gfgmjj.gif

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Το μίλημα τ'ανέμου





Π έ λ α γ ο


Μόνη αφή,


το μίλημα τ' ανέμου.



Αλλιώτικο εκεί.


Σα να σε προκαλεί να αναμετρηθείς μαζί του,



να του μοιάσεις,



ν' ανοίξεις ολόκληρος στους καιρούς,



στους ουρανούς,



σ' οτι θωρείς




και σ' οτι φαντάζεσαι δικό σου.



7 σχόλια:

jacki είπε...

Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω

Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Χάθηκα και γω κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ'άστρα μες στην λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου'γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι

Καληνύχτα Άρη..

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Πέλαγος είσαι
Ψυχή μου
Ένας καημός με ταξιδεύει
Καραβοκύρης η ελπίδα
Αγάπη για λιμάνι μου
γυρεύει

Με την αγάπη μου ΑΡΗ
http://lygeri.pblogs.gr
http://ligery.pblogs.gr

λιμανάκι είπε...

Έλα και απο το λιμανάκι μου...άραξε το μελτέμι

Σταλαγματιά είπε...

Στίχοι, ταξιδευτές στο Κυριακάτικο αυτό μεσημέρι,
γαλάζια χρώματα, πελαγίσια πνοή
και ένα άγγιγμα στης ψυχής τα βάθη.
Πανέμορφο Άρη.

gregory είπε...

μεσα στο πελαγο...στον δικο μου μαγικο κοσμο....γιατι μονο το ταξιδι εχει σημασια......

Χριστίνα Γεωργαλλή είπε...

Είναι πολύ όμορφο αυτό που έγραψες. Εγώ προσωπικά έχω τρέλα με τη θάλασσα και με εμπνέει πάρα πολύ.

Καλή εβδομάδα!

Νατασα είπε...

η jacki ,με κάλυψε απόλυτα