gfgmjj.gif

Πέμπτη 29 Μαΐου 2008

Το λαδάκι του καντηλιού









Κι έζησα θάλασσες αγριες ,
και ήρεμες
σαν το λαδάκι του καντηλιού
που ανάβω κάποιες φορές
να μένουν οι μνήμες ζωντανές
μην τις ξεχνώ.


Φόρος τιμής
αυτες οι θάλασσες που κυλούν στο αίμα μου
ένα μ εκεινο
όσων πέρασαν απ την ζωή μου
και τους αγάπησα .


Πόσα ταξίδια ,
μακάρι να τα θυμόμουν όλα ,
μα ειναι τόσα πολλά ,
όμως εκεινους που αγάπησα
ποτέ δεν τους λησμόνησα .





Αρης

15 σχόλια:

Νατασα είπε...

Στα μάτια σου μια φλόγα, μια ελπίδα
Ακόμα και η θύμηση είναι ελπίδα
Μπορείς και θυμάσαι, έχεις να θυμάσαι
Λάδι να’ναι οι θάλασσες στα τωρινά
ταξίδια σου
Καλησπέρα Άρη

Ανώνυμος είπε...

Αυτό και αν είναι blog !!!
Θα σε θυμάμαι ΑΡΗ
όσο θα καίει το καντήλι....θα του βάζω την ανάμηνησή σου λαδάκι παρηγοριάς κι ελπίδας θάναι ότι δεν θα πάψουν να υπάχουν ωραίοι Ανθρωποι!
Ισμήνη
http://Isminy.pblogs.gr
ή όπως αλοιώς μπορείς να με αναγνωρίσεις στα ταξίδια σου !!!!

Μαρια Νικολαου είπε...

Μερικες φορες αναρωτιέμαι αν ειναι καλο ή κακό να τους θυμόμαστε οσους αγαπησαμε..

Καλημερα Νικολα μου

Λυδία είπε...

Ταυτίστηκα...κάηκα...
Καλημέρες Άρη μου...

meltemi είπε...

Δεν μπορουμε να λησμονήσουμε την αγάπη.

Μια τρυφερή καλημέρα..:)

Keep Dreaming είπε...

...oi palies agapes mas einai o eautos mas..

kalispera!

marianaonice είπε...

Τους ανθρώπους που αγαπήσαμε Άρη μου τους κάναμε κομμάτι του ίδιου μας του εαυτού!! Πως λοιπόν να λησμονήσουμε τον εαυτό μας;;
Πόσο όμορφος είναι ο ποιητικός σου λόγος και πόση αλήθεια κρύβουν οι στίχοι σου!
Να είσαι πάντα καλά φίλε!!
Καλό ξημέρωμα και μία χαρούμενη Κυριακή σου εύχομαι :)))

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Εκείνους που αγάπησες πάντα να τους θυμάσαι!

Καλό καλοκαίρι :)

Γωγώ Πακτίτη είπε...

σαλπάρει η φλόγα,
στης μνήμης τα κύματα...

καλημέρα με δροσερό χαμόγελο...:)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Να μη λείψει ΄Αρη μου, ποτέ το λαδάκι από το όμορφο καντηλάκι. Αυτές οι μνήμες οι τρυφερές είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής σου.
Κι' εγώ το καίω για όλους τους δικούς μου και ότι κατά καιρούς με αγγίζει και συγκλονίζει, όπως τα 21 παιδιά στα Τέμπη.

Μαρία μου Νικολάου, καλό είναι, κάτι σαν αθανασία της ψυχής.
Πιστεύω πως ανακαλώντας τους "ΖΟΥΝ"...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Aristodimos είπε...

Ακριβώς , να τους θυμόμαστε ,
Γιατι ετσι μενει ζωντανή και η μνημη μας...

Καλό μηνα σε ολους σας και ευχαριστώ για το πέρασμά σας

Αρης

Σταλαγματιά είπε...

Όσους αγάπησα σαν φυλαχτό κρατώ.
Κι αν η ζωή μου στέρησε την παρουσία τους θα έχω για πάντα χαραγμένη την μορφή τους στης ψυχής τα βάθη...

jacki είπε...

Καντήλι μέσα μου άναψε η Χάρη σου
με φώτισε και με έκανε λυχνάρι σου.
Καλημέρα.

Roadartist είπε...

πολύ σωστά..

Ανώνυμος είπε...

that's really cute..wish i had one too.