Κρίμας! Τον κόσμο όλο γύρισες, μου λένε, κι είδαν μαθές πολλά τα μάτια σου λιμάνια κι ώριες γυναίκες κι εκκλησιές. Μα τη ψυχή, το μέγα πέλαγο, ποτέ σου δεν εδιάβης!
Καββαδιας
Tίποτα στα χεράκια μου, μάνα μου, δε φτουράει, ―έρωτας, μαλαματικά, ξόμπλια και φυλαχτά. Σιχαίνομαι τον ναυτικό που εμάζεψε λεφτά, εμούτζωσε τη θάλασσα και τήνε κατουράει.
5 σχόλια:
:)
Μετακομησεις διακρινω.
Καλως ηρθες.Εστω και καθυστερημενα (για μενα αυτο)
ομορφο :)
Μετρημένα, ποτέ..
ζυγισμένα,όλα σου..
Καλό σου βράδυ!
L.N.E
Πρώτα η ενοχή και μετά η προσευχή.
Αρης - τούργηματικό.
Όλα τελειώνουν κάποτε
όπως τελειώνει ξαφνικά το καλοκαίρι
ή όπως ξεψυχά ένα πουλί
ή όπως φυλλορροούν τα τριαντάφυλλα στη σέρα.
Ούτε μια κίνηση διαμαρτυρίας απ’ τα χείλη σου
ούτε μια κραυγή απελπισιάς απ’ την ψυχή σου.
Μόνο ένας βόγκος στα έγκατα
που ωστόσο δεν τον άκουσε κανείς
γιατί η πληγή ήταν αθέατη
σαν την αθέατη πλευρά του φεγγαριού
-ένας κόσμος που χάθηκε
πίσω απ’ τα διακριτικά χαμόγελα της τυπικής ευγένειας
και της αφάνταστης μοναξιάς.(Τ.Χατζηαναγνωστου)Καλημερα απο mariaeyes
Δημοσίευση σχολίου