατηφορίζει στον μώλο να συνατήσει τον μοναδικό τρόπο για να τα σεργιανίσει σε μερη μακρινά κι εξωτικά...

Εκει τα επιβιβάζει σ ενα πανέμορφο , ζηλευτό σκαρί που μένει παροπλισμένο μα περήφανο...

Σκαρί γερό, όμορφο μα οχι ταξιδιάρικο αφου απο χρόνια του εχουν κατεβάσει τα πανιά του και κοιτα το πέλαγος ολο νοσταλγία...

Οι κάβοι το κρατουν εκει δεμένο ν' ατενίζει την αιωνιότητα , να νιώθει το δροσερό χαδι της αύρας να του χαϊδεύει τα πλευρά , να περνά ως τα κατάβαθα βρεχάμενά του , μα αλίμονο χωρίς να μπορει να ριχτεί σε θάλασσες αγριεμένες, να τις γνωρίσει, να τις κουρσέψει,να παρει απ αυτες και να δώσει συγκινήσεις κι εμπειρίες που στιγματίζουν μια ζωή...

Οι φύλακές του το εχουν υποτάξει και δεν τ αφήνουν να φύγει στ ανοιχτά...

Την ωρα του δειλινού ομως τουτο το σκαρί που τα εχει ολα του σε αριστη κατάσταση και γι αυτό ειναι ζηλευτό, θέλει να φωνάξει " βιρα τις άγκυρες " και ν ανοίξει τα πανιά να γεμίσουν ολα άνεμο και ζωντάνια περιπέτεια κι αλήθεια...

Εκεινη ειναι η ωρα που ξεθαρεύει ο μοναχικός δραπέτης κι αφήνει λέφτερα τα όνειρά του να λύσουν τους κάβους και να ταξιδέψουν σε μερη που κανείς δεν γνώρισε ποτέ...

Σκαρι και δραπέτης γίνονται ενα... νιώθουν ζωή, όνειρα, ρίγος μοναδικό που δεν εχουν ξανανιώσει ποτέ πριν...

Αλλη μια νύχτα που το φεγγάρι θα συνομοτίσει μαζί τους για να τους καλύψει και δεν θα βγει σεργιάνι, άλλη μια νύχτα για να πλάσουν τ όνειρο, την επιθυμία, το πάθος για φυγή...

Ενα τρελλο χτυποκάρδι τους συνεπαίρνει... Βγαίνουν μεσοπέλαγα , η θάλασσα αγριεμένη κι ο βοριάς να δίνει στα ονειρα φτερα και να γεμίζει τα πανιά...

Φοβούνται αλλα ξέρουν την αξία και την μοναδικότητα του ταξιδιού... Αλλωστε το ταξίδι ειναι που μετράει, οχι ο προορισμός...

Ολη την νυχτα σκίζουν το κυμα, ζουν και νοιωθουν την ελευθερία που χαρίζει η θάλασσα και το καθε ταξίδι εξερευνόντας μερη μαγικά κι ονειρεμένα...

Το βραδυ λυνουν κάβους και την αυγή αποκαμωμένοι ξαναδενουν ωστε οι φύλακες να τα βρουν ολα καλά και στην θέση τους...

Εκεινη την ωρα της αυγης ειναι που ο μοναχικός δραπέτης σφαλίζει παλι τα κουτάκια της ψυχής και των ονειρων κι αντικρίζει την πραγματικότητα...

Αυτη την πραγματικότητα να σκίζει τον αέρα κι ολα τα ονειρα να πετουν μακρυα μαζι με τους γλάρους βλέπω καθε αυγή με τα ματια του μοναχικού δραπέτη...

Σαν παράπονο και σαν τραγούδι ξεκολλά η ψυχή και την αφήνω ν αρμενίσει με τα μισάνοιχτα πανιά της μες του κολπίσκου τα ήρεμα νερα...

Το πρωϊ οι φύλακες τα βρίσκουν όλα καλα σαν τίποτα να μην εχει γίνει, σαν όλα να ηταν ενα νυχτερινό όνειρο ανάκατο μ αλήθεια και με ψέμα...

Οι κάβοι δεμένοι και τα πανιά μαζεμένα...
Παροπλισμένο το σκαρί, που ομως μεσα του κρύβει εναν δραπέτη... Εναν δραπέτη των ονειρων μου, δεσμιο μιας αγάπης που εγινε τραγούδι σαν αυτο που τα χειλη των σειρήνων ακουμπούν πανω στα κυματα να πλανεύει και να γινεται εκσταση και ονειρο...



Μην αναρωτιέστε πλέον που δραπετεύω και χάνομαι... ιδίως τωρα που η θάλασσα ειναι σκέτη μαγεία.
Eχετε τον νου σας τα βράδυα κι αναζητήστε ενα παροπλισμένο σκαρί και τον δραπέτη του...

Θα σας περιμένω εκει....
Ονειρευτείτε....



( Ενα μεγάλο ευχαριστώ στην καλή μου φίλη ΝΑΤΑΣΑ για τις υπέροχες φωτογραφίες που μου χάρισε και μου επέτρεψε ν αναδημοσιεύσω )


Κι ενα μουσικό δώρο απο την αγαπητή μου ΕΡΑΤΩ